สวัสดีครับตอนนี้ผมอายุ15แล้ว ตามชื่อกระทู้เลยครับ คือผมเป็นคนเงี่ยบๆแต่จริงๆแล้วผมเป็นคนที่แคร์คนรอบข้างมาก คือเวลามีปัญหาอะไร ผมก็ช่วยเท่าที่ทำได้ พอมาช่วงผมอายุ 13 ผมเป็นคนเย็นชาโดยไม่รู้ตัวเลยเพราะด้วยหน้าตาผมออกไปหยิ่งๆเลยทำให้ ผมไม่ค่อยชอบหน้าตาตัวเองและ+น้ำหนักผม65+ มันเลยทำให้ผมยิ่งเกลียดหน้าตัวเอง เพราะเห็นคนอื่นหน้าตาดีกว่าผม ผมเลยกลัวว่าถ้าจะไปทำความรู้จักจะโดนเกลียดหรือเมินไหม นั้นเลยเป็นสาเหตุที่ผมพยายาม หลีกเลี่ยงเจอคนที่ไม่รู้จักแต่ยังดีที่ผมมีเพื่อนที่รู้จักอยู่ แต่ส่วนมากผมจะเล่นกับเพื่อนในออนไลน์มากกว่าเพราะสนิทกันมา4ปีแล้วขอเรียกแค่ฉายา ko ซึ่งหลังจากที่ผมได้ทะเลาะกับเพื่อนที่สนิทกันแค่3ปีที่ชื่อบอส และโดนตัดเพื่อนไปแบบไม่รู้ว่าจะกลับมาไหม แต่ตอนนี้เพื่อนkoก็ได้พาเพื่อนใหม่ๆเข้ามาให้ผมรู้จักส่วนมากจะเป็นรุ่นน้อง แต่ผมก็ไม่มีปัญหาเพราะ เพื่อนผมko อายุ 12 แต่พอตัดมาที่ปัจจุบัน ผมรู้สึกน้อยใจกับฐานะตัวเองเพราะเพื่อนๆผมในออนไลน์มีแต่ฐานะดีกว่าผม มันเลยทำให้บ้างครั้งผมก็อิจฉาอยู่ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกน้อยใจและเครียดตลอดคือ พ่อแม่เพื่อนต่างดูแลลูกอย่างดี ต่างจากผมที่แบบครอบครัวบ้านนอกก็เลี้ยงดูเค้าทำกัน ก็คือเพื่อนผมที่รู้จักในออนไลน์ส่วนมากเรียนอยู่ในเมือง สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกน้อยใจที่สุดคือ ทำอะไรเพื่อใครไม่ได้เลย แม้แต่พ่อแม่ผมยังช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่พอมาสังเกตุตัวเองแล้ว วันๆเอาแต่เล่นเกมจนตอนนั ตาเหล่ จนพอมาทบทวนตัวเองแล้ว ผมมันลูกที่แย่มากๆ คือมันเครียดแบบโดยไม่รู้ว่าจะไปเครียดทำไม แต่ความรู้สึกผมมันบอกผมให้ยอมแพ้ ตอนนี้ก็จะพัฒนาตัวเองอยู่แต่มันจะรู้สึกท้อแท้จนบ้างครั้งเหนื่อยจนไม่อย่ากจะทำอะไร แต่พอจะปรึกษากับครอบครัวกลับด่าผมและไล่ให้ผมไปทำงานเร็วๆ จนผมไม่กล้าที่จะปรึกษากับใครเก็บเรื่องไว้ทบทวนเอง แต่บ้างที่ผมก็อิจฉาเพื่อนที่ชอบมีผู้หญิงขอความช่วยเหลือตลอด มันเลยทำให้ผมเริ่มที่จะออกกำลังกาย โดยสังคมที่ผมอยู่ส่วนมากไม่นิยมดูที่นิสัยดูแต่หน้าตา จนผู้หญิงบ้างคนที่ผมจะขอความช่วยเหลือเมินผมแบบผมคือโต๊ะโง่ๆที่ว่างไว้😥 แต่ผมก็พยายามสนิทกับคนพอที่จะเข้าใจผมอยู่นิดน้อย แต่ส่วนมากผมจะอยู่คนเดี่ยว
(ผมขอคำปรึกษาหน่อยว่าควรจะทำอะไรกับชีวิตนี้ดี)