คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 16
อ่านแล้วอย่าโกรธนะ บ้านเราก็ประมาณนี้แหล่ะ ประสบการณ์ตรง
จะเปลี่ยนสันดานคนหยาบมากๆ ทำได้อยู่ 2 ทาง
1. ชีวิตต้องเจอวิกฤติ
2. ต้องฝึกเจริญสติปัฏฐาน
นอกนั้นอย่าหวังเลยค่ะ ยิ่งพ่อคุณเห็นคนในบ้านอยู่ใต้อำนาจ
เค้าไม่ฟังใครหรอกค่ะ เพราะเค้าคิดว่าเค้า "อำนาจในมือ" จะทำตัวอย่างไรทุกคนในบ้านก็ต้องยอม
ผสมกับเป็นคนโทสะจริตด้วย (ทหารเป็นเยอะค่ะ แต่ไม่ทั้งหมด)
ไม่ว่าคุณจะเอาใครที่มีความน่าเชื่อถือแค่ไหนไปพูดกับเขา
เวลาเขาโกรธ เค้าไม่มานั่งคิดอะไรก่อนหรอกค่ะ เพราะความโกรธทำให้เขาไม่รู้ตัวไปซะแล้ว
มันไม่ใช่การแก้ปัญหาเลย
ต้องหลอกล่อให้พ่อกับแม่คุณเข้าคอร์สวิปัสสนาให้ได้ (หลายๆ ครั้งซะด้วย)
ถ้าโชคดีเค้าจะเปลี่ยนได้ค่ะ
แต่ถ้าเป็นคนหยาบมากๆ เปลี่ยนไม่ได้ (พ่อเราเอง นั่งอ่านหนังสือธรรมะ แต่หันมาด่าลูกได้หยาบคายมาก)
คุณต้องหันมาเรียนรู้เรื่อง Domestic violent (ความรุนแรงภายในบ้าน) และ Verbally abuse (การทำร้ายด้วยวาจา) ให้ถ่องแท้
แล้วสอนน้องๆ คุณให้ set ขอบเขตในใจ
มองให้ออกว่าอันไหนพ่อแม่สอน อันไหนพ่อแม่แค่ใช้น้องเป็นที่ระบายอารมณ์
เพื่อไม่ให้กลายเป็นคนมีปมด้อย เครียดแค้นในอนาคต
ประเทศไทยไม่ค่อยสอนเรื่องนี้กันหรอกค่ะ สอนแต่ความกตัญญู ทนๆ ไป ละเลยสิทธิของตนเองที่พึงมี
โตขึ้นมา กลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีเด็กที่เจ็บปวดซ่อนอยู่ข้างใน
ไประบายออกกับคนรอบข้างต่อๆ กันไปไม่จบไม่สิ้น
คุณต้องมองให้ออกว่าเบื้องหลังความหยาบคายของพ่อแม่คุณ
มันเป็นเพราะวัยเด็กเค้าไปเจออะไรมา
และมันทำให้เค้ามองโลกมุมไหนที่บิดเบี้ยวไปจากความจริง
ถ้าเค้าสอนคุณในมุมนั้น คุณต้องไม่ฟัง
และ Set มาตรฐานของคุณขึ้นมาในใจ ภายนอกก็ตามน้ำไป
โชคดีค่ะ
จะเปลี่ยนสันดานคนหยาบมากๆ ทำได้อยู่ 2 ทาง
1. ชีวิตต้องเจอวิกฤติ
2. ต้องฝึกเจริญสติปัฏฐาน
นอกนั้นอย่าหวังเลยค่ะ ยิ่งพ่อคุณเห็นคนในบ้านอยู่ใต้อำนาจ
เค้าไม่ฟังใครหรอกค่ะ เพราะเค้าคิดว่าเค้า "อำนาจในมือ" จะทำตัวอย่างไรทุกคนในบ้านก็ต้องยอม
ผสมกับเป็นคนโทสะจริตด้วย (ทหารเป็นเยอะค่ะ แต่ไม่ทั้งหมด)
ไม่ว่าคุณจะเอาใครที่มีความน่าเชื่อถือแค่ไหนไปพูดกับเขา
เวลาเขาโกรธ เค้าไม่มานั่งคิดอะไรก่อนหรอกค่ะ เพราะความโกรธทำให้เขาไม่รู้ตัวไปซะแล้ว
มันไม่ใช่การแก้ปัญหาเลย
ต้องหลอกล่อให้พ่อกับแม่คุณเข้าคอร์สวิปัสสนาให้ได้ (หลายๆ ครั้งซะด้วย)
ถ้าโชคดีเค้าจะเปลี่ยนได้ค่ะ
แต่ถ้าเป็นคนหยาบมากๆ เปลี่ยนไม่ได้ (พ่อเราเอง นั่งอ่านหนังสือธรรมะ แต่หันมาด่าลูกได้หยาบคายมาก)
