สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องทุกข์ใจที่ไม่รู้จะปรึกษาใคร อยากได้ความเห็นของคนอื่นๆมาเป็นแนวทางค่ะ
เราคบกับแฟนมาได้ประมาณ1ปีค่ะ
พื้นฐานเดิมเรากับแฟนค่อนข้างต่างกันมาก เราเป็นผู้หญิงที่โตมาด้วยตัวเองครอบครัวกลางๆถึงล่าง ต่างจากแฟนที่โตมาในครอบครัวที่อบอุ่นและบ้านค่อนข้างมีฐานะ
ด้วยความที่เขามีพร้อมกว่าเรา ต่างจากเราที่ไม่ได้มีเงินมากมาย จะใช้จ่ายอะไรเรามักคิดก่อนทุกๆครั้ง เพราะเรามีเงินไม่มากเท่าไหร่
หลังๆมานี้เรารู้สึกว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไป จากแต่ก่อนที่เราชวนกินข้าวราคาไม่แพงเขาโอเค แต่เหมือนหลังๆเขาเริ่มพูดว่าอยากกินนั่นอยากกินนี่(ร้านอาหารที่ราคาค่อนข้างแพง) เราก็เห็นเขาพูดหลายครั้งก็ไปกินกัน เราก็พูดว่าแพงจัง เขาก็จะบอกเราว่าเขาเลี้ยงแล้วกันเพราะเขาอยากกิน แต่หลังจากที่เขาเลี้ยงเรา เขาก็มักมีอาการที่แปลกไปค่ะ เริ่มทำเป็นไม่พอใจ หงุดหงิด เหมือนเราทำอะไรก็ไม่ถูกใจ จนเราก็ไม่แน่ใจว่าเพราะเรื่องเงินรึป่าว เราจึงตัดสินใจโอนคืนไปค่ะ
พอเราโอนเงินคืนไปเขาก็จะอารมณ์ดี เป็นแบบนี้หลายครั้ง
มีเหตุการณ์วันนึงอาทิตย์ที่แล้วที่เขาเริ่มหงุดหงิดเราอีกครั้งคือ วันที่เขาต้องไปทำงาน และไม่มีรถ (พ่อของเขารถเสียจึงยืมรถเขาไปใช้ก่อน เพราะอยู่ไกลจากในเมือง จำเป็นต้องใช้รถค่ะ) วันนั้นก่อนออกจากบ้าน เขาก็พูดกับเราว่า ลำบากจังไม่มีรถ รถเธอก็ไม่มี เธอน่าจะมีรถเป็นของตัวเองบ้างนะ
เราเลยตอบไปว่า เรายังไม่มีเงินขนาดนั้นหรอก เงินเดือนเราก็ไม่มาก ถ้าซื้อรถมันเกินตัวของเราแน่ๆ
เราเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่พอใจที่เราไม่มีอะไร(ไม่มีเงินมากพอกินอาหารแพงๆกับเขาบ่อยๆ,ไม่มีรถให้เขาใช้)
เขาหงุดหงิดที่ต้องไปทำงานด้วยรถสาธารณะ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราผิดอะไร หรือควรทำตัวยังไง
เราไม่รู้ว่าเกิดจากข้อเปรียบเทียบกับแฟนเพื่อนเขาหรือป่าว เพราะเพื่อนเขามีแฟนใหม่ที่ดูดี ฐานะดีมากๆ เก่งและสวย
เขามักจะบอกว่าให้เราดูคนอื่นเป็นตัวอย่าง บางครั้งเราก็รู้สึกว่าเราดีไม่พอเลยสำหรับเขาค่ะ
ตลอดเวลาที่คบกันมา เราไม่เคยขออะไรจากเขานะคะ กินอะไรเรามักจะหารคืนเขาตลอด เพราะเขาหงุดหงิดทุกครั้งที่ออกให้เรา พอโอนเงินคืนทุกอย่างก็จะกลับมาปกติดีอีกครั้ง วันเกิดเราก็ไม่มีแม้แต่ของขวัญหรือเค้กสักชิ้น
ทุกคนคิดว่าเราควรถอยจากความสัมพันธ์นี้ไหมคะ สับสนมากๆค่ะ รู้สึกเหมือนทุกเรื่องที่เขาพูดใส่ เราไม่มีอะไรดีเลย
พอโตขึ้นคำว่ารักมันอาจจะไม่พอจริงๆ เราคงผิดที่ไม่ได้มีอะไรให้เขา ที่ๆเราอยู่มันคงผิดที่ผิดทางเอง
ตอนนี้ทบทวนอยู่ค่ะ ว่าหรือจริงๆเราควรอยู่คนเดียว มีความสุขกับชีวิตของเราในแต่ละวันดีคะ
ชีวิตเราต่อให้ไม่มีรถยนต์ หรือต้องไปกินข้าวมื้อละหลายๆพัน เราก็มีความสุขได้ค่ะ
แต่สำหรับเขาอาจจะไม่พอ
ตอนนี้เรามีแต่ความเหนื่อยล้าค่ะ คบกับเขาเงินเก็บเราก็เริ่มไม่มี บุฟเฟ่หัวละเกือบ2000 ก็ไปกินเพราะเขาอยากกิน เราแอบเสียดายเงินค่ะ 2000/มื้อ จริงๆเราสามารถกินได้ทั้งอาทิตย์เลยด้วยซ้ำ หนักใจมากๆเลยค่ะ
