จขกท ตั้งกระทู้เกิดวิจิกิจฉาในสภาวะธรรมที่ปรากฏในพระไตรปิฎกฉบับปัจจุบัน
ไม่ว่ากันครับ ใครๆ ก็สามารถเกิดข้อครหา หรือสงสัยในใจได้ทุกคน

แต่ถ้าไม่ลงมือตรวจสอบด้วยตัวคุณเอง คุณจะทราบได้อย่างไรล่ะ ว่าวิจิกิจฉานั้นจะสงบลงได้เมื่อไร ?
ผมเองไม่ค่อยมีเวลา แต่เอาล่ะ เมื่อโอกาสอำนวย ก็จะอธิบายโครงสร้างคร่าวๆ ให้คุณพอเห็นภาพได้กว้างๆ..

การสังคายนาพระพุทธศาสนานั้น ทำกันที่อินเดีย 4 ครั้ง ฟังดีๆ นะครับ
แต่สามครั้งแรกเป็นของกลุ่มที่นับถือพระพุทธศาสนากระแสหลักที่ต่อมาจากพระพุทธเจ้าปรินิพพาน
โดยเรียกกลุ่มนี้ว่า "เถรวาท" (หินยาน , สาวกยาน มีรายละเอียดปลีกย่อย)

ส่วนครั้งที่ 4 นั้น ชาวเถรวาทเค้าไม่นับกัน เพราะเป็นการสังคายนาของกลุ่มมหายานเขา

สรุปว่า ในดินแดนพุทธภูมินั้น มีการสังคายนาของเถรวาทซึ่งเป็นพระพุทธศาสนากระแสหลักอยู่ 3 ครั้ง
จำไว้เท่านี้ก่อน โดยที่การสังคายนาทั้ง 3 ครั้งนั้น มีเหตุทั้งสิ้นครับ
ครั้งที่ 1.หลังพระพุทธปรินิพพาน เป็นการรวบรวมพระธรรม
ครั้งที่ 2.เพราะพบเห็นข้อปฏิบัติย่อหย่อน 10 ประการทางพระวินัยของภิกษุวัชชีบุตร
ครั้งที่ 3.คือมีพวกปลอมบวชเยอะ และเคลมวัตรปฏิบัติของตนว่าเป็นพระพุทธศาสนา

เอาล่ะนะครับ ทั้ง 3 ครั้งของเถรวาทนี้ มีเหตุด้วยกันทั้งสิ้น จุดประสงค์หลักก็เพื่อ "กระชับพื้นที่"
ดึงเถรวาทใฟ้กลับไปยืนอยู่ในหลักการเดิมเมื่อครั้งหลังพระพุทธปรินิพพานใหม่ๆ นั่นเอง

คราวนี้ ความสับสนในการสังคายนาก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อพระพุทธศาสนาเผยแผ่ไปยังเกาะลังกาสายหนึ่ง
และมายังดินแดนสุวรรณภูมิอีกสายหนึ่ง ช่วงเวลาตรงกับหลังสังคายนาครั้งที่ 3 คือสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชนั่นเองครับ

เพราะเมื่อพระพุทธศาสนาเถรวาทแพร่หลายออกไปจากดินแดนกำเนิด ก็ได้ไปเจริญเติบใหญ่ในต่างแดน
แต่กับดินแดนกำเนิดพระศาสนาเอง กลับเสื่อมลงตามลำดับ จนกระทั่งแทบจะหมดไปในที่สุด

เอาล่ะนะครับ เราเห็นชัดเจนแล้วว่า สามครั้งแรกนั้น เป็นการกระชับพื้นที่
คือการดึงเข้าหาของเดิม และตัดสิ่งแปลกปลอมออกไป เรื่อง "เพี้ยน" หรือ "เติมแต่ง" เป็นไปได้หรือไม่ ?

