จากกระทู้ที่แล้ว ทำให้เรารู้แล้วละคะว่าทำไหม เราสังเกตตัวเองและรับรู้ได้ว่าตัวเองขี้เกียจ แต่มันไม่ได้มีแค่นั่น เราเกลียดตัวเอง เกลียดทุกๆอย่าง เกลียดตัวเองที่หลอกสร้างภาพหลอกตัวเอง หลอกว่าทุกอย่างมันดีเยี่ยม ทั้งๆที่มันไม่ได้ดีอะไรเลย เรายังเกลียดทุกวันที่ต้องตื่นไปเรียน...โรงเรียนมันแย่...เราจะหลอกตัวเองทำไหมนะ..


พวกเขามองเพียงว่าเราเป็นผลประโยชน์ต่อตัวพวกเขา เก่งจัง ขอลอกการบ้านหน่อยสิ ลอกข้อสอบหน่อยสิ ไม่ให้หรอ ก็เอาสิ ถ้าไม่ให้แกก็ไม่มีเพื่อน เราไม่เหลือเพื่อนเเล้ว ไม่มีเพื่อนจะคุนด้วยเเล้ว กลัว กลัวจะเสียเพื่อนโรงเรียนใหม่นี้ไป ต้องสูบพอตหรือบุหรี่ไหมนะ ถึงพวกแกจะชอบเรา ต้องกินเหล้ากินเบียร์ด้วยไหมนะ พวกแกถึงจะเป็นเพื่อนกับเรา ต้องทำยังไงนะ ต้องทำยังไงพวกแกจะไม่มองเราเป็นแค่ผลประโยชน์

อาจารย์จะใจดีกับเราแบบจริงใจไหมนะ จะใจดีโดยที่ไม่ทำสีหน้าเอือมใส่ไหมนะ ทำไหมเด็กคนอื่นอาจารย์ถึงสนิทด้วย คุยเล่นด้วย แต่ทำไหมเราถึงสนิทไม่ได้นะ ทุกครั้งที่เราเอ่ยทักทายทำไหมต้องเมินด้วยนะ เราทำอะไรผิด หนูตั้งใจเรียนช่วยงานโรงเรียน มันไม่พอหรอ เหงาจัง

ถ้าเราหน้าตาดี น่ารัก สวย ทุกคนจะชอบเราใช่ไหม จะไม่เมินเรา จะจับจ้องเราใช่ไหม จะอยากเป็นเพื่อนกับเราใช่ไหม เราเหงามากๆเลยนะ เราไม่กล้าถอดแมส เรากลัวทุกคนจะจากเราไปเพราะเราไม่ได้น่ารัก

ทุกคนชอบเราแต่ไม่มีใครรักเรา....

มันรู้สึกแย่นะ จากความเหงา โดดเดี่ยวเรากลับเริ่มรู้สึกโกรธ ที่พวกแกเข้าหาเราเพียงแค่เราเก่ง ถ้าเกิดเราไม่เก่งอะไรเลย เราจะอยู่ยังไงนะ จากโกรธมันเริ่มไปอิจฉา อิจฉาพวกหน้าตาดี อิจฉาพวกบ้านรวย อิจฉาพวกบ้านที่พ่อแม่รักและซัพพอร์ต อิจฉา..อิจฉา อิจฉา ความรู้สึกอิจฉามันกลับไปเริ่มที่เหงา โดดเดี่ยวอีกครั้ง วนไปวนมาทุกครั้งที่เราจมอยู่กับตัวเอง

ทำยังไงดีนะ มีเรื่องในใจเต็มไปหมดเลย นี้แค่อาทิตย์เดียวเองนะ อนาคตจะทำอะไรต่อดีนะ จะมีเพื่อนร่วมงานดีๆไหมนะ จะทำงานอะไรดี เราจะยังติดต่อกับเพื่อนๆในชีวิตที่เหลืออยู่อีกไหมนะ เราจะอยู่ได้โดยไม่มีเพื่อนไหมนะ มันคงเหงามากๆแน่เลย...

everybody likes you?
or
everybody lie to you?


ทำยังไงดีคะ ที่จะชอบไปโรงเรียน?