พอดีมาย้อนดู  เผลอแปบเดียวจะครบ 4 ปีแล้ว กับการตั้งและตอบกระทู้ มากมายตลอดระยะ 4 ปี มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ตามกระทู้ที่ถามมา

ระหว่างทางเจอทั้งมิตรที่ดี และศัตรูทางความคิดที่ไม่น่าคบหา ขนาดยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตา แต่ตัวอักษรบ่งบอกชาติกำเนิดได้ดีแท้

แต่สุดท้ายทุกอย่างก็จะผ่านไปตามกาลเวลา   การอภัยทานทำให้ใจเราเบิกบาน  เพราะเป็นเพียงมายาทางความคิดที่แสดงออกมาเป็นรูปแบบตัวหนังสือ 

พบกันไม่เรื่องบังเอิญ ฐานะเป็นเพียงสิ่งสมมติ ทุกอย่างคือ อนิจจัง  ยังคงเป็นวลีอมตะเช่นเดิม

ความเชื่อกับความบังเอิญบางครั้งมันช่างพอดีกันจนกลายเป็นเหลือเชื่อ แต่ก็เกิดขึ้นได้จริงๆนะ คงเป็นจังหวะชีวิตของแต่ละคนและแต่ละช่วงเวลา 

มาลองแบ่งปันเรื่องราวฟังกันบ้างนะ ทั้งทุกข์ สุข สมหวัง ผิดหวัง 😊😊