อาแปะลองจินตนาการไปเป็นคนยุคก่อนปฏิวัติอุตสาหกรรม...ยุคที่ผู้คนทั่วไปยังรู้จักแต่กลจักรไอน้ำ  
แต่พลันที่กลจักรสันดาปภายในถือกำเนิดขึ้นมา ต้องใช้เวลาพัฒนาปรับปรุงหลายเวอร์ชั่นทีเดียวกว่าคนจะยอมรับ และเปลี่ยนมาใช้กลจักรเครื่องยนต์น้ำมัน

มาเปรียบเทียบกับการเมืองไทยยุคนี้ อาแปะมองว่าภาพจะคล้ายๆกันกับยุคก่อนปฏิวัติอุตสาหกรรมเลย..

พรรคคนรุ่นเก่าเปรียบเหมือนกลจักรไอน้ำ ซึ่งเป็นกลจักรที่สิ้นเปลืองทรัพยากรมากแต่ให้พลังงานน้อย..
ส่วนพรรคคนรุ่นใหม่ ช่วงแรกจะดูเพ้อฝัน ไม่น่าจะเป็นไปได้ เหมือนกลจักรน้ำมันที่คนทั่วไปก็คิดไม่ถึงว่ามันจะเกิดขึ้นได้  สุดท้ายเมื่อผ่านการพัฒนาอย่างไม่หยุดนิ่ง กลจักรน้ำมันก็กลืนกินกลจักรไอน้ำได้ ในที่สุด..

ฉันใดก็ฉันนั้น พรรคคนรุ่นใหม่ในวันนี้ อาจจะดูยังไม่สมบูรณ์นัก แต่ก็เป็นก้าวแรกของการเปลี่ยนแปลง หากเค้าแจ้งเกิดได้อย่างเต็มตัว(แลนสไลด์)..
อาแปะเชื่อว่า จะมีพรรคคนรุ่นใหม่ทยอยเปิดตัวตามๆกัน และแก้ไขปรับปรุงความบกพร่องที่พรรคแรกๆมีอยู่ให้ดีขึ้น..

ส่วนตัวก็ชอบทั้งกลจักรไอน้ำและกลจักรน้ำมันนะ  มีดีมีด้อยต่างกัน ต่างล้วนมีสเน่ห์ทั้งสองแบบ...

เอาจริงก็เลือกยากเหมือนกัน...เนอะ 
เพราะความที่กลัวว่ากลจักรน้ำมันรุ่นแรกๆ ยังไม่สมบูรณ์..นั่นเอง..

อมิตพุทธ..