ยังไม่ต้องตอบครับ จขกท ฟังต่อไป

คราวนี้ เมื่อแพร่ไปยังเกาะลังกาสายหนึ่ง และมายังดินแดนสุวรรณภูมิอีกสายหนึ่ง

เรามาดูที่ลังกากันครับ
พ.ศ. 433 ที่เกาะลังกามีการสังคายนาพระไตรปิฎก เหตุผลในการสังคายนาก็คือ เพื่อ
จารึกพระไตรปิฎกลงเป็นลายลักษณ์อักษร เพราะก่อนหน้านั้น ใช้วิธี "มุขปาฐะ" คือสวดพร้อมกันมาตลอด
เรื่องความแม่นยำในความถูกต้องนั้น ค่อยมาสนทนากันในโอกาสต่อไป แต่ในมุมมองของผมแล้ว
ในสมัยนั้น การท่องพร้อมกันด้วยภิกษุเรือนร้อยๆ นั้น มีความแม่นยำมากกว่าเทคโนโลยี่การพิมพ์หรือการเขียนในสมัยเดียวกันครับ

ขอให้คุณดูการจารึกเป็นลายลักษณ์อักษรเมื่อ พ.ศ. 433 ในลังกาเอาไว้ให้ดีๆ ครับ
ในลังกานั้น มีการสังคายนาต่อมาอีก 3 ครั้ง

ในพม่ายึด 3 ครั้งในอินเดีย นับสองครั้งในลังกาเป็นครั้งที่ 4 และสังคายนาต่อในพม่าเองอีก 2 ครั้ง รวมเป็น 6 ครั้ง

ส่วนไทยนั้น นับ 3 ครั้งที่อินเดีย ครั้งที่ 4-5 ที่ลังกา ตั้งใจฟังดีๆ นะครับ...

ส่วนครั้งที่ 6 นับที่ท่านพระพุทโฆสะเถระชำระอรรถกถาที่ลังกา ทางลังกาเขาไม่นับว่าเป็นการสังคายนา แต่เรานับ
ในครั้งที่ 7. ท่านพระกัสสปเถระ (ยุคหลัง) ชำระคัมภีร์อรรถกถาอีก ทางลังกาเขาไม่นับ แต่เราก็กลับนับเข้าไปเป็นการสังคายนา

ครั้งที่ 8 ประเทศล้านนา โดยพระเจ้าติโลกราช เป็นประธาน
ครั้งที่ 9.กรุงเทพฯ โดยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เป็นประธาน เพราะต้องการกระชับพื้นที่ความเป็นเถรวาทอีกเช่นเคย หลังสงครามที่ต่อเนื่องยาวนาน

จขกท อย่าลืมนะครับว่า ทางพม่าเขาก็กระชับพื้นที่เถรวาทเรื่อยมาเหมือนเรา

ปัจจุบันนี้ พระไตรปิฎกที่เราใช้ ก็สามารถเทียบกับพม่าได้ตรงกัน ที่ต่างกันก็เป็นรายละเอียดปลีดย่อยในการนับคัมภีร์เท่านั้น
แต่ตัวพระไตรปิฎกมีเนื้อหาเดียวกัน อักษรมีต่างกันบ้าง แต่ก็ได้ทำฟุตโน๊ตเอาไว้ตลอดเวลาครับ

คุณว่ามีจังหวะปลอมปนได้ตรงไหนครับ เพราะพอเข้าพ.ศ.400 กว่าๆ ก็เป็นลายลักษณ์อักษรไปแล้ว
และประเทศที่นับถือเถรวาททั้งหลาย ก็เทียบพระไตรปิฎกกันอย่างสม่ำเสมอ

เหตุผลในการสังคายนาทุกครั้ง เป็นเหตุผลในการพยายามวิ่งกลับไปหาของเก่า ของดั้งเดิมทั้งนั้น
จะมีเวลาไหนเข้าไปปลอมปนครับ ถ้าปลอมปนได้ คงจะเป็นการตบตาผู้คนครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
เพราะประเทศที่ใช้พระไตรปิฎกเล่มเดียวกันนี้ เขาสอบทานกันความผิดพลาดกันอยู่เสมอๆ

ประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาเถรวาทมีกี่ประเทศในโลกครับ ?

ทำไมเขาถึงใช้พระไตรปิฎกบาลีเล่มเดียวกันได้ ?

ของเรานั้นมี 9 ครั้ง ก็จริง แต่เรายึดถือ 3 ครั้งที่อินเดีย
2 ครั้งที่ลังกา (เพราะเราเป็นลังกาวงศ์-อันนี้ค่อยสนทนากันต่อไป)

อีก 4 ครั้งหลัง ยิ่งไม่มีทางปลอมปนได้เลย เพราะโดนพระบาลีของประเทศพม่าตรึงเอาไว้หมดทุกทางครับ