แม่ห้ามทุกอย่างไม่มีอิสระและชอบทุบตีชอบด่าและบอกว่ากูนี้แหละอจ้าชีวิตจนบางทีเราชินจนไม่รู้สึกเศร้าด้วยซ้ำ

คือว่าเราไปเที่ยวบ้านเพื่อนมา4-5ครั้งค่ะทางเราพึ่งขึ้นม.มาสักพักแต่ก็อยากไปเล่นกับเพื่อนบ้างเพราะทั้งชีวิตไม่เคยไปบ้านใครเลยส่วนใหญ่โดนปล่อยไว้อยู่แต่บ้านคนเดียวตอนนั้นเรากลับมาบ้านแม่ก็ด่าและทุบตีเราแล้วบอกห้ามไปอีกนะแต่เราก็ไม่อะไรไม่ได้ร้องไห้ด้วยค่ะเพราะชินแล้วปกติเราไม่ค่อยพูดและเราไม่เถียงแม่เลยแต่ผโดนด่าและตีบ่อยๆแบบเรื่องเล็กน้อยบ้างอะค่ะแต่ครั้งนี้เราทนไม่ไหวแล้วตะโกนบอกแม่ไปว่า แม่ไม่ใช่เจ้าชีวิตหนูนะหนูขออิสระบ้างได้ไหม แม่เราก็เลยบอกว่ากุนี้แหละเจ้าชีวิตของและบอกต่อว่าดีแค่ไหนที่กูทำให้เกิดมา เราเลยเงียบเราโดนตีด่าแบบนี้มาเป็นปีค่ะ แต่ะมาปัจจุบันมันทำให้เราเป็นซึมเศร้าแต่แม่นั้นบังคับให้เราเลิกยาและไม่ให้ไปหาหมอทั้งๆที่เราก็อยากหายและทางแม่เราชอบบอกเราว่าสำออย เราทำได้แต่เงียบ เราเป็นคนเงียบๆซึมแต่ถ้าต้องอยู่กับคนอื่นก็ร่างเริงแต่ตอนนี้ดูเหมือนมันไม่ไหวแล้วอะค่ะเราขาดยามาเป็นเดือนแล้วแถมต้องมาเจอสภาพแวดล้อมแบบนี้อีก เอาเป็นว่ามาเล่าแค่นี้นะคะพี่ๆ☺️
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่