ความเคลื่อนไหววันที่ 4
6.00 น.

ณ วิลล่าพาเลซ

เช้านี้ จักรพันธ์กับจักรภพออกมาวิ่งตอนเช้า ทั้งคู่สวมกางเกงขาสั้นแต่ไม่สวมเสื้อ
พอเหนื่อย ก็มานั่งตรงขั้นบันได
"เมื่อคืนเป็นไงมั่ง" จักรพันธ์ถามขึ้นก่อน
"แล้วพี่อ่ะ"
"เฮ้ย กูถามก่อนนะ"
"ไม่เล่าอ่ะ เขิน"
"เขินพี่เนี่ยนะ"
"ใช่"
"แล้วดีไหมอ่ะ"
"ดี ดีมาก แล้วพี่อ่ะ"
"โอเคนะ แต่จริง ๆ แล้วมันดีอ่ะ ดีมาก ๆ"

"ผมยินดีกับพี่ด้วยนะที่พี่เจอจินตหรา"
"ขอบใจไอ้เสือ พี่เองก็ยินดีมากนะที่นายลงเอยกับศรีจิตรา
นายนี่ก็ไวไฟดีนะ ดูนิ่ง ๆ แต่พอเครื่องติดก็ไปไกลเลย"
จักรภพยิ้มเขิน ๆ 
"ไป ไอ้เสือ เราไปอาบน้ำด้วยกันดีกว่า ไป"

บนตึกใหญ่ จะมีห้องน้ำอยู่ห้องหนึ่งที่มีฝักบัวสองอัน สองหนุ่มตรงไปอาบที่นั่น
ระหว่างอาบ ก็คุยกันไปด้วย
"ไม่รู้ว่าพี่พัดจะเป็นไงมั่งนะครับ" จักรภพบ่นถึงพี่ชาย
"เมื่อวานธนัชโทรมาตอนดึก บอกว่าไอ้พัดมันมีเพื่อนใหม่แล้ว"
"ใครอ่ะ" จักรภพสงสัย
"ชายชาญ ไอ้หนุ่มนักเคลื่อนไหว"
"หมอนี่ก็พักที่นั่นเหรอ"
"ใช่ ภันดรมันรับหมดแหละ ขออย่างเดียว อย่าสร้างความเดือดร้อนให้มันก็พอแล้ว"

"มาพี่ เดี๋ยวผมฟอกสบู่ที่หลังให้"
จักรพันธ์หันหลังให้เขา จักรภพฟอกสบู่ที่หลังให้กับเขา
"เมื่อคืนผมพบไอดีไลน์ของราชินีโซเฟีย"
"อ้าว พบได้ไง"
"มันอยู่ในกล่องแหวนที่ระลึก"
"แล้วได้ลอง search ดูหรือยัง"
"ได้คุยกันเรียบร้อยแล้วครับ"
"แล้วท่านว่าไง"
"ท่านบอกว่าคนที่วังวริศรา ไม่มีใครไว้ใจได้เลย"

จักรพันธ์หันหลังมา "นายหันหลังดิ พี่จะฟอกสบู่ให้"
จักรภพหันหลังไป จักรพันธ์เอาสบู่ฟอกที่หลังเขา
"แสดงว่าข่าวลือเรื่องการลอบปลงพระชนม์ก็น่าจะมีมูล"
"ใครจะทำอย่างนั้นไปทำไม พวกเขาจะได้ประโยชน์อะไร"
"ก็มีหลายคนนะ"

หลังจากนั้น พวกเขาก็แยกกันไปอาบในฝักบัวของตัวเองเพื่อล้างฟองสบู่ออก
พอสองพี่น้องอาบน้ำเรียบร้อย ก็มารับประทานอาหารเช้ากับศรีจิตราและจินตหรา
มีคนรับใช้มาแจ้งว่า 9.00 น. ธนัชจะขอพบทั้ง 4 คนที่อาคารหอประชุม

9.00 น.

จักรพันธ์ จักรภพ ศรีจิตรา และจินตหรา ได้ไปพบธนัชที่อาคารหอประชุม
ธนัชได้แนะนำโจอี้ให้ทุกคนรู้จักและเล่าเหตุการณ์โดยละเอียด
ทำให้จักรภพสนใจมากในการเก็บข้อมูล
"แสดงว่าอรชุนบงการนายให้ลอบปลงพระชนม์กษัตริย์หลุยส์"
"ใช่"
"นายคิดว่ากษัตริย์กับราชินีทรงรู้ว่าอรชุนคิดทรยศกับพวกเขาไหม"
"เรื่องพวกนี้ ผมไม่แน่ใจ"
อย่างน้อยจักรภพก็รู้ข้อมูลที่ราชินีอาจไม่รู้

