พิมพ์บทกลอนแสนนวลชวนอ่อนหวาน
แทนดวงมาลย์มากมายหลากหลายสี
ชมพูฟ้ากระดังงาก็ตามที
ณ ที่นี้อยากจะหยุดบุษบง
โอ้ระกำงำถิ่นแต่ดินเนิ่น
ช่างห่างเหินกับถ้อยทีท่าไหลหลง
กระถินเจ้าเบ่งบานตามพุชง
หมู่แมกไม้นวลอนงค์ก็คงที
แม่กำจรอักษรมาสอนศิลป์
ยลกวินงดงามตามหลากศรี
ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งในท่วงที
ให้ได้มีพื้นที่ระบายกลอน

หมู่แมกไม้มวลมองต้องอ่อนหวาน
แทนดวงมาลย์นบน้อมล้อมหมื่นศรี
ยินบทกลอนพาไปในท่วงที
มิได้มีหมายเหตุอุบัติใด
เพียงแต่พริ้มยิ้มรับกลับสิ่งรู้
มิได้อยู่ยึดติดกับสิ่งไหน
ได้แต่ยินเสียงพฤติกับเหตุใจ
ให้เวียนว่ายตายไปในท่ามกลาง

เพียงสักครู่เพียงเสี้ยวเลี้ยวความคิด
เพียงแต่พิจพิเคราะให้หมองไหม้
การเวียนว่ายตายเกิดกลับชาติใหม่
ขอเป็นไทยที่งดงามตามครรลอง