ขอบอกก่อนว่า ปกติผมเป็นคนที่มีปัญหาชีวิตเยอะมากๆแต่ปกติเวลามีปัญหาอะไรก็แก้ไขมันได้ตลอดเลยครับ ชีวิตลำบากมีแต่เรื่องแต่ผมก็แก้ปัญหาได้ตลอดและไม่เคยเครียดกับปัญหาต่างๆที่เข้ามาในชีวิตเลยครับไม่เคยท้อที่จะใช้ชีวิตเลยวางแผนทุกอย่างล่วงหน้าเสมอไม่เคยทำอะไรผิดพลาดเลยครับ คร่าวๆ
แต่ตลอด2ปีที่ผ่านมาผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ รู้จักกันตั้งแต่ตอนป.1นู่นแต่เด็กๆเลยครับ ซึ่งไม่รู้ทำไม2ปีก่อนจู่ๆก็เกิดได้มาคุยกันซะงั้นและผมก็ชอบเธอครับผมจีบผู้หญิงไม่เป็นไม่ค่อยรู้เรื่องความรักและเธอเป็นทอมแต่เธอน่ารักมากๆไม่เป็นคนติดหรูอยู่สบายติดดินมากไม่ฟุ่มเฟือยอีกต่างหากนิสัยดีนิสัยเหมือนเด็กแต่เวลาโกรธก็จะเหมือนแม่ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเธอเป็นแฟนคนที่2ครับ และปัจจุบันยังคบกันอยู่ และผมเป็นคนรักแฟนมากๆ แม่แฟนก็เคยเจอมาแล้ว ส่วนพ่อของแฟน (ไว้จะพูดถึงต่อ) และจะขอเกริ่นก่อนว่าทำไมเธอเป็นทอมแต่มาคบกับผู้ชาย เรื่องมีอยู่ว่า ตลอดเวลาที่คบกันมา ผมกับแฟนไว้ใจกันมากครับรู้ทุกอย่างของชีวิตอีกฝ่าย ซึ่งชิวิตผมก็อย่างที่บอกไปข้างต้น แต่ของแฟนผมนั้นกลับกันสวรรค์กับนรกเลยก็ว่าได้ครับ ต่อจากตรงนี้แฟนผมเล่าให้ฟังมาอีกทีนะครับ-แฟนผมเป็นเด็กหลุดยาคุ้มมา พ่อแม่แฟนผมมีลูกก่อนวัยอันควร ทำให้ต้องเลี้ยงเด็กตั้งแต่ยังหนุ่มๆสาวๆ ซึ่งช่วงๆแรกๆพ่อกับแม่ของแฟนเขาก็รักกันดีเลี้ยงแฟนผมจนโตขึ้นมาได้ประมาณ2-3ขวบจากนั้นทั้ง2ก็เลิกกัน เหตุผลผมไม่แน่ใจ แต่พ่อแฟนเสียสติหนักมาก แต่ก็ต้องเลี้ยงลูก ส่วนแม่แฟนผมก็ไปมีผัวใหม่มีลูกอีกใหม่ และพ่อแฟนก็เลี้ยงแฟนผมเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตลอดหลายปีจนประมาณป.2พ่อได้ย้ายไปอยู่บ้านย่าของแฟนเลยมีคนดูแลลูกสาวเพิ่มมาอีก2คนคือ ปู่ และ ย่า ครับ จากนั้น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากพ่อที่อบอุ่นและรักลูก กลายเป็นคนที่ติดเหล้าติดยา แฟนผมก็เดาว่าน่าจะเพราะเลิกกับแม่ และตั้งแต่ป.2แฟนผมกลายเป็นเด็กที่โคตรจะโชคร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา แฟนผมโดนพ่อทำร้ายร่างกายทำร้ายจิตใจเป็นประจำตอนเด็กทุกวันที่มาเรียนหนังสือผมไม่เคยเจอสักวันที่เธอมีความสุขเลย ทุกๆวันเธอมีแต่แผลตลอดเธอไม่เคยได้กินอาหารดีๆเลยอยู่โรงเรียนก็ไม่มีเงินให้ซื้อข้าวกินแต่ด้วยความที่ตอนนั้นเป็นเด็กผมแกล้งเธอไว้เยอะมากผมก็โคตรจะโกรธตัวเอง เวลาอยู่บ้านเธอไม่มีข้าวกัน