เรื่องของเรื่องคือตอนแรกเราอยู่กับแฟนทุกวันนะคะมีกลับบ้านบ้าง แต่ช่วงนี้พี่ชายแฟนคือญาติที่สนิทกันตอนเด็กๆมาเที่ยวหา แฟนเลยจะกลับไปนอนบ้าน6วัน เราก็โอเครตกลงอะไรเสร็จเรียบร้อย มาวันที่2เราเกิดเข้าโรงบาลกระทันหัน ตอนแรกแฟนคิดว่าไม่ได้นอนโรงพยาบาล แต่เราได้แอดมิดแฟนก็พูดเชิงว่าวันนี้ถ้าเค้าไม่ได้นอนเธอจะโกรธเค้ามั้ย พอดีมีแพลนไปกินข้าวกับครอบครัวเพราะนานๆพี่เรามาที แต่กลัวเราโกรธที่ไม่อยู่เฝ้าเรา เราก็แบบไม่เป็นไรเรานอนได้ สรุปอาการเราเป็นหนักจนหมอต้องให้มีคนเฝ้าพาลุกไปทำธุระส่วนตัว เราก็ถามเค้าโอเครมั้ย เค้าก็แบบกึ่งๆโอเครแต่เหมือนแพลนเค้าล่มเพราะเราเลยค่ะ 
   กว่าจะเดินเรื่องนอนห้องอะไรเสร็จก็เกือบจะ2ทุ่มแล้ว เขาก็แบบเริ่มกระสับกระส่ายบอกว่าแบตจะหมด เราก็บอกให้ที่บ้านเขาส่งสายชาร์จมากับรถแกร๊ป นางก็ดูไม่โอเคร เราบอกกลับไปเอาเสื้อผ้าเราที่บ้านได้มั้ยเค้าก็ดูแบบเหมือนจะเครียด เราก็เลยถามว่าเป็นอะไร เค้าตอบว่าจะมาเฝ้าเราสักตอนเที่ยงคืน เพราะจะพาพี่ชายไปกินข้าว เราก็บอกอ่าวพ่อกับแม่เธอก็อยู่บ้านไม่ใช่หรอ เค้าบอกพ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านไปบ้านน้าสาว เราก็แบบแล้วน้องชายเธอหละ แฟนเราก็แบบบอกว่าไปด้วยกันหมดเลย คือเราก็บอกเค้าไปตรงๆว่าเฝ้าเราวันเดียวเองพรุ่งนี้ก็ออกโรงพยาบาลแล้ว ค่อยพาพี่ชายไปวันหลังไม่ได้หรอ เค้าดูโกรธที่เราพูดแบบนี้มาก แต่เราถามว่าโกรธเราหรอ เค้าก็บอกว่าไม่แค่เคียดที่ต้องเอาไงดี เราก็บอกไปว่าเฝ้าเราวันเดียวเองไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง 
เค้าก็พูดเหมือนว่าเค้านัดกับพี่ชายไว้แล้วไม่สามารถทิ้งพี่ชายไว้บ้านคนเดียวได้ เราก็แบบโอเครเที่ยงคืนก็เที่ยงคืน 

   หลังจากเค้าออกไปได้สักพักพ่อเค้าก็โทรมาถามอาการ เราก็เลยถามว่าพ่อกับแม่อยู่ไหน เค้าบอกว่าอยู่ด้วยกับหมดทั้งครอบครัวที่บ้าน จริงๆเราฟังครั้งแรกก็แอบจุกนะคะ แบบอยากไปขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งหงุดหงิดใส่เราพูดทำนองว่าเราไม่อยากให้เค้าเจอพี่ จริงๆเราไม่ได้อยากป่วยหรอกค่ะ รู้งี้อยู่ห้องรวมก็ได้ ไม่ต้องมาลำบากเค้า ใครจะว่าเรางี่เง่าก็ตามใจนะคะ โดนกับตัวจะรู้เองเรื่องเล็กน้อยที่ว่า