"หากเราจะไปพิจารณาตาม  พระโอวาท ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงสอนเอาไว้ว่า... ศีล  อบรมสมาธิ  สมาธิ  อบรมปัญญา  ปัญญา  อบรมจิต ในเมื่อเรามาพิจา

พอปฏิบัติไปมันก็เริ่มหาตัวเองเจอครับ จริงๆเข้าใจว่า สุญตานี่มันต้องว่าง ต้องไม่มีอะไรเลย มันเลยไปสับสน กับ ว่างของ อเนญชา ของ อรูปฌาน ว่างจาก สัญญาเสีย แต่ทีนี้ลองว่าจิต กำหนดรู้ ดูจิต เห็นสภาวะเกิดด

กำหนด สภาวะของสัญญาที่ปรากฏเด้งมาเรื่อยๆ เป็น ธัมมุทธัจจะ กับ กุกกุจจะ จิตก็ว่างจากสัญญา สมาธิก็พุ่งคันเร่งขึ้นเหนือ อรูปฌานไปแล้ว แต่ว่า มันก็ว่าง ก็นั่งเพ่งไปมาอยู่แบบนั้น จนอายตนะดับสนิท แต่แล้ว ทำ

๑. บริกรรมภาวนา อุปจารภาวนา อัปปนาภาวนา ๒. รูปฌาน ๔ อรูปฌาน ๔ (สมาบ้ติ ๘) ๓. อารัมณูปนิชฌาน ลักขณูปนิชฌาน  ๔. สมาธิภาวนา ปัญญาภาวนา ๕. สมถภาวนา/กรรมฐาน วิปัสสานาภาวนา/กรรมฐาน ๖. สมถยานิก วิปัสสนา

กามในสังโยชน์เบื้องต่ำ๕ที่พระอนาคามีละได้แล้วมันคือกามวิตกมิใช่กามตัณหาอย่างที่ปุถุชนส่วนใหญ่เข้าใจกัน!!? ในโพสต์ที่แล้วอาตมาได้กล่าวถึงผู้ละกามตัณหาได้แล้วอย่างอุจาดตาในแบบฉบับของชีเปลือยในศาสนาเชน..

อากาสานัญจายตนฌาน     ผู้ต้องการถึงอากาสานัญจายตนฌานต้องกระทำอากาสบัญญัติที่ได้มาจากการเพิกกสิณทั้ง 9 (เว้นอากาสกสิณ) ให้เป็นอารมณ์อากาสบัญญัติที่ได้มาจากการเพิกกสิ

คือผมเป็นพวกสมองมีปัญหาครับ พอทำสมาธิแล้ว มันไม่เคยได้อารมสงบหรือฉ่ำเยฟ้นในฌานเลย เพราะหายใจปึ๊บลมก็ดับทันที แต่ในจิตมันยังไปจับสภาวะธรรมต่างๆมาพิจรณา พอเห็นมันดับจิตก็มีสมาธิตั้งมั่น แต่ทว่า ม้นไม่มี