ทางบ้านแฟนคือ ยากจนสุดๆ ส่วนคนที่ส่งเรียนหนังสือ คือแม่ นี่ก็เป็นเหตุผลที่แฟนผมโตมาเป็นทอม แต่จริงๆเธอก็แค่ผู้หญิงที่เจ็บช้ำคนหนึ่งที่ต้องฝืนเข้มแข็ง และ2ปีที่ผ่านมาที่คบกับเธอ เธอก็โดนทำร้ายเป็นประจำเหมือนเคยแต่แน่นอนมันหนักขึ้นทุกวัน พ่อมีแฟนใหม่ แม่รักลูกใหม่รักผัวใหม่มากกว่าลูกของแฟนเก่า สภาพจิตใจแฟนผมแย่มาก เธอเกือบเป็นโรคซึมเศร้า เป็นคนคิดลบสุดๆลบแบบมากจริงๆ และผมเป็นคนคิดบวกมากๆ ชีวิตสดใส แต่ไม่ได้โลกสวย ตั้งแต่ป.6ผมเป็นคนที่เข้าใจชีวิตมากที่สุดคนหนึ่งเลย
และตั้งแต่คบกับเธอเธอคิดลบมาก จนผมเกือบคิดลบตามทั้งๆที่ผมคิดบวกมากแท้ๆ ชีวิตเธอมัน นรกจริงๆผมบอกได้เลย จริงๆเรื่อวเรวร้ายมันมากกว่านี้แต่ขอเกริ่นประมาณนี้ ซึ่งเธอที่เกือบเป็นซึมเศร้าและผมที่เกือบกลายเป็นพวกคิดลบ แต่ชีวิตผมก็ผ่านอะไรมาเยอะมากเยอะมากจริงๆประสบการณ์ช่วยผมไว้ได้จริงๆครับเลยผ่านจุดนั้นมาได้และก็ช่วยให้แฟนผมไม่กลายเป็นโรคซึมเศร้าจนได้ ผมที่เป็นคนคิดบวกเลยทำให้แฟนผมไม่เป็นซึมเศร้าแล้วก็จริงอยู่ แต่เธอก็เป็นคนที่คิดลบมากๆเลยครับทำยังไงเธอก็คิดบวกไม่ได้เลย
และช่วงที่ผ่านมาแม่แฟนเริ่มทำตัวแย่เหมือนพ่อ ( 1ปีก่อน ตัดพ่อตัดลูกกันแล้วน่ะครับ) แม่แฟนเริ่มไม่สนใจเริ่มเอาแต่สนใจลูกใหม่ จนสุดท้าย ผมต้องส่งแฟนเรียนมหาลัยเองกับมือ(ผมทำงาน7-11พอมีเงินแล้วก็อีกเยอะครับ แต่ก็ราบรื่นดีไม่ได้ลำบากอะไร) แต่เมื่อ4-5เดือนก่อนแฟนผมไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่น ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเจตนารึป่าว แต่ผมเสียใจมากจริงๆ เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้ออกมาตลอด14ปี นับแต่นั้นผมไม่เคยแก้ปัญหาในชีวิตได้อีกเลย และผมก็ไม่ได้รักเธออีกแล้วคัรบตอนนี้แต่ก็ยังคบกันอยู่ เธอก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมไม่รักเธอแล้ว แต่ผมก็ยังส่งเธอเรียนอยู่ ให้เงินตลอด ซัพพอร์ตทุกอย่างจนได้มารู้ความจริงจากเธอนี่แหละครับ เพราะผมได้เคลียร์ใจกัน สรุปที่ไปเที่ยวกับผู้ชายนั่นก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดและเธอก็รักผมจริงๆนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้รักเธออีกแล้ว ผมเลิกรักเธอไปแล้ว แต่เธอก็ดันไม่รู้ผมทำทุกอย่างเหมือนปกติ เธอมีความสุขดีแต่ยังคงคิดลบอยู่บ้าง ส่วนผม กลายเป็นคนที่ในโคตรเสียใจโคตรทรมานเลย
