วิมานมายา โดย ศักดา ตอนที่ 1
https://ppantip.com/topic/42013516
วิมานมายา โดย ศักดา ตอนที่ 2
https://ppantip.com/topic/42015167

ระหว่างที่ศรีจิตรากำลังสบตากับจักรภพอยู่นั้น หมู่คนรับใช้ก็ตามมาเจอเธอพอดี
"มาอยู่ที่นี่เองคุณศรีจิตรา กลับไปที่งานเลี้ยงเถอะค่ะ"
แต่พอเห็นศรีจิตรายังคงสบตากับจักรภพ คนรับใช้ที่แต่งกายสุดหรูคนหนึ่งจึงหันไปทางจักรภพ
"ต้องขอพาคุณศรีจิตราไปก่อนนะคะคุณจักรภพ"
แล้วหมู่คนรับใช้ก็ค่อย ๆ พาศรีจิตราออกมาจากบริเวณนั้น
ถึงตัวจะจากมาไกลแล้ว แต่หัวใจของเธอ ยังคงอยู่ ณ ที่นั้น นี่คงเป็นรักแรกพบกระมัง
ศรีจิตราไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เธอแทบจะรับมือไม่ถูก

ระหว่างที่หมู่คนรับใช้กำลังจะพาเธอกลับไปยังงานเลี้ยง เธอหันไปแจ้งว่าตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบาย
ให้พาเธอกลับไปพักที่ห้อง หมู่คนรับใช้ก็ตามใจ พอกลับมาถึงห้อง เธออดไม่ได้ที่คิดว่าตัวเองเป็นหญิงแพศยา
เธอเป็นเอาหนักขนาดนั้น เธอไม่สามารถลืมใบหน้าหล่อคมของหนุ่มผมยาวอย่างจักรภพได้
ตอนนี้เธอว้าวุ่นใจมาก ไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกแบบนี้ในตอนนี้ 
เพียงแต่ของแบบนี้ ไม่มีใครตั้งใจจะให้เกิดขึ้นหรอก เวลาผ่านไป เธอคงลืมเขาได้เอง

รุ่งเช้า เธอตื่นขึ้นมาตามปกติ ทำกิจวัตรประจำวันอย่างที่เคยทำ ตกสาย ธนัชมากับจักรพันธ์
พร้อมกับชุดราตรีสั้นประมาณ 20 กว่าชุดมาให้เธอเลือก เธอรู้เพียงว่าบ่ายนี้ เธอต้องออกงานกับจักรพันธ์
เป็นงานใหญ่ที่จะพลาดไม่ได้ ระหว่างลองชุด เธอกลับคิดถึงจักรพันธ์ในแง่ที่ว่าเธอรู้สึกกับเขาเหมือนเพื่อน
เขาก็น่าจะรู้สึกกับเธอแบบนั้นเช่นกัน จักรพันธ์ชอบแต่ผู้หญิงเซ็กซี่ เธอไม่ใช่เสป็คเขา 
แต่ถ้าต้องมีการแต่งงานหลอก ๆ เพื่อช่วยสร้างภาพลักษณ์ให้ดีขึ้น แน่นอนว่าเขาต้องเลือกเธอ
เพราะเธอไม่เคยทำตัววุ่นวายหรือตามตอแย ส่วนธนัชก็รู้อยู่แก่ใจว่าเธอแต่งงานกับเขาเพราะอะไร

เมื่อเธอเลือกชุดได้แล้ว เธอก็ได้แต่รอเวลา พอถึงเวลา ธนัชก็พาเธอไปที่รถ เขาให้เธอนั่งหลังคู่กับจักรพันธ์
ส่วนเขา เดินไปนั่งหน้าคู่กับคนขับ พอเริ่มออกเดินทาง ธนัชก็คุยกับจักรพันธ์แบบไม่ได้หันหน้ามามอง
"งานนี้น่าจะเรียบร้อยนะไอ้จักร" จักรพันธ์ส่งเสียงตอบ "แน่นอนอยู่แล้วไอ้นัช ไม่ต้องห่วงหรอก"
ศรีจิตราได้แต่มองวิวด้านนอก รถยังคงวิ่งอยู่ในวิลล่าพาเลซ แล้วสักพัก เธอก็เห็นจักรภพอีกครั้ง

