ขอท้าวความนะคะ เราคบกันได้เก้าปีกว่า ยังไม่แต่งงานนะคะ  เราคบกันตั้งแต่เค้ายังไม่ทำงานแต่เราทำงานแล้วเป็นพนักงานขายทั่วไป เค้าห่างกับเรา4ปี เราไม่มีเรื่องหญิงหรือชายอื่นแน่นอนเพราะเราทั้งสองต่างไม่ชอบเรื่องนี้กันทั้งคู่มือถือก็สามารถดูเล่นกันได้ปกติ เราเป็นแฟนคนแรกเขาด้วยมั้งเพราะทุกอย่างเขาไม่เคยทำอะไรกับผู้หญิงอื่นเลยเราเป็นแรกไปหมด การกระทำหลายๆอย่างกับแฟนบางทีก็ดูซื่อๆงงๆ แบบยังไงต่อ🥹😅 ตอนนี้เราอายุ 30 เค้าอายุ 34 ปัจจุบันเค้ามีหน้าที่การงานดีขึ้นมีเงินมากขึ้นมีความรับผิดชอบมากขึ้นและมีธุรกิจส่วนตัวที่รับต่อจากพ่อเค้าที่บ้านด้วย  ช่วง3-4ปีหลังที่คบกัน ดูเค้าหงุดหงิดง่ายมากไม่รู้ว่าด้วยความรับผิดชอบที่มากขึ้นหรือเปล่าเราเองก็พยายามเข้าใจ งานคงเยอะคงเครียดเราเองก็พยายามเข้าใจเขามาตลอดถึงแม้ในหัวจะมีความไม่เข้าใจบ้างก็ตามแต่ก็พยายามเลือกที่จะช่างมันไม่อยากทะเลาะกัน ตอนนี้เราเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านเขาได้6เดือน ก็มีไม่เข้าใจกันบ้างเถียงกันบ้างส่วนตัวเราเป็นคนที่คิดมากขี้น้อยใจมาก บางคำพูดของเขา เขาใช้อารมณ์แต่เราร้องไห้เป็นชั่วโมงก็มี แต่เขาก็เฉย เราเองทุกครั้งก็ช่างแล้วก็ฮีลเองตลอด จะให้ไปหวานชื่นเหมือนแต่ก่อนคงไม่มีเริ่มอิ่มตัว คงเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ ใช่อยู่คบกันนานเริ่มอิ่มตัวเป็นเรื่องธรรมดาที่เข้าใจได้ เวลามีไปกินข้าวนอกบ้านส่วนใหญ่เค้าจะเป็นคนจ่ายเพราะเราเงินเดือนน้อย แต่บางครั้งเราก็มีช่วยออกบ้าง ของใช้ในบ้านกระจุกกระจิกอะไรที่เราสามารถช่วยออกได้เราก็ช่วยจ่ายเงินบ้าง แล้วเราก็ไม่เคยขอเงินเขาใช้ซักบาท เพราะเราเองก็ทำงาน งานบ้านต่างๆในบ้านเราเป็นคนจัดการดูแลเองทั้งหมด อาหารการกินบางอย่างเราก็ซื้อให้แม่เค้าบ้างซื้อให้หลานเค้าบ้างไหนจะเทศกาลอีกเราให้เอง มองว่าก็เหมือนครอบครัวแล้วเราก็มาอยู่บ้านเขา ทั้งที่เงินส่วนตัวก็ไม่ค่อยมี แม่เค้าใจดีกับเรามากเหมือนกันเราเองก็รักแม่เขา แม่เค้าเป็นคนนิสัยน่ารักมาก

เข้าเรื่องนะคะ เค้าติดโควิดจากเพื่อนร่วมงาน เราต้องแยกห้องนอนกัน แม่ของเขาบอกให้เราไปนอนกับแม่เพื่อไม่ให้เราติดโควิดจากแฟน แต่เราเป็นคนคิดมากเราก็ไม่รู้ว่าเรารับเชื้อจากแฟนมาหรือยัง ถ้าเราไปนอนแล้วแม่รับเชื้อจากเราไปล่ะจะทำยังไง เราเลยตัดสินใจนอนห้องกับแฟนเหมือนเดิม เค้าบอกว่าเค้าขอไม่ใส่แมสนะเพราะเค้าหายใจไม่สะดวก เราก็เป็นคนใส่แมสเองและนอนพื้นให้เขานอนบนเตียง ในห้องเปิดแอร์ 27 องศาตอนกลางคืนก็นอนหนาวเพราะผ้าห่มมีผืนเดียวให้เขาห่ม