ขอเล่าพื้นหลังก่อนนะครับ ตอนนี้ผมอายุ 46 ปี ผมดูแลคุณแม่และพี่สาวที่แทบไม่มีรายได้อยู่บ้านเดียวกัน ส่วนแฟนป่วยไม่ทำงานและแม่แฟนอยู่คนละบ้าน

รายได้ผมตกเดือนละหกหลัก แต่ทุกวันนี้แทบไม่มีความสุขเลยครับ ค่าใช้จ่ายทั้ง 2 บ้านผมแทบจะแบกรับอยู่คนคนเดียว

ข้อเสียผมก็ติดการออมเงินอย่างหนัก ออมเดือนละ 50-60% ขอรายได้ เพราะผมเคยล้มละลายจากทำธุรกิจส่วนตัวมาก่อนจนต้องกลับไปทำงานประจำเมื่อ 5 ปีก่อน เลยกลัวการไม่มีเงินหลังเกษียณ

หลายๆครั้งเดินไปเจอเสื้อตัวละ 400 บาทก็ไม่กล้าซื้อ ต้องรอลดราคาเหลือ 200 ถึงจะซื้อ หรือทุกวันนี้พยายามกินข้าวมื้อละ 60 บาทเพราะกลัวเงินไม่พอใช้ถึงสิ้นเดือน 

เดือนไหน ออมเงินไม่ถึงเป้า พอใช้เงินซื้ออะไรนิดหน่อยก็รู้สึกผิด หรือโดนให้มีค่าใช้จ่ายพิเศษ พอบอกว่าเงินจะไม่พอใช้ มักจะโดนบอกว่าก็ออมเงินเยอะเองทำไม ยิ่งรู้สึกตัวเองหาเงินไม่เก่ง

หรือถ้าไม่ใช่เรื่องเงิน เวลาผมมีปัญหา หันไปใครก็ไม่เจอ แก้ไขคนเดียว เสียใจคนเดียว 

ตอนนี้รู้สึกอยากหนีไปให้พ้นๆ อยากลาออกจากงาน ทิ้งทุกๆคนให้ไปใช้ชีวิตกันเอง เคยมีความคิดชั่วขณะถ้าเราตาย เราน่าจะมีความสุขที่สุด ความคิดนี้ย้ำๆเวลาตื่นนอนติดๆมาหลายเดือนแล้ว

อยากเลิกความคิดนี้ แต่ในสมองมันบอกว่านี้คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราต้องการ