สวัสดีค่ะ ไม่รู้จะเริ่มยังไง เรื่องมีอยู่ว่า มีอาจารย์ที่ใช้แต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ ใครทำอะไรไม่ถูกใจไม่ได้ ด่าอย่างเดียว บางครั้งมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรด่าก็ด่า เช่น ให้เพื่อนในห้องไปซ้อมกลองมาทั้งที่เป็นสิ่งที่ไม่เคยทำแล้วให้มาทำให้ดูพรุ่งนี้ซึ่งสั่งตอน1ทุ่ม ใครทำได้คือมหัศจรรย์ บางครั้งด่าด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เช่น ไม่มีสมองหรอ อย่าแถ ซึ่งคำพูดพวกนี้มันโครตบั่นทอนจิตใจคนฟังมาก เรียนทีไรกลับมาร้องไห้ทุกวัน เรียนกี่ครั้งจะหาเรื่องมาด่าทุกครั้งไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม จะไปปรึกษาใครก็ไม่ได้เพราะเป็นพวกแกหมดได้แต่นั่งคุยกับเพื่อน ปลอบใจกันทุกครั้งที่เรียน จำไม่ได้แล้วว่าร้องไห้กับอาจารย์คนนี้ไปเท่าไหร่ มันเหนื่อยทุกครั้งที่ต้องเรียน ได้แต่ถามตัวเอง ว่าแค่ไหนถึงจะดีพอสำหรับแก อย่าจะลาออกก็ไม่ได้อีกปีเดียวก็จบแล้ว ได้แต่นั่งปลอบใจตัวเองคิดสะว่าเดียวมันก็ผ่านไป ยังไม่รวมเรื่องที่ทำไม่ถูกใจแกอีก แกก็จะลงโทษในเรื่องที่ไม่ควรลงโทษ เช่น เพื่อนในห้องใส่ชุดนี้มาแต่เราพึ่งเคยเรียนกับแกเป็นครั้งแรกซึ่งวันนั้นมันเป็นชุดที่ใส่กันทั้งสาขา แต่ชุดที่ใส่มันกับไม่พอใส่แกต้องเป็นชุดเฉพาะที่ใส่วันที่แกเรียนเท่านั้น แกก็จะลงโทษทั้งห้อง ซึ่งถ้าไม่พอใส่ แกก็จะทำแบบนี้จนเรียนกับแกจบแล้วถ้าบทลงโทษนี้ไม่ไปทำมาแกจะให้ติดFยกห้อง ก็ได้แต่มาบ่นในกระทู้นี้แหละค่ะสุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี