กินยาฆ่าตัวเองก็ไม่ตายคนอื่นล้างท้องเข้าโรงบาลแต่เรากับไม่เป็นไรเลย ยิ่งอยู่ยิ่งทรมานจากที่ไปหาหมอกับแย่ลงเพราะครอบครัวทำอะไรก็ผิดไปหมดไม่เคยมีอะไรถูกใจใครเขาเลยทำอะไรก็ต้องอยู่ในกฎระเบียบจะต้องเป็ยอย่างงั้นเป็นอย่างงี้ทำไมไม่เคยมีใครถามเลยว่าต้องการอะไรไม่เคยรู้เลยว่าตัวเราจะรู้สึกยังไงอย่างมีคนเข้าใจบ้างแต่กับไม่มี มีแต่คนตอกย้ำซ้ำๆแล้วบอกอยากให้หายแต่กับตอกย้ำใส่ไม่เคยแม้แต่ให้กำลังใจอะไร ได้แต่ด่าบอกเมื่อไรอีโรคบ้านี้จะหายคนเรามันก็ไม่อยากเป็นหรอกทำอะไรด็ผิดรู้งี้ไม่ให้เกิดมาทำไมทำไม่ได้แบบเขาแต่ละคำพูดและอีกหลายๆคำพูดที่พูดมาทุกวันๆ