คือเราอยากเรียนนิติรามมากกกกก แต่เราก็แอบกังวลนะว่าเราจะเรียนไม่จบกลัวมันยากเกินวามสามารถของเราแต่เราก็มั่นใจนะว่าเราทำได้แล้วเราก็คิดว่าจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยดีมั้ย แต่พ่อกับแม่ของเราไม่เห็นด้วยเพราะว่ารามคำแหงก็ขึ้นชื่อเรื่อง เข้าง่ายแต่ออกยาก กลัวเราจะเรียนไม่จบกลัวเราทำไม่ได้เขาก็โทรไปปรึกษาครูของเราที่เคยเป๋นที่ปรึกษาเราตอนมัธยมปลายแล้วครูเขาก็มาคุยกับเราว่ามันยากนะจบยากนะเราจะไหวหรอต้องอ่านหนังสือมากๆจำมาตราอีกคือแทบจะไม่มีเวลาเลยเพราะว่ารามไม่มีคะแนนมาเรียนมีแต่คะแนนสอบล้วนๆแล้วสอบก็เป็นข้อเขียน แต่เรากมั่นใจนะว่าเราทำได้เพราะเราอยากเรียนและทำให้แต่แต่ติดตรงที่พ่อแม่เราคือเขาไม่เข้าใจเเละเชื่อใจเราเลยเราเบื่อมากๆที่ต้องบอกเขาซำๆทังที่เรามั่นใจว่าอยากเรียนแต่เขาก็ไม่อยากให้เรียนอีกอย่างเขาก็กลัวเราไม่มีเงินเพราะไปอยู่คนเดียวแต่เราก็แค่อยากเติบโตด้วยตัวเองเรอยากไปเจอโลกความเป็นจริงใช้ชีวิตคนเดียวแต่ด้วยความที่เขาเปนพ่อแม่เราเขาห่วงเราเรากเขาใจนะแต่เราก็ต้องเติบโตใช้ชีวิตคนเดียวอยู่แล้วทำไมเขาไม่เขาใจเราบ้าง เราทำไรไม่ได้นอกจากระบายความรู้สึกผ่านการพิมในนี้เรารู้สึกท้อมากๆเลยค่ะ