อาแปะไม่เข้าใจทัศนคติคนพวกนี้จริงๆ..
งานการมีให้ทำเยอะแยะมากมาย..
แต่คนพวกนี้ดันหมกมุ่นครุ่นคิดแต่เรื่องเจ้าที่เจ้าทาง..
คนพวกนี้มันเป็นอะไรของมันเหรอ.?  ภาวะจิตปกติไหมนะ.?

ครูบาอาจารย์ของอาแปะจะสอนเสมอๆว่าให้เป็นคนมีเมตตา นอบน้อม  ไปสถานที่แห่งใดหรืออยู่ที่แห่งใดให้มีเมตตาจิตกำกับเสมอๆ..
อาแปะก็ปฏิบัติตามที่ท่านสอนเสมอมา ... 

การมีเมตตาต่อเจ้าที่เจ้าทาง ความนอบน้อมต่อเจ้าที่เจ้าทาง ไม่ใช่เรื่องเสียหายและไม่ต้องลงทุนอะไรเลย  ทำไมคนพวกนี้ทำไม่ได้.?

เจ้าที่เจ้าทางเค้าก็อยู่ในภพภูมิของเค้า  ไม่ได้มาสร้างความเดือดร้อนอะไรให้เราสักหน่อย...จริงไหม.?
ตรงกันข้าม เค้าอยู่มาก่อนเรา  เราต้องให้เกียรติเค้าในฐานะผู้มาก่อน  อันนี้เป็นหลักสากลในการจัดลำดับ  น่าจะเข้าใจกันได้  แต่คนพวกลัทธิสามนิ้วนี้ทำมันไม่เข้าใจในเรื่องการจัดลำดับ...? 
เมื่อมันไม่เข้าใจในเรื่องการจัดลำดับ และไม่ให้ความสำคัญในการจัดลำดับ มันจะเอาความสงบและเจริญรุ่งเรืองมาจากไหน.?  ถามจริงๆ... 

อย่างอาแปะนี่ จะให้ความเคารพเจ้าที่เจ้าทางเสมอ จะเมตตานอบน้อมต่อเจ้าที่เจ้าทางเสมอ ..
จะทำการใดๆ ก็ต้องตั้งจิตขอโทษเจ้าที่เจ้าทาง..
จะขุดดิน  จะตัดไม้  ก็ต้องตั้งจิตขอโทษเจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่า เพราะเค้าอยู่มาก่อน ..
อาแปะก็ไม่เคยเห็นหรอกว่าหน้าตาของ"เจ้าที่เจ้าทางเจ้าป่าเจ้าเขา"เป็นอย่างไร มีตัวตนจริงไหม..
แต่การให้ความนอบน้อมแก่เจ้าที่ การให้ความเมตตาแก่เจ้าที่ ก็ส่งผลดีแก่จิตใจ อย่างมากมาย..
อย่างน้อยก็ทำให้จิตใจสงบ เมื่อใจสงบก็มีความสุข..
เมื่อมีความสุขก็จะมีสติ..
เมื่อมีสติ  การงานต่างๆก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี..

และอาแปะก็เรียนรู้ได้ว่า  "ความสงบ" เป็นรากฐานของความสำเร็จในการงานทั้งปวง..
ส่วนคนพวกที่มันชอบก่อแต่เรื่องวุ่นวาย จะเอาความเจริญมาจากไหนได้..

อมิตพุทธ..
ສະບາຍດີວັນເສົາສີມ່ວງ..

_{ปล.เมื่อวานอาแปะขุดย้ายต้นจันผาต้นใหญ่ ก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี..
เพราะมีเมตตานอบน้อมต่อเจ้าที่เจ้าทางฯลฯ...นั่นเอง..}