ถ้าพิมพ์อะไรที่ผิดหรืออ่านแล้วสับสนต้องขอโทษด้วยนะคะ เราเรียบเรียงไม่ค่อยถูกค่ะตอนนี้
เราควรทำยังไงกับความสัมพันธ์ตอนนี้ดีคะ
เราคบกับแฟนมาได้ประมาณ1ปีค่ะ
พื้นฐานเดิมเรากับแฟนค่อนข้างต่างกันมาก เราเป็นผู้หญิงที่โตมาด้วยตัวเองครอบครัวกลางๆถึงล่าง ต่างจากแฟนที่โตมาในครอบครัวที่อบอุ่นและบ้านค่อนข้างมีฐานะ
ด้วยความที่เขามีพร้อมกว่าเรา ต่างจากเราที่ไม่ได้มีเงินมากมาย จะใช้จ่ายอะไรเรามักคิดก่อนทุกๆครั้ง เพราะเรามีเงินไม่มากเท่าไหร่
หลังๆมานี้เรารู้สึกว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไป จากแต่ก่อนที่เราชวนกินข้าวราคาไม่แพงเขาโอเค แต่เหมือนหลังๆเขาเริ่มพูดว่าอยากกินนั่นอยากกินนี่(ร้านอาหารที่ราคาค่อนข้างแพง) เราก็เห็นเขาพูดหลายครั้งก็ไปกินกัน เราก็พูดว่าแพงจัง เขาก็จะบอกเราว่าเขาเลี้ยงแล้วกันเพราะเขาอยากกิน แต่หลังจากที่เขาเลี้ยงเรา เขาก็มักมีอาการที่แปลกไปค่ะ เริ่มทำเป็นไม่พอใจ หงุดหงิด เหมือนเราทำอะไรก็ไม่ถูกใจ จนเราก็ไม่แน่ใจว่าเพราะเรื่องเงินรึป่าว เราจึงตัดสินใจโอนคืนไปค่ะ
พอเราโอนเงินคืนไปเขาก็จะอารมณ์ดี เป็นแบบนี้หลายครั้ง
มีเหตุการณ์วันนึงอาทิตย์ที่แล้วที่เขาเริ่มหงุดหงิดเราอีกครั้งคือ วันที่เขาต้องไปทำงาน และไม่มีรถ (พ่อของเขารถเสียจึงยืมรถเขาไปใช้ก่อน เพราะอยู่ไกลจากในเมือง จำเป็นต้องใช้รถค่ะ) วันนั้นก่อนออกจากบ้าน เขาก็พูดกับเราว่า ลำบากจังไม่มีรถ รถเธอก็ไม่มี เธอน่าจะมีรถเป็นของตัวเองบ้างนะ
เราเลยตอบไปว่า เรายังไม่มีเงินขนาดนั้นหรอก เงินเดือนเราก็ไม่มาก ถ้าซื้อรถมันเกินตัวของเราแน่ๆ
เราเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่พอใจที่เราไม่มีอะไร(ไม่มีเงินมากพอกินอาหารแพงๆกับเขาบ่อยๆ,ไม่มีรถให้เขาใช้)
เขาหงุดหงิดที่ต้องไปทำงานด้วยรถสาธารณะ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราผิดอะไร หรือควรทำตัวยังไง
เราไม่รู้ว่าเกิดจากข้อเปรียบเทียบกับแฟนเพื่อนเขาหรือป่าว เพราะเพื่อนเขามีแฟนใหม่ที่ดูดี ฐานะดีมากๆ เก่งและสวย
เขามักจะบอกว่าให้เราดูคนอื่นเป็นตัวอย่าง บางครั้งเราก็รู้สึกว่าเราดีไม่พอเลยสำหรับเขาค่ะ
ตลอดเวลาที่คบกันมา เราไม่เคยขออะไรจากเขานะคะ กินอะไรเรามักจะหารคืนเขาตลอด เพราะเขาหงุดหงิดทุกครั้งที่ออกให้เรา พอโอนเงินคืนทุกอย่างก็จะกลับมาปกติดีอีกครั้ง วันเกิดเราก็ไม่มีแม้แต่ของขวัญหรือเค้กสักชิ้น
ทุกคนคิดว่าเราควรถอยจากความสัมพันธ์นี้ไหมคะ สับสนมากๆค่ะ รู้สึกเหมือนทุกเรื่องที่เขาพูดใส่ เราไม่มีอะไรดีเลย
พอโตขึ้นคำว่ารักมันอาจจะไม่พอจริงๆ เราคงผิดที่ไม่ได้มีอะไรให้เขา ที่ๆเราอยู่มันคงผิดที่ผิดทางเอง
ตอนนี้ทบทวนอยู่ค่ะ ว่าหรือจริงๆเราควรอยู่คนเดียว มีความสุขกับชีวิตของเราในแต่ละวันดีคะ
ชีวิตเราต่อให้ไม่มีรถยนต์ หรือต้องไปกินข้าวมื้อละหลายๆพัน เราก็มีความสุขได้ค่ะ
แต่สำหรับเขาอาจจะไม่พอ
ตอนนี้เรามีแต่ความเหนื่อยล้าค่ะ คบกับเขาเงินเก็บเราก็เริ่มไม่มี บุฟเฟ่หัวละเกือบ2000 ก็ไปกินเพราะเขาอยากกิน เราแอบเสียดายเงินค่ะ 2000/มื้อ จริงๆเราสามารถกินได้ทั้งอาทิตย์เลยด้วยซ้ำ หนักใจมากๆเลยค่ะ
ถ้าพิมพ์อะไรที่ผิดหรืออ่านแล้วสับสนต้องขอโทษด้วยนะคะ เราเรียบเรียงไม่ค่อยถูกค่ะตอนนี้