สวัสดีค่ะ เรื่องครอบครัวของเรา ตั้งแต่เล็กจนโต ครวบครัวเรามีปัญหาเรื่องเงินและหนี้สินมาตลอด ทั้งที่ที่บ้านก็เปิดร้านขายอาหารมีรายได้เข้ามาทุกวัน เราไม่เข้าใจว่าพ่อกับแม่ทำไมถึงสร้างหนี้ไว้เยอะขนาดนี้ พอเราโตขึ้นเริ่มมีแฟนที่บ้านก็จะเริ่มกวนเรื่องเงินตลอด ต่อให้ไม่มีก็ต้องไปหามาให้ได้ คือเราไม่เข้าใจว่าพ่อแม่ต้องการให้เราไปเป็นหนี้เขาเพื่อจะเอาเงินมาให้พ่อแม่ ถึงแม้พ่อแม่ไม่เคยมีอะไรให้เราก็ไม่เคยโกรธ เราแค่ขออยากให้พ่อแม่อย่าสร้างหนี้อีกก็พอ เพราะว่าหนี้ที่ก่อขึ้นก็เอาชื่อลูกไปทำเสีย ติดบูโลทำอะไรไม่ได้ เหมือนตัดอนาคตลูก บ้างครั้งไม่อยากกลับบ้าน เพราะกลับทีไรก็เจอแต่ปัญหาเดิมคือเรื่องเงิน จนมีปัญหาเยอะขึ้นๆ พ่อเริ่มป่วย เริ่มเครียด จนวูบหมดสติ ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่ออก ขอให้พ่อรอดกับมาอยู่กับเราก็พอ พ่อไม่ได้จากเราไปแต่พ่อต้องป่วยติดเตียงไปตลอดชีวิต มีแม่คอยดูแล ระหว่างที่พ่อป่วยเราต้องหาเงินมาใช้หนี้ให้ที่บ้านเพราะไม่มีรายได้ตั้งแต่พ่อป่วย พ่อคือเสาหลักของบ้าน เราก็ไปมาตลอด ระหว่างพ่อป่วย เรากับครวบครัวไม่ได้อยู่ด้วยกันห่างกันสัก80กิโลได้ เราขายของดีบ้างไม่ดีบ้าง วันไหนหยุดไปหาพ่อก็ต้องมีรายจ่าย อาทิตย์ไหนไม่ได้ไปแม่ก็จะโกรธ คือเราอย่างให้แม่เข้าใจว่าเรา ว่าหนี้สินที่เรากำลังใช้ให้อยู่เป็นหนี้ที่แม่ก่อขึ้นแล้วเราต้องมาใช้แทน แม่ไม่เคยเห็นใจเราเลยบ้างครั้งก็คิดนะว่าแม่รักเราบ้างหรือเปล่า