เมื่อไหร่ทุกคนจะรู้ถึงความ :)ของมัน

ตอนฉันอยู่ ป.2-ป.3 พ่อกับเเม่ฉันเลิกกันแม่ฉันก็ไปมีแฟนใหม่ตอนนั้นฉันก็ยังเด็กฉันเลยติดมันมากจนมาวันหนึ่ง ฉันรีดผ้าก่อนจะไป รร. มันก็จะมาลวนลามฉันถ้าวันไหนฉันไม่เปิดประตูตรงที่ยายฉันนึ่งข้าวฉันก็จะโดนแบบนั้น (ตอนนั้นฉันไม่มีห้องส่วนต้องนอนที่โล่งกลางบ้านมันเสี่ยงต่ออันตรายมากนะ) และนั้นคือความ ยิ้มของมันจนฉันเริ่มโตฉันก็ไม่ได้เจอแบบนั้นแต่มีอีกมากมายที่ทำให้ฉันอยากจะกระอักเลือดเพราะความที่มันชอบเสเเสร้ยิ้ม ยิ้มต่อหน้าญาติหน้าโง่ๆที่ชอบยิ้มแต่ก็ไม่เคยดูออกว่ามัน ยิ้มว่ามันเคยทำอะไรไว้กับฉัน  ตอนนี้ฉัน19ฉันต้องเก็บมันไว้ยิ่งญาติตัวดีมันให้ท้ายใอ่ยิ้มนั้นเท่าไหร่ฉันยิ่งอยากให้พวกมันรู้ว่าฉันเจออะไรรู้อะไร ฉันอยากให้มันออกไปจากชีวิตแม่ของฉัน  ถึงมันจะยิ้มทำดีคนอื่นไม่รู้แต่แม่กับฉันรู้ ฉันขยักแขยง ถ้าฉันเป็นเด็กที่คิดไม่ได้ฉันคงต้องทนให้มันทำแบบนั้น

มันทำให้ฉันไม่อยากอยู่ที่บ้าน ทำให้ฉันชอบออกไปเที่ยวทะเลาะกับแม่จนฉันมีปัญหากับแม่  ฉันคิดได้ว่าฉันจะให้ยอมให้มันทำอยู่ฝ่ายเดียวสักวันฉันจะมาเอาคืน
ฉัน
คิดว่าฉันจะเกเรแต่ฉันต้องดูและแม่ของฉัน

#อยากฝากไว้เป็นอุทาหร แม่ที่มีลูกสาว ที่มีแฟนใหม่ให้ระวังลูกของคุณดูแลเขาให้ดี
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่