สวัสดีเราชื่อA(นามสมมุติ)อายุ25ปีเราเหนื่อยกับชีวิตตอนนี้มากเลยที่จะต้องดิ้นรนที่จะต้องทำทุกอย่างพยายามทำให้ตัวเองมีความสุขแต่พอมานั่งอยู่ในห้องคนเดียวรู้สึกโดดเดี่ยวและคิดว่าทุกวันนี้เราทำไปเพื่ออะไรจะดิ้นรนไปเพื่ออะไรเราทำงานตั้งแต่อายุ 14 ถือว่าเป็นเด็กเกเรคนหนึ่งที่ไม่ได้ตั้งใจเรียนอยากออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวของตัวเองก็อารมณ์ความคิดเด็กๆอ่ะตอนนั้นคิดว่าเมื่อไหร่ฉันจะโตเมื่อไหร่ฉันจะมีงานทำมีเงินใช้เป็นของตัวเองไม่ต้องขอใครมันคงน่าจะมีความสุขดีที่มีชีวิตเป็นของตัวเองอิสระจะทำอะไรก็ได้แต่ท้ายที่สุดมันไม่ใช่การเติบโตมันเหนื่อยมากสู้งานสู้คนสู้อารมณ์คนรอบข้างฉันไม่อยากจะสู้แล้วฉันเป็นคนสองบุคลิกร่าเริงบ้างเงียบโดยไม่มีเหตุผลจนคนรอบข้างกลัวฉันเหนื่อยที่พยายามทำให้คนอื่นมีความสุขแต่ตัวเองรู้สึกมีความทุกข์แทนฉันรู้สึกยินดีทุกครั้งที่สามารถทำให้คนรอบข้างยิ้มและมีความสุขได้แต่ฉันก็จะทุกๆครั้งเมื่อฉันได้อยู่คนเดียว😔