ตอนนี้ทำงานประจำหักค่าใช้จ่ายต่างๆ แล้วเหลือใช้ต่อเดือนประมาณ7000 บาท ปกติจะส่งให้แม่ทุกเดือนหลังจากเงินเดือนออก ให้แม่เดือนละ 2000 บาท ก็จะเหลือเงินไว้ใช้เองประมาณ 5000 บาท ปกติที่บ้านจะมีรายรับประมาณเดือนละ 5000 บาท รวมกับที่ผมให้เป็น 7000 บาท ที่บ้านต้องส่งน้องเรียนด้วย ประกอบกับพ่อชอบกินเหล้า และสูบบุหรี่ ทำให้รายรับน้อยกว่ารายจ่าย พอเงินไม่พอที่บ้านต้องโทรมาขอผมอีก แต่ผมก็ลำบากใจที่จะให้ เพราะตัวผมเองก็มีเงินไม่พอใช้เหมือนกัน เงิน 5000 กับการใช้ชีวิตในเมืองกรุง มันค่อนข้างจะอยู่ลำบาก พอที่บ้านโทรมาขอ ผมก็ต้องหามาให้ เพราะไม่อยากให้ท่านไปยืมคนแถวบ้าน บางเดือนโทรมาขอเพิ่มอีก 3000 เท่ากับว่าเดือนนั้นผมเหลือเงินใช้แค่ 2000 ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างจะปวดหัวกับการบริหารเงิน อยากบอกให้ที่บ้านจ่ายประหยัดๆ ก็เหมือนเป็นการไปว่าที่บ้านอีก เคยบอกให้พ่อเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ ท่านก็ไม่เลิก ตอนนี้รู้สึกหนักใจมาก แต่ไม่อยากให้ท่านไปยิบยืมคนอื่น ไม่รู้จะควรทำอย่างไรต่อดี
ปล.ที่บ้านไม่รู้รายรับและรายจ่ายของผม แต่ผมเคยพูดกับที่บ้านว่า "ผมเองมีรายจ่ายเยอะ ส่งให้ที่บ้านได้ไม่เยอะนะ"
ปล.2 แม่เคยบอกกับผมว่า "มีลูกทำงานแล้ว ก็ไม่อยากไปยืมคนอื่น เดี่ยวเขาจะพูดว่า ลูกก็ทำงานได้แล้วยังมายืมเงินอีก"
ปล.3 ญาติๆ ก็ชอบถามว่าทำงานมาหลายปีแล้ว มีเงินเก็บหรือยัง ลูกพี่ลูกน้องเขามีเงินเก็บกันแล้วนะ บางทีผมก็แอบน้อยใจนะ เห็นคนอื่นเขามีเงินเก็บกัน แต่ตัวเองยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย
ปล.4 ผมก็เคยคิดนะ ว่าต้นทุนเรามาน้อยกว่าคนอื่น เราต้องใช้เวลานานกว่าคนอื่น กว่าจะตั้งตัวได้ ตอนนี้ตั้งใจบำรุงพ่อแม่ก่อนก็ได้ แต่บางทีก็แอบน้อยใจ พอเห็นคนอื่นเขาอยู่กันแบบสบาย