เคยคิดถึงคนที่รักจนแน่นอกเหมือนกันนะ รู้สึกเหมือนทุกความคิด ทุกลมหายใจ มีแต่เขาอยู่ในนั้น ต่อให้พยายามหันเหความสนใจไปทางอื่น แต่หัวใจก็ยังดึงกลับมาหาเขาอยู่ดี เหมือนเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ได้ออกมาทั้ง

เครียด ร้องไห้ทุกวัน ไม่มีความสุข ไม่อยากคิดมาก ไม่อยากเก็บมาคิดเล็กคิดน้อย รู้สึกว่ายิ่งนานวันขึ้นยิ่งมีเเต่พลังงานลบ ยิ่งดูดกลืนพลังชีวิตไปเยอะมาก จนไม่อยากทำอะไร อยากนอนเฉยๆ อยากหลับไปเฉยๆ ไม่ฟื้นข

คือเรามีปัญหากับเพื่อนคนนึงในกลุ่มเราทนไม่ไหวจริงๆ(นี้ไม่ใช้ครั้งแรกนะคะ เขาทำตัวแย่ค่อยเอาเปรียบด้อยค่าเราตลอด เราก็ให้อภัยพอเขาลำบากก็เราคอยอยู่ข้างเขาๆเสมอ แต่ก็ไม่เคยเห็นค่า)เลยเลือกที่จะเดินออกมา

ขอเล่าพื้นหลังก่อนนะครับ ตอนนี้ผมอายุ 46 ปี ผมดูแลคุณแม่และพี่สาวที่แทบไม่มีรายได้อยู่บ้านเดียวกัน ส่วนแฟนป่วยไม่ทำงานและแม่แฟนอยู่คนละบ้าน รายได้ผมตกเดือนละหกหลัก แต่ทุกวันนี้แทบไม่มีความสุขเลยครับ

สวัสดีค่ะ เราไม่รู้ว่ากระทู้นี้ควรเป็นกระทู้ระบาย หรือปรึกษาดี ประมาณหนึ่งอาทิตย์มานี้สภาพจิตใจเราแย่มาก เราเศร้า ท้อ ผิดหวัง เสียใจ โดดเดี่ยว เหนื่อย อยากตาย เกือบตลอดเวลา เรามีปัญหาทะเลาะกับคนที่เร

ก่อนปีใหม่ มาหาเรื่องคุยแลกเปลี่ยนกับเพื่อนสมาชิกกันค่ะ เอาไว้ตั้งเป้าหรือวางแผนชีวิตในปีหน้ากันนะคะ เราก็ใช้ชีวิตมาพอสมควรแล้วเข้าวัยกลางคน ผ่านร้อนหนาว(อันนี้เจอน้อย 55) มาพอสมควร พอแก่มาเราก็ทบทวน

ตามหัวข้อเลยคะ ทุกวันนี่เราแบกรับค่าใช้จ่ายคนเดียว  คือเค้าพยายามช่วยบ้าง แต่เรามองว่าเค้าพยายาทน้อยไป งานบ้านก็ต้องคอยสั่งถึงจะทำ  บอกให้รับทำฟรีแลนซ์ก็อ้างนู้นนี่ เขาสมัครงานอยู่นะ แต่ นาน

สวัสดีค่ะหนูเป็นนักเรียนม.3กำลังจะจบปีหน้าและกำลังคิดว่าอยากจะไปเรียนต่อในสายอาชีพมากกว่าสามัญ อยากจะหาเงินช่วยครอบครัวค่ะทางที่บ้านโอเค แต่หนูกลัวว่าเข้าไปแล้วจะทำตัวไม่ถูกอยากจะได้ข้อมูลจากคนที่เคยเ

“ภาระที่หนักที่สุดคือการแบกความคิดของตัวเอง” : บทเรียนของการปล่อยวางและความสุขที่แท้จริง ในชีวิตประจำวัน เราต้องเผชิญกับความคิดนับพันที่วิ่งวนอยู่ในหัว บางครั้งมันเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