ในใจผมมันขมขื่นไปหมด คบกันนานๆไปทุกอย่างมันก็เริ่มขมขื่นแต่เหมือนว่าผมจะขมขื่นอยู่ฝ่ายเดียว ผมอยากเลิกกับเธอและเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ผมทิ้งเธอไม่ได้ เธอไม่เหลือใครสักคนเลยครับ ผมกลัวว่าถ้าเลิกกับเธอไป เธอจะคิดสั้น...อย่างนั้น เพราะสภาพจิตใจเธอไม่ได้ปกติ เพราตอนเคลียร์ใจกันครั้งนั้นเธอร้องหายและบอกผมมาว่าเธอรักผมจริงๆถ้าไม่มีผมเธอคงจะคิดสั้นฆตตแน่ๆ ผมก็เลยทำใจทิ้งเธอไปไม่ได้ (ใจหนึ่งคือกลัวว่าถ้าเธอตายเธอจะตามมาฆ่าไรงี้พอดีผมจิตตกมากครับ)เรื่องมันก็ประมาณนี้ครับ พยายามโทรหาน้าเน็กแล้ว ดันโทรไม่ติดสักที เลยใช้Pantipแทน อย่างน้อยผมได้ระบายออกมาก็ยังดีผมไม่รักผู้หญิงคนนั้นแล้วผมขอโทษเธอไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ใจผมมันขมขื่นไปหมดแล้ว คนที่เคยเป็นคนที่ไม่เคยมองโลกแง่ร้ายอย่างผมตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรแล้วผมควรทำยังไงทำยังไงเธอถึงจะเลิกกับผม ผมแค่อยากให้เธอหายจากอาการซึมเศร้าเลิกคิดลบมองโลกในแง่ดี และปล่อยคนที่คิดลบอย่างผมไป เพราะผมต้องการจะพักแล้วผมไม่ไหวจริงๆมันเหนื่อยมากๆ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้เธอกลายเป็นคนมองโลกแง่ดี แล้วเอาความคิดแย่ๆความเจ็บปวดตลอดชีวิตที่ผ่านมามาฝากไว้กับผมแทนก็ยังได้ ผมอยากให้เธอมีความสุขกับผู้ชายที่พร้อมจะรักเธอ อยากให้อนาคตเธอเป็นแม่ที่ดี และปล่อยให้ผมไป ผมขอโทษครับ
ชีวิตและปัญหาที่ผมจนปัญญา
แต่ตลอด2ปีที่ผ่านมาผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ รู้จักกันตั้งแต่ตอนป.1นู่นแต่เด็กๆเลยครับ ซึ่งไม่รู้ทำไม2ปีก่อนจู่ๆก็เกิดได้มาคุยกันซะงั้นและผมก็ชอบเธอครับผมจีบผู้หญิงไม่เป็นไม่ค่อยรู้เรื่องความรักและเธอเป็นทอมแต่เธอน่ารักมากๆไม่เป็นคนติดหรูอยู่สบายติดดินมากไม่ฟุ่มเฟือยอีกต่างหากนิสัยดีนิสัยเหมือนเด็กแต่เวลาโกรธก็จะเหมือนแม่ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเธอเป็นแฟนคนที่2ครับ และปัจจุบันยังคบกันอยู่ และผมเป็นคนรักแฟนมากๆ แม่แฟนก็เคยเจอมาแล้ว ส่วนพ่อของแฟน (ไว้จะพูดถึงต่อ) และจะขอเกริ่นก่อนว่าทำไมเธอเป็นทอมแต่มาคบกับผู้ชาย เรื่องมีอยู่ว่า ตลอดเวลาที่คบกันมา ผมกับแฟนไว้ใจกันมากครับรู้ทุกอย่างของชีวิตอีกฝ่าย ซึ่งชิวิตผมก็อย่างที่บอกไปข้างต้น แต่ของแฟนผมนั้นกลับกันสวรรค์กับนรกเลยก็ว่าได้ครับ ต่อจากตรงนี้แฟนผมเล่าให้ฟังมาอีกทีนะครับ-แฟนผมเป็นเด็กหลุดยาคุ้มมา พ่อแม่แฟนผมมีลูกก่อนวัยอันควร ทำให้ต้องเลี้ยงเด็กตั้งแต่ยังหนุ่มๆสาวๆ ซึ่งช่วงๆแรกๆพ่อกับแม่ของแฟนเขาก็รักกันดีเลี้ยงแฟนผมจนโตขึ้นมาได้ประมาณ2-3ขวบจากนั้นทั้ง2ก็เลิกกัน เหตุผลผมไม่แน่ใจ แต่พ่อแฟนเสียสติหนักมาก แต่ก็ต้องเลี้ยงลูก ส่วนแม่แฟนผมก็ไปมีผัวใหม่มีลูกอีกใหม่ และพ่อแฟนก็เลี้ยงแฟนผมเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตลอดหลายปีจนประมาณป.2พ่อได้ย้ายไปอยู่บ้านย่าของแฟนเลยมีคนดูแลลูกสาวเพิ่มมาอีก2คนคือ ปู่ และ ย่า ครับ จากนั้น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากพ่อที่อบอุ่นและรักลูก กลายเป็นคนที่ติดเหล้าติดยา แฟนผมก็เดาว่าน่าจะเพราะเลิกกับแม่ และตั้งแต่ป.2แฟนผมกลายเป็นเด็กที่โคตรจะโชคร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา แฟนผมโดนพ่อทำร้ายร่างกายทำร้ายจิตใจเป็นประจำตอนเด็กทุกวันที่มาเรียนหนังสือผมไม่เคยเจอสักวันที่เธอมีความสุขเลย ทุกๆวันเธอมีแต่แผลตลอดเธอไม่เคยได้กินอาหารดีๆเลยอยู่โรงเรียนก็ไม่มีเงินให้ซื้อข้าวกินแต่ด้วยความที่ตอนนั้นเป็นเด็กผมแกล้งเธอไว้เยอะมากผมก็โคตรจะโกรธตัวเอง เวลาอยู่บ้านเธอไม่มีข้าวกัน ทางบ้านแฟนคือ ยากจนสุดๆ ส่วนคนที่ส่งเรียนหนังสือ คือแม่ นี่ก็เป็นเหตุผลที่แฟนผมโตมาเป็นทอม แต่จริงๆเธอก็แค่ผู้หญิงที่เจ็บช้ำคนหนึ่งที่ต้องฝืนเข้มแข็ง และ2ปีที่ผ่านมาที่คบกับเธอ เธอก็โดนทำร้ายเป็นประจำเหมือนเคยแต่แน่นอนมันหนักขึ้นทุกวัน พ่อมีแฟนใหม่ แม่รักลูกใหม่รักผัวใหม่มากกว่าลูกของแฟนเก่า สภาพจิตใจแฟนผมแย่มาก เธอเกือบเป็นโรคซึมเศร้า เป็นคนคิดลบสุดๆลบแบบมากจริงๆ และผมเป็นคนคิดบวกมากๆ ชีวิตสดใส แต่ไม่ได้โลกสวย ตั้งแต่ป.6ผมเป็นคนที่เข้าใจชีวิตมากที่สุดคนหนึ่งเลย
และตั้งแต่คบกับเธอเธอคิดลบมาก จนผมเกือบคิดลบตามทั้งๆที่ผมคิดบวกมากแท้ๆ ชีวิตเธอมัน นรกจริงๆผมบอกได้เลย จริงๆเรื่อวเรวร้ายมันมากกว่านี้แต่ขอเกริ่นประมาณนี้ ซึ่งเธอที่เกือบเป็นซึมเศร้าและผมที่เกือบกลายเป็นพวกคิดลบ แต่ชีวิตผมก็ผ่านอะไรมาเยอะมากเยอะมากจริงๆประสบการณ์ช่วยผมไว้ได้จริงๆครับเลยผ่านจุดนั้นมาได้และก็ช่วยให้แฟนผมไม่กลายเป็นโรคซึมเศร้าจนได้ ผมที่เป็นคนคิดบวกเลยทำให้แฟนผมไม่เป็นซึมเศร้าแล้วก็จริงอยู่ แต่เธอก็เป็นคนที่คิดลบมากๆเลยครับทำยังไงเธอก็คิดบวกไม่ได้เลย
