เรารู้สึกว่าเราเหนื่อย......
เราไม่เข้าใจคำว่าบุญคุณ... เคยเห็นหลายคนพูดออกมาว่า ไม่ได้ขอมาเกิด พ่อแม่สร้างเราขึ้นมาเลี้ยงดูจนโต พอถึงเวลาต้องตอบแทนบุญคุณจนบางทีไม่ได้ใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง เพราะคำว่า บุณคุณ ทำไมนะหรอ?? เราเป็นพนักงานประจำรายได้ต่อเดือน 12,000 ในยุคค่าครองชีพอะไรๆก็แพง ไหนจะแม่ ค่าใช้ต่างๆ บางเดือนไม่พอสำหรับใช้จ่าย แต่เราก็นึกถึงตอนที่ท่านทำงานส่งเสียเลี้ยงดูเรามา แต่อีกมุมเรา ทำไมเราต้องแบกรับภาระเยอะแยะไปหมด พูดบ่อยแม่มีน้อยใจแอบร้องไห้เราก็กลัวบาปติดตัว แต่อีกมุมเราก็คือเราเหนื่อยหามาเท่าไรก็ไม่พอใช้ไม่พอเก็บทั้งที่ไม่ได้ใช้สิ้นเปลืองอะไรเลยนอกจากใช้จ่ายครอบครัว เราไม่เข้าใจ ไม่หยิบยืนให้ก็ไม่ได้หน้าเศร้าอมทุกข์ พอให้เราก็ไม่มีอีกแหละ หลายครั้งหลายคราวที่เราถามตัวเองว่า การตาย คือการสิ้นสุดทุกอย่างหรือเปล่า!!! มันเหนื่อยในใจอะ ทำไมเราต้องเกิดมา..... แม่สมัยก่อนบอกโตมาทดแทนบุญคุณเลี้ยงดูพ่อแม่ แม่สมัยนี้ไม่ขออะไรมากไม่ต้องทดแทนคุณขอแค่ลูกเอาตัวรอดไม่เบียดเบียนแม่ --อ่านแล้วดูสับสนกันไหม ? จนตอนนี้มีครอบครัวเราแทบไม่อยากมีลูกเพราะเราไม่อยากให้ลูกมาแบกรับภาระเราตอนที่เราแก่มา...  มีใครเป็นเหมือนเราไหม?