พ่อแม่เราชอบทะเลาะกัน ส่วนมากพ่อจะเริ่มก่อน ทะเลาะกันอย่างรุนแรงเคยมีถึงขั้นหัวแตก เรากับน้องก็อยู่ในเหตุการณ์ทุกครั้ง เมื่อทะเลาะพ่อชอบทุบตี ทำร้ายร่างกายแม่เรากับน้องก็เห็นหมดทุกอย่างที่พ่อตีทุบแม่ เรากับน้องช่วยกันห้าม ป้องกันแม่เสมอ เป็นอย่างนี้มา 6 ปี เราก็ต้องอดทนอยู่กับสภาพเดิมๆ โดยปกติเรากับพ่อจะสนิทกันมากๆ พ่อจะตามใจเราเสมอ มีอยู่ครั้งนึงที่เรารู้สึกน้อยใจ ร้องไห้หนักมาก คือวันนั้นพ่อกับแม่ทะเลาะกันหนัก เรากับน้องก็ช่วยกันห้าม พ่อก็จะทุบตีแม่อีก ด่าด้วยถ้วยคำรุนแรงจนเราทนไม่ได้เราก็ตะหวาดกลับไป พ่อก็ด่าเราแล้วให้เราหุบปาก เราก็ไมายอมหยุดเราก็ระบายความรู้สึกออกมา พ่อก็ตะฟวาดกลับเรามาว่าถ้าไม่หุบปากจะทุบปากให้หัก หฃังจากวันนั้นเราก็น้อยใจ ห้องไห้หนักมากๆ พอเวลาผ่านไปก็ดีขึ้นแต่เรายังคงนอยพ่ออยู่ พ่อก็มาทำดี ซื้อขนมมาให้ เราก็จะใจอ่อนยังไงก็เป็นพ่อเรา ผ่านไปไม่กี่เดือนพ่อก็ทะเลาะกับแม่อีก เรากับน้องก็เข้าไปห้ามเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้เราไม่ไหวจริงๆ เราไปห้ามแม่แต่พ่อนผลักกระแทกกับประตู แล้วพ่อก็ไปทุบตีแม่ต่อ พ่อก็ด่าไปเรื่อย เรากับน้องก็โดนด่าว่าเข้าข้างแต่แม่ ให้ไปอยู่กับแม่เลยไป และไล่แม่เราออกจากบ้าน เรากับน้องก็บอกให้แม่ไปทำงานก่อนแล้วค่อยมาคุย หลังจากนั้นเราก็บน้องก็อยู่แต่ในห้อง ไม่กล้าออกมา พ่อก็ยังตามขึ้นมาด่า บอกว่าจะอยู่กับแมาก็ไปเลย ไม่สนแล้ว จะไม่ยุ่งแล้ว จะเรียนหรือไม่เรียนก็เรื่องของเรา พ่อจะไม่ส่งเราเรียนเเล้ว เราร้องไห้หนักมาก ไม่ชอบความรู้สึกนี้  เราควรทำไงดี โดยปกติเราเป็นคนร่าเริงตั้งแต่เด็ก แต่พอเห็นพ่อแม่ทะเลาะเราชอบร้องไห้ พ่อแม่หรือแม่ด่าเราก็จะไม่ร้องให้เห็น แต่จะกลับมาร้องในห้อง เริ่มชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว ไม่ชอบสุงสิงกับญาติเมื่อเวลามาเยี่ยม มากินเลี้ยงกันที่บ้าน เมื่อตัวเองมีปัญหา หรือเจอเรื่องทุกข์ใจ เราแอบร้องไห้ตลอดโดยที่พ่อแม่ไม่รู้ เราเคยทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้า ปรากฏว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าระดับปานกลาง เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหลายครั้งเมื่อพ่อพูดด่าเรา  เราไม่กล้าบอกแม่กลัวจะทุกข์ใจกับเรา. ซึ่งตอนนี้เรากำลังขึ้นม.6 เเม่หวังกับเราไว้มากๆ แต่เราก็พยายามทำตัวว่าไม่มีปัญหาอะไรแต่ในใจเรามีปัญหาเยอะมาก อยากจะตั้งใจอ่านหนังสือแต่บางครั้งมันขจัดความคิดที่พ่อด่าเราไม่ได้จริงๆ พยายามที่สุดแล้ว