เราไม่อยากไปเอาผ้าห่มเพิ่มอยู่ห้องแม่กลัวเชื้อโรคติด เลยหาเสื้อแขนยาวของตัวเองมาใส่หลายๆชั้นนอน เราก็คิดในใจนะว่าจะติดมั้ยวะ😅 ไม่ติดก็ดีแต่ถ้าติดก็ช่างมันยังไงก็ต้องดูแลแฟนอยู่แล้ว เราคอยตื่นตอนกลางคืนทุกๆชั่วโมงหรือ 2 ชั่วโมงเพื่อดูไข้ของแฟนตลอด ก่อนออกไปทำงานก็เตรียมอาหาร เตรียมยา บีบยาสีฟันใส่แปรงไว้ เตรียมน้ำเตรียมผ้าเปลี่ยนไว้เผื่อเค้าอยากเช็ดตัว คือเอาง่ายง่ายเค้าไม่ต้องลุกเดินไปไหนเลย🥹ระหว่างวันก็คอยเตือนเขากินข้าวกินยาที่เตรียมไว้ ถามอาการตลอดไม่ขาด กลับมาจากที่ทำงานก็มีซื้อขนมมาให้เค้าบ้าง ซื้อยามาเพิ่ม กลับมาเปลี่ยนน้ำกลับมาเช็ดตัวให้เขา เราดูแลเค้าดีจนขั้นเขาเอ่ยปากว่าอยากป่วยแบบนี้ไปตลอดเลย🥹 เราได้ยินเราก็หายเหนื่อยนะ เราเลยแซวกลับไปว่า แล้วถ้าป่วยบ้างเนี่ยจะดูแลหนูไหม เขาก็บอกว่าทำได้ดีกว่าหนูอีก ตอนนั้นเราก็ขำกันไม่ได้อะไร ผ่านไป6วันเขาหายจากโควิด แต่เราติดต่อ😅 เหมือนเราต้องสลับบทบาทกันโดยสิ้นเชิง แต่มันกลับกลายเป็นว่าต่างกันโดยสิ้นเชิง คือเราไม่ได้คาดหวังให้เขาต้องมาดูแลเราแบบที่เราดูแลเขานะ เรื่องแบบนี้คนรักที่ห่วงใยกันมันมีอยู่แล้วด้วยการกระทำ แต่เขาไม่ทำสักอย่างเลย กลายเป็นว่าเราต้องบอกเขาทุกอย่าง เอาแค่เบสิคนะ ตัวเองตื่นขึ้นมาลงไปนั่งกินกาแฟดูยูทูปหน้าตาเฉยไม่ถามเราซักคำว่าเป็นไงบ้างดุจลืมไปเลยว่ามีเราป่วยอยู่ เดินมาแตะหัวหนึ่งทีแล้วก็ลงไปชั้นล่างหายไปเลย เค้าจะเตรียมอาหารให้เราก็ต่อเมื่อเค้าจะกินเสร็จก่อนแล้วถึงเอาอาหารที่สั่งมาให้เรา ห้ามเราออกนอกห้อง กลัวไปติดคนอื่นเรารู้ แต่ไม่เตรียมอะไรให้เราเลย น้ำเช็ดตัว ยา ข้าว เรานี่แบบอยากจะเดินไปทำเองให้หมด แต่ก็ปวดหัวหนัก เราน้อยใจมากนะ นอนร้องไห้เป็นชั่วโมงๆ ทั้งวันก็ไม่ถามอาการสักคำ พอเราบอกเขาเอานั้นเอานี่เพราะเขาไม่เตรียมอะไรให้เลยสักอย่าง เขาก็ฮึดฮัดทำเสียงไม่พอใจตะคอกใส่หงุดหงิดใส่ตลอดเวลา หรือเราแค่ถามเขาว่ากินข้าวแล้วยัง ก็หงุดหงิดใส่เฉย จนเราโมโหพูดไปว่าตัวกูไม่น่าป่วยเลยหวะ เขาเห็นเราร้องไห้นะ และเราเป็นคนที่ไม่ว่าอารมณ์ไหนก็ร้องไห้อ่อนไหวง่าย เขามองชินไม่สนใจเดินออกไป  ข้าวเช้าในแต่ละวันที่ป่วย ยาก็ต้องกิน ถ้าไม่บอกเขาก็นู้นนน จะบ่าย3ถึงจะได้กิน พอเอามาให้ก็ให้แบบไม่พอใจ พูดว่าเร็วๆดิ  หยิบดิ ลีลาหวะ พูดไม่ดีเลยเหมือนรำคาญไม่อยากทำ (นี่คือสิ่งที่ต้องเจอทั้งที่ติดโควิดมาจากแฟน) วันไหนได้กินเร็วตรงเวลายาเพราะแม่เขาทั้งนั้น
ไปทำงานก็ไม่มีถามไถ่อะไรสักอย่าง จนเราไม่รู้จะเอาอะไรมาเข้าใจเขายังไงแล้ว พอมาเจอกับตัวโครตสตั้นเลย