จขกท. นั่งสมาธิวันละ 1 ชั่วโมงตอนค่ำหรือเช้ามืดบางวันนั่ง 2 เวลาทั้งเช้าและเย็น ตั้งแต่ ตุลาคม 65 ถึงปัจจุบันโดยวิธีดูลมหายใจ  รู้สึกได้ว่าตัวเองมีพัฒนาการค่อนข้างดี แต่บางครั้งก็ยังติดที่ลมหายใจจะหายไปแล้วกลัวเหมือนเดิม บางครั้งก็ผ่านไปได้
มีสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นหลากหลาย เช่น บางครั้งพอลมหายใจจะดับก็ย้ายจิตไปวางที่ลิ้นปี่ พอวางจุดนี้ก็รู้สึกว่านิ่งดี แล้วจะมีอาการรู้สึกลมไหลเข้าที่ช่องจมูกอย่างชัดเจนทั้งที่เราวางจิตไว้ที่ลิ้นปี่ บางทีก็จะรู้สึกการพอง-ยุบของอวัยวะภายใน (ตอนแรกๆคิดว่าตัวเองมโน ปรุงแต่ง และหลายครั้งที่รู้สึกได้เช่นนี้) มีลมแพร่เบาๆ ข้างในอกเป็นระยะ ๆ  (ในภาวะชีวิตปกติตั้งแต่ปฏิบัติสมาธิมา ก็รับรู้ถึงลมเย็นๆ ในช่องปากและลำคออยู่แล้วค่ะ)

บางครั้งก็เหมือนจะพบตัวผู้รู้เกิดขึ้นแยกออกมาชัดเจน คือ จะรู้สึกเองว่า จิตแยกออกมาจากลมหายใจ ลมหายใจผ่านเข้าออกตลอดที่จมูก จิตไม่ยุ่งนิ่งๆ สังเกตุกายอยู่แบบนั้น
แต่สภาวะที่พบแล้วไม่มั่นใจว่าใช่หรือไม่อีกอย่างคือ เมื่อนั่งไปแล้วจิตนิ่งกำหนดความรู้สึกที่กระหม่อมแล้วต่อมาก็นิ่งไปเอง แล้วก็รู้สึกว่าง ว่าง แต่ความรู้สึกไปจับที่อากาศเหนือศรีษะขึ้นไป (อันนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยู่ดีๆ ถึงไปจับในอากาศแบบนั้น) แต่รู้สึกได้ว่าเบา ว่าง เหมือนเราว่างๆ กว้างแผ่ออกไปเป็นหนึ่งเดียวกับอากาศคะ  จีงได้สงสัยเหมือนกันว่า ลักษณะสภาวะแบบนี้เป็น **อรูปอากาสานัญจายตนฌาณ**  ไหมคะ  ซึ่ง จขกท. เองก็ไม่ได้คิดว่าจะทำได้ถึงขั้นนี้ เพียงแต่สภาวะที่พบที่  ว่างแผ่ออกไปในอากาศ ค่ะ

**จขกท.** เคยไปเข้าคอร์สวิปัสสนา 2 ครั้งแนวทางท่านโกเอนก้า (รับรู้สภาวะธรรมต่างๆ ตามลำดับได้ดีในครั้งแรกค่ะ)
ส่วนเวลาอยู่บ้านก็ฟังหลวงพ่อหลายๆ องค์ค่ะ ที่ฟังบ่อยจะเป็นหลวงพ่อพุธ

เชิญท่านผู้รู้แนะนำได้นะคะยินดีรับฟังค่ะ 

ขอบคุณค่ะ