คุณต้องหันมาเรียนรู้เรื่อง Domestic violent (ความรุนแรงภายในบ้าน) และ Verbally abuse (การทำร้ายด้วยวาจา) ให้ถ่องแท้
แล้วสอนน้องๆ คุณให้ set ขอบเขตในใจ
มองให้ออกว่าอันไหนพ่อแม่สอน อันไหนพ่อแม่แค่ใช้น้องเป็นที่ระบายอารมณ์
เพื่อไม่ให้กลายเป็นคนมีปมด้อย เครียดแค้นในอนาคต
ประเทศไทยไม่ค่อยสอนเรื่องนี้กันหรอกค่ะ สอนแต่ความกตัญญู ทนๆ ไป ละเลยสิทธิของตนเองที่พึงมี
โตขึ้นมา กลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีเด็กที่เจ็บปวดซ่อนอยู่ข้างใน
ไประบายออกกับคนรอบข้างต่อๆ กันไปไม่จบไม่สิ้น
คุณต้องมองให้ออกว่าเบื้องหลังความหยาบคายของพ่อแม่คุณ
มันเป็นเพราะวัยเด็กเค้าไปเจออะไรมา
และมันทำให้เค้ามองโลกมุมไหนที่บิดเบี้ยวไปจากความจริง
ถ้าเค้าสอนคุณในมุมนั้น คุณต้องไม่ฟัง
และ Set มาตรฐานของคุณขึ้นมาในใจ ภายนอกก็ตามน้ำไป
โชคดีค่ะ
สมาชิกหมายเลข 732906 ถูกใจ, เมเหม่เม่เม้เหม๋ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 707975 ถูกใจ, mypupae ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 703527 ถูกใจ, twas ถูกใจ, MyStory2012 ถูกใจ, Ere ถูกใจ, Horizon Blue ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
งง ทำไมถูกห้ามไม่ให้ปลอบน้องที่โดนลงโทษเกินกว่าเหตุ
สาเหตุมาจากพ่อใช้น้องไปทิ้งขยะแล้วน้องเดินหน้ามุ่ยกลับมาแบบทำไมต้องใช้งานน้องด้วย
ทีนี้พอน้องเราโดนถีบ+ตีไปก็ร้องไห้ใหญ่เลย บอกพ่อแม่พี่น้องไม่รัก เลี้ยงเพราะไว้ใช้งาน จะฆ่าตัวตาย
แม่เราก็บอกเราว่าอย่าไปปลอบน้อง ห้ามเด็ดขาด เพราะเดี๋ยวน้องจะได้ใจ
เราก็ไม่ปลอบ แต่ก็เดินไปบอกพ่อว่ามันแรงไป น่าจะค่อยๆบอกค่อยสอน
พ่อก็ไม่ฟังอารมณ์รุนแรงมาก จุดยืนสูงชะลูด สาเหตุคงเพราะพ่อเราเป็นทหาร แกปกครองในบ้านแบบเผด็จการณ์มากค่ะ
เมื่อก่อนเราก็โดนตีบ่อยๆ แต่ไม่แรงขนาดถีบแบบนี้ จะโดนเอาไม้ถูพื้นตีส่วนใหญ่ คงเพราะพ่อเราเข้าวัยทองด้วย
ทีนี้พอเวลาผ่านไปเราก็มานั่งนึกว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยโอ๋น้องเลยเพราะแม่ห้าม
ทั้งๆที่น้องมักจะโดนแม่และพ่อลงโทษแบบเกินกว่าเหตุบ่อยๆ บางทีน้องก็ไม่ผิด
แค่เซ่อซ่าไม่ถูกใจแค่นั้น เรารู้สึกว่าโดนเพราะอารมณ์ล้วนๆแบบมาเต็ม
เราแค่อยากปลอบ ถ้าเราเข้าไปปลอบเราก็ไม่คิดจะโอ๋เข้าข้างลูกเดียวแล้วด่าว่่าพ่อแม่ให้น้องฟัง
แค่จะไปอยู่ข้างๆ อยากให้น้องรู้สึกว่ายังมีเรา แล้วก็อธิบายให้เด็กเข้าใจพ่อแม่
เลยงงว่าทำไมแม่ถึงห้ามไม่ให้ปลอบน้องด้วยคะ อย่างงี้ถ้าเกิดน้องโดนแบบนี้อีกกี่ครั้งจนถึงโตก็ปลอบไม่ได้อีกตลอดไปสิคะ
แล้วเด็กจะรู้สึกยังไงเนี่ย มันจะโดดเดี่ยวเกินไปไหม หรือความคิดเราผิดคะ รบกวนช่วยบอกทีค่ะ