ล็อคอินมาเพื่อตอบ จขกท เลยนะคะ ไม่รู้ว่าจะได้อ่านคอมเม้นเรามั้ย แต่อยากให้อ่านค่ะ

เราเองก็เคยเป็นค่ะ เคยคิดแบบจขกทเลย ตอนยังเด็ก เราเรียนในโรงเรียนเอกชน เพราะใกล้บ้าน แม่ต้องไปทำงาน ไม่ว่างไปส่งไกลๆ โรงเรียนเราค่าเรียนแพงมาก ซึ่งแม่ไม่ได้มีเงินมาก พอต้องจ่ายค่าเทอมทีไร บ้านเราจะมีปัญหาทุกที เราไม่เคยได้เงินมาโรงเรียนเยอะๆหรือได้กินขนมแพงๆ ได้ของเล่น ของใช้แพงๆเหมือนคนอื่นเขาเลย ในห้องมีแต่ลูกคุณหนู สีไม้มาครบยี่สิบสามสิบสี ในขณะที่เราใช้แค่สิบสี ถ้าหายนี่ ทั้งเทอมไม่ต้องใช้ 5555 ครูก็เคยกดดันนะ ประมาณว่า ให้ไปซื้อสีเยอะๆเหมือนคนอื่น เราต้องอดข้าวเพื่อเอาเงินมาซื้อสีก็เคยมาแล้ว

ตอนเด็กๆก็อิจฉาเพื่อนนี่แหละค่ะ เวลาเปิดเทอมเพื่อนชอบมาเล่าว่าไปเที่ยวต่างประเทศ ไปนั่น ไปนี่ ได้ฟังแล้วก็แอบอิจฉาทำอะไรไม่ได้ จนเรียนมัธยม เข้าห้องสมุดบ่อยมาก อ่านหนังสือเยอะถึงได้เห็นว่า เป็นคนรวยก็ลำบากเหมือนกันนะ เขามีเงินเยอะ ก็ยิ่งต้องระวังตัว เพราะคนจ้องจะเอาสมบัติเยอะ จ้องจะฆ่า จ้องจะทำร้าย เพื่อหวังสมบัติ (ในพระมหาชนกมีตอนนึง ที่พูดถึงต้นมะม่วง ต้นที่มีลูกดก ถูกถอนโคนเพื่อเอาลูก ในขณะที่ต้นที่ไม่มีลูก กลับอยู่เฉยๆ สบายๆ)

พอโตขึ้นมาถึงได้รู้ว่า เพื่อนเราที่รวยๆแต่ละคนนี่ปัญหามาเพียบ แค่มันเป็นคนละรูปแบบกับเรา  ส่วนใหญ่มันมาในแบบที่คนรวยเขาเป็นกันนั่นแหละ เช่น เพื่อนเราคนนึง เรียนไม่เก่ง วาดรูปเก่ง แต่พ่อมีบริษัท เลยบังคับให้เรียนสายบริหาร มันก็เรียนแบบทรมานมากเพราะตัวเองไม่ชอบ ชอบวาดรูปมากกว่า ตอนนี้ต้องมาบริหารบริษัทพ่อแบบถูลู่ถูกัง ไม่มีความสุขกับงาน แอบไปเรียนวาดรูปพ่อก็ด่า มีเงินใช้ก็จริง แต่ชีวิตมีความทุกข์มาก คิดดูต้องตื่นมาทำงานที่ตัวเองเกลียดทุกเช้า ทำไม่ดีก็โดนด่าอีกต่างหาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะญาติฝ่ายพ่อจ้องจะหลอกเอาผลประโยชน์ตลอดเวลา เลยต้องทนอยู่ดูบริษัทให้พ่อ เพราะไม่มีใครน่าไว้ใจสักคน

เพื่อนเราอีกคน ถูกบังคับเรียนหมอ เพราะพ่อแม่เป็นหมอ แล้วต้องแข่งขันกับพี่น้อง เช่น พี่ชายคนโตเข้ามหิดลได้นะ มันจะเข้าหมอมหาลัยอื่นได้ไง ตอนนี้เป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว เพราะเครียดเกิน

เพื่อนอีกคน อยากแต่งงานกับแฟน แต่แฟนเป็นอิสลาม ซึ่งที่บ้านมันเป็นคนจีน และรวยมาก ฝ่ายพ่อแม่ก็กลัวแฟนจะมาหลอก เพราะแฟนจนกว่า กลายเป็นตอนนี้ต้องแอบคบกันเพราะพ่อแม่ไม่ให้คบ ไม่อยากให้ลูกต้องเปลี่ยนศาสนา ทั้งๆที่มันรักกันมาก พ่อแม่บอกว่า ต้องรอพ่อแม่ตายก่อน ถึงจะยอมให้แต่งงานกันได้ อันนี้ก็น่าสงสาร

