สวัสดีค่ะทุกคน เรามีเรื่องที่ไม่สะบายใจจนเราต้องการกำลังใจเอามากๆ
คืออย่างงี้นะคะ เรารู้สึกน้อยใจในชีวิตตัวเองทุกอย่าง มันเหมือนว่าเราดีไม่พอ เราไม่มีดีอะไรซักอย่างเลย ต่างกับเพื่อนคนอื่น ที่ดูเขามีความสุขกับการใช้ชีวิตมาก พอเรามองมาดูตัวเองเรากลับรู้สึกด้อยเอามากๆ 
คือเราพยายามมากๆนะ เราเต็มที่กับทุกอย่างที่ทำเลย แต่เรากลับมองว่ามันยังดีไม่พอ แล้วเรามีเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจเขามากๆ เเคร์เขามากๆ เรามีความรู้สึกกลัวแบบบอกไม่ถูก เรากลัวว่าเขาจะเบื่อเรา จะคิดผิดที่มารู้จักเรา เพราะตอนนั้นเราเป็นคนที่สดใสมากก เราเฟรนลี่ ชอบทำให้คนรอบข้างยิ้ม หัวเราะ แต่อยู่มาวันนึง เรากลับเป็นคนที่เศร้า มองโลกแง่ลบ เอามากๆ (ซึ่งเราก็ไม่รู้ตัวว่ามันเกิดขึ้นกับตัวเองตอนไหน) เราทั้งรักทั้งหวงเพื่อนคนนี้มากเลย เขาเป็นทุกอย่างให้เรา เรากลัวเราทำเขาเสียใจ เสียความรู้สึก และกลัวเสียเขาไปมากๆ  เราชอบงี่เง่าใส่เขาด้วยหลังๆมา แต่ก็เพราะอยากให้เขาปลอบใจนะ เพราะทุกครั้งที่เขาสอนเรา เขาบอกในสิ่งที่เราทำผิด เราจะรู้สึกมีกำลังใจขึ้นทุกๆครั้ง มันทำให้เราอยากมีชีวิตสู้ต่อเพื่อเขาด้วยที่ไม่ใช่แค่เพื่อพ่อกับแม่
มีบ่อยครั้งที่เวลาเราเผลอทำนิสัยไม่ดีใส่เขา เราจะรู้สึกผิดเอามากๆจนจมกับความรู้สึกนั้นเลย ทั้งๆที่เขาให้อภัยเราแล้ว แต่เรากลับจมอยู่กับความรู้สึกผิดนั้นไม่เลิก จนเรารู้สึกว่าทำไมมันเคว้งคว้าง โดดเดี่ยวเหลือเกิน จนมีความคิดผุดขึ้นว่า หรือการที่เราหายไปจะดีกว่านี้นะ
เราควรทำยังไงดีคะทุกคน เราอยากมีความสุขเหมือนแต่ก่อนได้เร็วๆ🥺😌