และช่วงที่ผ่านมาแม่แฟนเริ่มทำตัวแย่เหมือนพ่อ ( 1ปีก่อน ตัดพ่อตัดลูกกันแล้วน่ะครับ) แม่แฟนเริ่มไม่สนใจเริ่มเอาแต่สนใจลูกใหม่ จนสุดท้าย ผมต้องส่งแฟนเรียนมหาลัยเองกับมือ(ผมทำงาน7-11พอมีเงินแล้วก็อีกเยอะครับ แต่ก็ราบรื่นดีไม่ได้ลำบากอะไร) แต่เมื่อ4-5เดือนก่อนแฟนผมไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่น ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเจตนารึป่าว แต่ผมเสียใจมากจริงๆ เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้ออกมาตลอด14ปี นับแต่นั้นผมไม่เคยแก้ปัญหาในชีวิตได้อีกเลย และผมก็ไม่ได้รักเธออีกแล้วคัรบตอนนี้แต่ก็ยังคบกันอยู่ เธอก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมไม่รักเธอแล้ว แต่ผมก็ยังส่งเธอเรียนอยู่ ให้เงินตลอด ซัพพอร์ตทุกอย่างจนได้มารู้ความจริงจากเธอนี่แหละครับ เพราะผมได้เคลียร์ใจกัน สรุปที่ไปเที่ยวกับผู้ชายนั่นก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดและเธอก็รักผมจริงๆนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้รักเธออีกแล้ว ผมเลิกรักเธอไปแล้ว แต่เธอก็ดันไม่รู้ผมทำทุกอย่างเหมือนปกติ เธอมีความสุขดีแต่ยังคงคิดลบอยู่บ้าง ส่วนผม กลายเป็นคนที่ในโคตรเสียใจโคตรทรมานเลย
ในใจผมมันขมขื่นไปหมด คบกันนานๆไปทุกอย่างมันก็เริ่มขมขื่นแต่เหมือนว่าผมจะขมขื่นอยู่ฝ่ายเดียว ผมอยากเลิกกับเธอและเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ผมทิ้งเธอไม่ได้ เธอไม่เหลือใครสักคนเลยครับ ผมกลัวว่าถ้าเลิกกับเธอไป เธอจะคิดสั้น...อย่างนั้น เพราะสภาพจิตใจเธอไม่ได้ปกติ เพราตอนเคลียร์ใจกันครั้งนั้นเธอร้องหายและบอกผมมาว่าเธอรักผมจริงๆถ้าไม่มีผมเธอคงจะคิดสั้นฆตตแน่ๆ ผมก็เลยทำใจทิ้งเธอไปไม่ได้ (ใจหนึ่งคือกลัวว่าถ้าเธอตายเธอจะตามมาฆ่าไรงี้พอดีผมจิตตกมากครับ)เรื่องมันก็ประมาณนี้ครับ พยายามโทรหาน้าเน็กแล้ว ดันโทรไม่ติดสักที เลยใช้Pantipแทน อย่างน้อยผมได้ระบายออกมาก็ยังดีผมไม่รักผู้หญิงคนนั้นแล้วผมขอโทษเธอไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ใจผมมันขมขื่นไปหมดแล้ว คนที่เคยเป็นคนที่ไม่เคยมองโลกแง่ร้ายอย่างผมตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรแล้วผมควรทำยังไงทำยังไงเธอถึงจะเลิกกับผม ผมแค่อยากให้เธอหายจากอาการซึมเศร้าเลิกคิดลบมองโลกในแง่ดี และปล่อยคนที่คิดลบอย่างผมไป เพราะผมต้องการจะพักแล้วผมไม่ไหวจริงๆมันเหนื่อยมากๆ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้เธอกลายเป็นคนมองโลกแง่ดี แล้วเอาความคิดแย่ๆความเจ็บปวดตลอดชีวิตที่ผ่านมามาฝากไว้กับผมแทนก็ยังได้ ผมอยากให้เธอมีความสุขกับผู้ชายที่พร้อมจะรักเธอ อยากให้อนาคตเธอเป็นแม่ที่ดี และปล่อยให้ผมไป ผมขอโทษครับ