เคสที่ใหญ่ที่สุดของเราเลยคือ เพื่อนสนิทเราเป็นผู้หญิง บ้านรวยมากกกกก พ่อแม่เขาเป็นคนจีน สิ่งที่เขามีแล้วคือเงิน แต่สิ่งที่เขาขาดคือ ยศฐาบรรดาศักดิ์ เขาอยากให้ลูกเขาได้ใช้นามสกุลดีๆดังๆ เลยจับคู่ให้ลูก(ซึ่งก็คือเพื่อนเรา) แต่งงานกับ ลูกชายนายพลที่นามสกุลพระราชทาน ส่วนผู้ชายเงินน้อยกว่า เลยอยากได้เงินของผู้หญิง โดยเอาหลายเรื่องที่ผู้หญิงทำไม่ได้เข้าล่อ เช่น ขอน้ำสังข์พระราชทาน คนใหญ่คนโตมาเป็นประธานพิธี เพื่อนเราอยากเลิกมาก เพราะไม่ชอบผู้ชาย ผู้ชายหล่อแต่เห็นแก่ตัว (พ่อแม่เขาเลี้ยงมาแบบตามใจ) เพื่อนเราไม่มีความสุข ทะเลาะกับผู้ชาย โดนผู้ชายตบหน้า  มันไปขอแม่เลิก แม่ไม่ให้เลิก เพราะเชิญแขกผู้ใหญ่ไปแล้ว สุดท้ายต้องแต่งแบบไม่มีความสุข ตอนนี้แต่งมาหลายเดือนแล้ว มันคิดเรื่องหย่าตลอดเวลา เพราะเวลาทะเลาะกันบางทีก็มีเรื่องทำร้ายร่างกาย แต่แม่ไม่ให้หย่า กลัวเป็นขี้ปากคนอื่น อยู่แบบอึดอัดมาก เพราะไม่ได้รักสามีตัวเอง แบบนี้นึกว่ามีแต่ในละคร แต่ของจริงก็มีนะคะ

เราว่า ทุกคนมีปัญหาในแบบของตัวเอง คนที่ต้นทุนชีวิตดี ร่ำรวย ใช่ว่าเขาจะไม่มีปัญหา เขาอาจจะมีเงินใช้ ไปเที่ยวที่ไหน อยากซื้ออะไรก็ได้ตามใจ แต่เขาก็อาจจะไม่มีความสุขเช่นกัน เวลาที่เขาไปเที่ยว ถ่ายรูปหน้ายิ้ม เราไม่รู้หรอกว่า ก่อนหน้านั้นเขาเจออะไรมาบ้าง เขาอาจจะโดนสามีตบมา หรือเขาอาจจะถูกบังคับให้มาก็ได้ อันนี้เราเห็นชัดเลยในงานแต่งเพื่อน มันต้องยิ้มให้แขกทุกคน ให้เห็นว่ามีความสุข แต่ตอนเข้าห้องหอ มันร้องไห้ ไม่อยากแต่ง เรารู้เลยว่า ความทุกข์ใจ หน้าตามันเป็นอย่างนี้เอง

ชีวิตแต่ละคนล้วนแล้วแต่มีปัญหาในรูปแบบของตัวเองค่ะ เราใช้ชีวิตของเราไปดีกว่า มีปัญหาเรื่องเงิน ก็ทำงาน มีปัญหากับงานกับเพื่อนร่วมงาน กับเจ้านาย ก็ย้ายที่ทำงาน ย้ายไม่ได้เพราะวุฒิไม่มี ก็ไปเรียน ไปศึกษาแบบตั้งใจทำ สร้างทางเลือกให้ตัวเองเยอะๆ ตั้งเป้าหมายแล้วพยายามเดินไปให้ถึงด้วยตัวเอง เราคิดแบบนี้มาตลอด แม้เราจะไม่รวยเท่าเพื่อนๆเรา แต่ตอนนี้ รายได้ก็ถือว่าโอเค และเราพอใจแล้ว ขอแค่มีเงินซื้อของที่อยากได้ มีเงินเก็บให้อุ่นใจ มีครอบครัวที่ดี ไม่บังคับ ไม่อิจฉา ไม่ทำร้ายกันก็พอ เอาจริงๆเพื่อนเราที่รวยๆหลายคนอิจฉาเรานะ ที่เราสามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ได้แต่งงานอยู่กับคนดีๆ(ที่เป็นผู้ชายธรรมดาๆไม่ได้รวยหรือมีหน้ามีตาในสังคม) ได้ทำอะไรที่อยากทำ กินอะไรที่อยากกิน ไม่ต้องกลัวใครจะมาแย่งสมบัติเพราะไม่มี 55555 มันก็มีความสบายใจดีเหมือนกัน

ถ้าเรามัวแต่เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น แล้วน้อยเนื้อต่ำใจ เราจะไม่ได้อะไรเลย นอกจากความรู้สึกแย่ค่ะ ดังนั้น มีความสุขด้วยตัวเราเอง ดีกว่านะคะ