ธนัชกล่าวว่า "ที่โจอี้ทำเพราะมีความจำเป็นทางการเงิน เขาไม่ได้ตั้งใจทำนะ
เรื่องนี้กริชโหดก็รับรองให้พวกเราได้"
"นายควรจะหลบอยู่ที่นี่" จักรพันธ์ให้ความเห็น
"ประเด็นสำคัญคือส่วนไหนของที่นี่" ธนัชกล่าวเป็นเชิงถาม
"ที่เพดานดาวก็ได้ครับ" จักรภพออกความเห็น
"ใช่ ๆ ตอนนี้ไอ้ภพมันก็มาอยู่ที่ตึกใหญ่แล้ว ถ้าโจอี้ไปอยู่ที่เพดานดาว
ก็น่าจะช่วยอะไรได้เยอะ" จักรพันธ์กล่าวขึ้น
"และเขาควรจะต้องเปลี่ยนชื่อด้วยนะคะ" ศรีจิตราแสดงความเห็น

"อืม เห็นด้วยนะ ใช้ชื่อเดิม มันเสี่ยงเกินไป" จักรพันธ์กล่าวเสริม
ธนัชหันไปหาโจอี้ "งั้นเอาเป็นว่านายชื่อจอห์น คาร์เตอร์ก็แล้วกัน
ฉันจะบรรจุนายในตำแหน่งผู้ช่วยของจักรภพ เข้ามาช่วยดูแลเพดานดาว
และอาจช่วยไอ้ภพขายงานศิลป์ของเขาไปด้วย นายทำได้ไหม"
"ได้ครับ"
"งั้นเดี๋ยวผมพาเขาไปที่เพดานดาวเลยนะครับ เขาจะได้เข้าพักตั้งแต่เช้านี้เลย" จักรภพเอ่ยขึ้น

จักรภพพาจอห์นขึ้นมอเตอร์ไซด์ไปที่เพดานดาว ระหว่างทาง
จักรภพได้ถามอะไรบางอย่าง
"นายเป็นคนที่ไหนอ่ะ"
"ผมเกิดที่เสสิขะ แต่ไปโตที่สุดาวดี"
"อืม"
"ผมเคยไปฝึกทหารที่ทิวทิวาด้วย"
"นายน่าจะชอบทางนี้นะ"
"ใช่ ผมชอบศิลปการต่อสู้ทุกรูปแบบ รวมทั้งการฝึกหน่วยรบพิเศษด้วย"
"เหมือนฉันเลย ฉันก็ชอบอะไรแบบนั้น"

พอมาถึงเพดานดาว จักรภพก็แนะนำห้องต่าง ๆ ให้จอห์นฟัง
"คิดว่าพวกนั้นน่าจะหานายไม่เจอหรอก หลายคนอาจรู้จักวิลล่าพาเลซ
แต่น้อยคนมาก ๆ ที่จะรู้จักเพดานดาว ในแผนที่ของวิลล่าพาเลซก็ไม่มีเพดานดาว"
"ที่นี่สวยมาก นายสร้างเองกับมือเหรอ"
"ใช่"
"นายมีความรู้เรื่องช่างไม้ดีมาก นายเข้าใจเลือกไม้ เข้าใจเลือกแบบ"
"นายก็ชอบทำงานไม้ด้วยเหรอ"
"ใช่ ฉันชอบมาก"
"นายนั่งก่อน เดี๋ยวฉันทำกาแฟให้ดื่ม"

พอสองหนุ่มนั่งคุยกันไปนาน ๆ ก็รู้สึกถูกคอกันมากขึ้นเรื่อย ๆ 
ทำให้จักรภพรู้ว่าจริง ๆ แล้ว จอห์นหรือโจอี้ไม่มีพิษภัยเลย
ที่เขาจำต้องทำอย่างนั้นก็เพราะความจำเป็น การเก็บจอห์นไว้ที่เพดานดาว
อาจมีประโยชน์ต่อวิลล่าพาเลซในภายภาคหน้า ถ้าส่งเขาให้อรชุน
เขาก็ต้องตาย สู้เก็บเขาไว้ที่นี่ น่าจะดีกว่า

จักรภพกับจอห์นสนิทกันอย่างรวดเร็วมาก ก่อนจักรภพจากไป
เขาทิ้งท้ายไว้ว่า "เดี๋ยวจะให้เจ้าหน้าที่ของวิลล่าพาเลซเอารถมาให้ใช้
นายชอบแบบไหนล่ะ"
"อย่างที่นายใช้อยู่ก็ได้นะ แต่ถ้ามันแพงไป ก็หาที่ถูกกว่านี้ แต่รูปแบบคล้าย ๆ กันก็ได้"
"โอเค งั้นฉันไปล่ะนะ ฝากเพดานดาวด้วย" จักรภพพูดพร้อมเอามือแตะหลังเขาไปด้วย
จอห์นเองก้เอามือแตะหลังเขาเช่นกัน "ขอบใจนายมาก ในทุกอย่างเลย"
ทั้งสองค้นพบว่าเขาทั้งสองมีหลายสิ่งที่คล้ายกันมาก คุยกันแค่ไม่นาน ก็รู้สึกสนิทคุ้นเคยกัน
ถือเป็นโอกาสอันดีที่ทั้งสองจะมีเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นในวัยที่ไล่เลี่ยกัน