คือว่าเราสงสัยว่าทำไมเราต้องคอยรองรับอารมณ์คนอื่น ทั้งที่เราไม่ได้ผิด บางทีเหมือนเขาโมโหคนอื่นมาก่อนแต่พอมาเจอเรา เขาถามเรา แต่เราตอบในมุมมองความจริงที่เราเห็น และตอบในสิ่งที่เขาอยากรู้ อธิบาย เขาก็มาระเบิดใส่เราเหมือนเราเป็นแค่ส้วมสาธารณะในการรองรับอารมณ์ แต่พอเขาเจอคนที่เขาโมโห เขากลับไม่ทำแบบที่ทำกับเรา คือเราอยากรู้ว่าเราผิดอะไรหรอคะ ทั้งที่เราพยายามไม่ยุ่งเขา ไม่ทำให้เขาโมโห เราก็ยังผิดอยู่ หรือที่จริงแล้วผิดตั้งแต่เราหรอคะ
(ขอโทษด้วยนะคะที่บทความนี้ดูเป็นการระบายความในใจไปหน่อย แต่มันเกิดหลายรอบแล้ว แล้วเรารู้สึกเหมือนคนรอบตัวเราเห็นเราเป็นแค่ที่ระบาย จะระบายยังไงก็ได้ ซึ่ง "คนพูดไม่เคยจำ คนฟังไม่เคยลืม" )