เห็นเขาครั้งนี้ เธอใจสั่นมากเพราะหนุ่มหล่อผมยาวอยู่ในสภาพไม่สวมเสื้อและกำลังผ่าฟืนอยู่
เผยให้เห็นร่างกายที่กำยำล่ำสัน ศรีจิตราอดคิดไม่ได้ว่าเขาซ่อนรูป ตอนแรกคิดว่าเขาผอม 
ไม่คิดเลยว่าจะกำยำล่ำสันขนาดนี้ พอธนัชหันไปเห็นจักรภพ ก็พูดขึ้นมาว่า "ไอ้ภพคงหาฟืนไปใช้ที่เพดานดาวอีกแล้ว"
เสียงของจักรพันธ์แว่วมา "ทำไมไม่ให้คนใช้ทำวะ ชอบทำอะไรเองอยู่เรื่อย อย่าไปสนใจมันเลย"
สองหนุ่มคงไม่ได้สนใจจักรภพอีกแล้ว แต่ภาพวันวานกับภาพวันนี้ของจักรภพทำให้จิตใจของศรีจิตราหวั่นไหวไม่น้อย
ใจนึงเธอก็รู้สึกอับอาย เธอแต่งงานแล้ว แต่ดันมาหวั่นไหวกับน้องสามี ถึงจะเป็นสามีเพียงในนามก็เถอะ
แต่อีกใจ เธอไม่อาจสลัดภาพของจักรภพออกจากหัวของเธอได้ ไม่ว่าจะเป็นภาพเมื่อวานหรือภาพวันนี้

ภาพเมื่อวานเขาดูเท่ เท่มาก ๆ ผมเขาสวย ตาคมคิ้วดก คางได้รูป จมูกเป็นสัน แต่ท่าทางเซอร์มาก
ส่วนวันนี้ เขาสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวเดียว ไม่สวมเสื้อ ผ่าฟืนอย่างแข็งขัน ผิวกายขาว ๆ อาบเหงื่อเป็นมัน
ตอนเขาผ่าฟืน เห็นแผ่นหลังกำยำและแผงอกมีกล้ามสวยได้รูป อกหนาแต่หน้าท้องแบนราบ 
ลมทำให้ผมปลิวสลวย ศรีจิตราอดคิดถึงจักรภพไม่ได้ เจอกันแค่สองครั้ง จิตใจก็หวั่นไหวมากมายขนาดนี้แล้ว
เธอรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอหลงใหลผู้ชายขนาดหนัก เธอต้องพยายามข่มใจและทำใจให้ลืมเขาไปบ้าง

พอมาถึงงาน จักรพันธ์เดินควงศรีจิตราเข้างานอย่างสง่างาม มีธนัชเดินตามมาด้านหลัง 
ช่างภาพนับร้อยจับภาพของเขาและเธอ งานนี้ใหญ่โตมากกว่าที่เธอคิด มีแขกเหรื่อมากมายที่เป็นคนสำคัญระดับชาติ
ทั้งเขาและเธอต้องทักทายแขกมากหน้าหลายตา แต่ก็มีเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง
มีหญิงสาวนางหนึ่งเอาน้ำส้มมาสาดใส่ชุดของศรีจิตรา ธนัชต้องกันเธอไปอีกห้องหนึ่ง 
ไม่นานนัก จักรพันธ์ก็เดินเข้ามา

ธนัชถามไปอย่างหงุดหงิด "ใครวะ"
จักรพันธ์ตอบกลับแบบเซ็ง ๆ "คู่ขาเก่ากูเองแหละ คงหึงอ่ะ"
ธนัชโวยวาย "คุมสาว ๆ ในฮาเร็มไม่อยู่นี่เรื่องใหญ่นะ ไหนจะความไม่ปลอดภัยของคุณศรีอีก"
ศรีจิตราส่งเสียงเบา ๆ "ฉัน ฉันไม่เป็นไรค่ะ"
ธนัชมองหน้าจักรพันธ์ "เราคงต้องหาบอดี้การ์ดมาดูแลคุณศรีแบบไม่คลาดสายตาแล้วล่ะ"
จักรพันธ์ทำสีหน้าเหมือนใช้ความคิด "ใช่ ๆ ต้องมีจริง ๆ ด้วย ลืมคิดไปเลย แต่ใครจะไว้ใจได้ถึงขนาดนั้นวะ"
ธนัชนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มและพูดออกมา "ไอ้ภพไง หมอนี่เหมาะที่สุดแล้ว"