ท้าวความก่อนนะครับ พ่อผมแกเป็นคนอารมณ์ร้อน มั่นใจในตัวเองสูง ไม่ชอบฟังใคร มีพฤติกรรมหน้าใหญ่ใจโต ตั้งแต่สมัยวัยรุ่นก็กินเที่ยวสร้างหนี้สินจนถึงตอนนี้อายุ 62 แล้วก็เหมือนจะคิดได้ แต่ก็ยังไม่ได้พฤติกรรมคงฝังรากลึกไปในสันดานแล้ว ชอบกินเหล้าเลี้ยงลูกน้อง บางทีตอนเมาชอบไปปั่นสล็อต และปากไม่ดีชอบว่าแม่ สมัยก่อนเคยทำร้ายร่างกายแม่ด้วย อันนี้เป็นอะไรที่ผมรับไม่ได้เลย ครอบครัวผมทุกคนเอือมระอากับแกมาก หนี้บ้านผมที่เฉพาะพ่อก่อรวมๆ แล้วประมาณ 3 ล้านได้

พ่อเป็นลูกจ้างบำนาญ ทุกวันนี้เงินบำนาญก็หักจนแทบไม่เหลือคิดว่าชาตินี้คงใช้ไม่ไม่หมด ตอนเกษียณผันตัวมาทำงานรับเหมาก่อสร้างให้หน่วยงานรัฐ ก็บริหารเงินไม่เป็นขาดสภาพคล่องจนได้กู้หนี้ยืมสินมาอีกเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ บางทีไม่พอก็ต้องขอให้แม่ไปยืมคนนั้นคนนี้ที ยืมผมที พี่ชายที พ่อไม่ให้ยืมก็น้อยใจ ซึ่งตัวผมกับพี่ชายภาระค่าใช้จ่ายสูงอยู่แล้วด้วยครับ สมัยพี่ผมทำงานใหม่พ่อให้พี่ไปกู้สกหรณ์ 1 ล้านเพื่อจะเอามาปิดบ้าน แต่ก็เอาไปปิดบางส่วนที่เหลือเอาไปใช้จ่ายเรื่อยเปื่อย จนทุกวันนี้พี่ผมต้องรับมาภาระตรงนี้มา 10 ปีแล้ว พี่คุยกับผมว่าแกพลาดมาก

ทางเดียวที่จะแก้ได้คือขายบ้านราคาต่ำกว่าตลาดแต่แกไม่ยอมขาย จะเอาราคาสูงสุดเลยนายทุนเขาก็ไม่ไหวกับราคานี้เหมือนกันครับขายยาก ผมอาศัยอยู่ กทม. พี่ผมก็อยู่ลำปาง คงไม่ได้กลับไปอยู่บ้านแล้ว ทุกวันนี้ทุกคนกลายเป็นหวาดระแวง เวลาโทรศัพท์หรือ Line เด้งมาชื่อพ่อคือไม่พ้นเรื่องยืมเงินเลยครับ ยืมมาลงทุนบ้าง ยืมมาหมุนบาง จนทางบ้านเริ่มไม่ไหวกับแก แม่ก็แก่มากแล้ว น้องก็กำลังเรียนมหาลัย พี่ก็มีลูกน้อยกำลังเข้าโรงเรียน ทุกคนกำลังเหนื่อยกันหมด แต่พ่อก็สร้างปัญหามาเรื่อยๆ ตั้งแต่ผมกับพี่อายุ 10 กว่าขวบจนตอนนี้ 30 กลางๆ แล้ว

ผมเคยทนไม่ไหวว่าแกไปชุดนึงบอกถึงปัญหาและพฤติกรรมแก จนเคยคุยกับทางบ้านว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับแกแล้ว มรดกอะไรก็ไม่ต้องเอามาให้ ขอแค่อย่ามายุ่งกับชีวิตผมจะช่วยแค่เรื่องจำเป็นพอ แต่แม่ก็มาเกลี่ยกล่อมจนผมใจอ่อนอยู่ดี ตอนนี้ผมจะทำไงดีครับเลิกติดต่อแกถาวรไปเลยดีไหมคุยกับแม่พอ ผมคุยกับพี่ชายว่าถึงขายบ้านไปแต่สักวันนึงแกคงใช้เงินหมดในระยะเวลาสั้นๆ บางทีก็อยากให้ธนาคารยึดไปให้หมดๆ เบื่อมากครับต้องมาเจอเจ้ากรรมนายเวรในรูปแบบบิดา ส่งสารทุกคนในครอบครัวมากตอนนี้