สวัสดีค่ะ เราอ่านพันทิปมานาน ครั้งนี้เลยอยากมาแชร์ชีวิตของตัวเองน่ะค่ะ  ใครมีประสบการณ์อะไรก็ช่วยกันแชร์นะคะ (เป็นกำลังใจให้กัน) ตอนนี้จิตตกมากๆ ค่ะ

เรื่องของเราเลยนะคะ (ยาวหน่อยนะคะ) เราเกิดมาในครอบครัวที่เรียกว่าจนเลยค่ะ พ่อกับแม่เราขายของที่บ้านรายได้รวมกัน 2 คน ไม่ถึง 30,000 บาท (เคยทำธุรกิจมาหลายครั้งแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ) หักลบค่าใช้จ่ายแล้วไม่มีเงินเก็บเลย

สำหรับเราตั้งแต่เด็กๆ เงินที่บ้านให้ไม่เคยพอใช้แต่ละวันเลยค่ะ และถ้าเป็นค่าเทอมหรือค่าใช้จ่ายที่เป็นเงินก้อนใหญ่ๆ ยิ่งไม่มีเลยค่ะ ต้องขอทุนโรงเรียนตลอด และทุนที่เราได้ใช้จริงๆ คือค่าเทอม นอกนั้นต้องให้ที่บ้านหมด (เพราะเงินที่บ้านก็ไม่พอเหมือนกัน) หนังสือเรียน เสื้อผ้า รองเท้า ก็ใช้ต่อจากพี่ ช่วงปิดเทอมออกไปทำงานพิเศษ เงินที่ได้มาก็ให้พ่อแม่

เข้ามหาวิทยาลัย เราโชคดีสอบเข้าของรัฐบาลได้ ตอนแรกพ่อแม่สัญญาว่าจะหาเงินส่งเรียน แต่พอถึงเวลา ก็ไม่มี โชคดีตอนนั้นที่มีกยศ เลยมีโอกาสได้เรียน แต่ตลอดเวลาที่เรียนเราไม่มีความสุขเลยค่ะ จะซื้ออะไรที่อยากซื้อก็ไม่ได้ พ่อแม่ให้เงินมาแต่ละครั้งพอแค่ 5 วันเท่านั้น (แต่ต้องอยู่ 7 วัน บางอาทิตย์ก็ไม่ได้) จะใช้หนังสือเรียนต้องยืมห้องสมุดเอา จะกินข้าวอะไรกับเพื่อนก็กินไม่ได้ กินได้แต่ข้าวที่โรงอาหาร เสื้อผ้าก็ซื้อไม่ได้ เงินเช่าหอที่มหาวิทยาลัยก็ไม่มี ต้องนั่งรถเมล์วันละชั่วโมงครึ่งไปกลับบ้าน ไปทำงานพิเศษก็ได้เงินแค่เล็กๆ น้อยๆ เพราะทำเต็มเวลาไม่ได้ ยิ่งช่วงไหนที่คณะเก็บเงินไร้สาระ (เรียกแบบนี้เพระเราคิดว่าไม่จำเป็นเลย เช่น ค่ารับน้อง ทำละครคณะ เงินบริจาคอะไรก็ไม่รู้) ยิ่งเครียด ไม่จ่ายก็ไม่ได้  

ส่วนเพื่อนที่มหาวิทยาลัยก็เราไม่มีเพื่อนที่สนิทด้วยเลย เพราะเพื่อนๆ เขาจะไปกินอาหารร้านนู้นร้านนี้กัน ไปผับ กินเหล้า คุยเรื่องซื้อกระเป๋าใหม่ ซื้อรถใหม่ ปิดเทอมจะไปเที่ยวต่างประเทศ ฉีดสิว ทำหน้า ฯลฯ เราไม่มีเรื่องอะไรไปคุยเลย (ขนาดเรื่องหนังเรายังคุยไม่ได้เลย ไม่มีเงินดูหนัง) เลยอยู่เงียบๆ คนเดียวดีกว่า มีครั้งนึงเพื่อนเราบ่นว่าเงิน 5,000 ไม่พอใช้หรอก 2 อาทิตย์ เราบอกว่าห้าพันเราใช้ได้เดือนครึ่งทำไมสองอาทิตย์ไม่พอ เพื่อนบอกก็บ้านแกจนก็ต้องใช้ให้พออยู่แล้วสิ เรางี้หน้าชาไปเลย ครั้งไหนน้อยใจมากๆ ก็แอบไปร้องไห้บ้าง แต่สุดท้ายก็จบมาได้แบบลำบากสุดๆ เพื่อนไม่มี เพราะไม่ไว้ใจเพื่อนคนไหนเลย (รู้สึกว่าไม่จริงใจ)

แต่ถึงเราจะมีเงินเดือนแล้วก็ยังเศร้าอยู่ตลอดที่เรามีต้นทุนน้อยกว่าคนอื่นเขา เพราะเทียบกับเพื่อนเรารถก็ไม่ต้องซื้อ บ้านก็มี เงินที่บ้านก็ไม่ต้องให้ มีเพื่อนคนนึงตอนนี้มีเงินในธนาคารแล้วสองแสนเป็นทุนจากพ่อแม่ เราคิดอยู่ตลอดเลยว่าถ้าเราเกิดมารวยกว่านี้คงสบายกว่านี้ ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ ชีวิตมันเศร้าอะค่ะ T T

ความจริงมีเรื่องอยากเล่าเยอะกว่านี้แต่เดี๋ยวจะยาวไป 555 ใครมีประสบการณ์หรือมีข้อคิดอะไรมาแชร์กันนะคะ เพื่อเราจะมีความคิดดีๆ บ้าง

ขอบคุณมากค่ะ

//ลบบางข้อความออกนะคะ ไม่อยากให้คนรู้จักรู่น่ะค่ะ