ใช่ครับอย่างที่ผมเกรินไปข้างต้น ผมรู้จักกับ ผญ. คนนึง ตั้งแต่สมัยเรียน ม.ต้น แต่ตอนนั้นเราไม่เคยได้ทำความรู้จัก หรือ คุยกัน เพียงแต่เดินผ่านก็ทักทายกันปรกติเป็นเหมือนเพื่อนซ่ะมากกว่า จนปัจจุบัน ผม อายุ 29 ปี ผมได้เจอกับเขาอีกครั้งด้วยความบังเอิญ ซึ่งผมก็เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมานาน 8 ปี แต่ช่างมัน ผมทำใจได้แล้ว มาต่อเรื่อง ความสัมพันนธ์ของผมกับผู้หญิงท่านนี้ ผมให้ชื่อย่อว่า T. 
กระทั่งผมได้คุยและทำความรู้จักกัน ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน รู้สึกว่าเวลาผมอยู่กับ T ผมรู้สึกสบายใจและเป็นตัวเองมาก ๆ ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก จนเราได้ไป ดื่มเบียร์กันบ่อย ๆ เราต่างดูแลกัน เหมือนเพื่อนสนิท เป็นเวลาหลายเดือนที่เราได้ ไป ทานข้าว หรือ แม้กระทั่ง เอาผ้าไปซักที่ร้าน เราคุยกันทุกวัน จนผมเก็บความรู้สึกไว้ไม่ได้ คืนนั้น ผมเลยชวน T ออกไปหาร้านเหล้ากินกัน ผมคิดในใจว่าวันนี้แหล่ะ จะบอกความในใจของผม เรานั่งดื่มกันจนร้านเลิก ผมได้ไปส่งเธอที่บ้าน เรายืนคุยเรื่องต่าง ๆ ที่ต่างคนต่างเจอกันมา จนผมต้องเดินไปซื้อเบียร์ มาคนละขวด ใจังหวะนั้นเราได้นั่งกันหน้าบ้านของเธอ ตั้งโทรศัพท์อัด VDO บอกความในใจกัน เราคุยกันเป็นชั่วโมง T เป็นคนบอกความในใจของเธอก่อนว่าเธอ ได้ตกหลุมรัก ผช.คนนึงมาเป็นเวลา 5 ปี แล้ว เธอบอกกับผมว่าเธอรู้สึกกับ ผช. คนนั้นมาก มากซ่ะจน ลืมรักตัวเอง เขาเล่าเรื่องของเขา พร้อมร้องไห้ออกมา ผมทำได้แค่ปลอบ จนถึงตาของผม ผมบอกกับเธอตามตรงว่า ผมรู้สึกยังไงกับเธอ ผมถามเขาว่า เราจะมีโอกาสได้คบกันไหม ซึ่งคำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า "ไม่มี" จนสุดท้ายเราก็ได้แค่เป็นเพื่อนกัน ผมไม่รู้จะจัดการความรู้สึกของผมยังไง มันอธิบายไม่ถูก ผมอยากอยู่กับเขา อยากคุยกับเขาทุกวัน แต่ก็กลัวว่า จะห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ผมจึงทำได้แค่ค่อย ๆ "รักษาระยะห่าง เพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่สามารถรักเธอได้" ผมควรจะจัดการความรู้สึกของผมยังไงดี. 

" หวังว่าเขาจะรับรู้ถึงความรู้สึกของผม "
จาก N.