เรามีพี่ชาย(ไม่แท้)3คน อายุห่างเราน้อยสุดประมาณสิบปีได้มั้ง เพราะงั้นพี่ก็เห็นเรามาตั้งแต่คลอด แม่เล่าว่าสามคนก็มาเล่นกับเราทุกวันตอนเด็กๆแล้วก็ดูรักกันดีนะโดยเฉพาะคนโตที่ดูแลดีสุดๆ ตอนเดินได้ไรงี้พ่อไม่ว่างพี่ก็พาไปนู่นไปนี่ ซื้อของให้ด้วย
เข้าเรื่องที่คิดว่าเป็นเส้นกั้นหนาๆเหมือนกำแพงเมืองจีนระหว่างเรากับพี่
- พี่คนโตกับคนกลางเป็นคนไม่ค่อยพูด ทั้งเราทั้งพี่ไม่มีใครยอมทักก่อน
- เราพูดคนละภาษา เราพูดภาษาบ้านพี่ไม่ได้พี่ก็พูดไทยไม่ได้ แต่อันนี้ไม่ได้คิดว่าหนักเท่าไหร่พูดอังกฤษพอกลับหลุมได้อยู่
- ไม่ค่อยได้เจอกัน ปิดเทอมมาครั้งนึง ไม่ได้มา4ปีละด้วย
- อันนี้ปัญหาหลักเลยคือเราเป็นคนโคตรไม่กล้า อยากคุยกับพี่มากแต่ไม่กล้าจริงไม่รู้ด้วยทำไมไม่กล้าขนาดนี้ พี่ก็ใจดี๊ใจดีนะ
พี่คนโต - คนนี้เป็นคนเดียวที่รู้สึกมีบรรยากาศมาคุอะไรซักอย่างด้วยทั้งที่ตอนเล็กๆพี่คนนี้ใกล้ชิดที่สุดแท้ๆ เค้าเคยซื้อสร้อยให้เราด้วยแต่แม่บอกทำหาย ปัญหาที่คิดก็คือ ช่วงป.3-4ที่เจอพี่เป็นอะไรที่เราเกลียดมากเพราะแม่จะบอกให้เรียกพี่ชายทุกครั้งที่เจอแล้วด้วยความที่เป็นคนไม่กล้าก็เลยไม่เรียกเลย แม่ดุกี่ครั้งก็ไม่เรียก(ทั้งสามคนเลย)เป็นช่วงที่อยู่กันเหมือนคนไม่รู้จักกัน
❓พี่ชายไม่รู้สึกว่าเราเป็นน้องแล้วรึเปล่า อยากรู้ความเห็นคนเป็นพี่(เอาจริงๆใครก็ได้)
คนกลางกับคนเล็กไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ แต่คนโตนี่กังวลแบบโคตรๆๆๆ เพราะ
- คนโตดูรักเราที่สุดตั้งแต่เด็กแต่เราไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้พี่
- เราไม่เคยใส่สร้อยที่พี่ซื้อให้เพราะแม่ทำหาย เค้าคิดว่าเราไม่ดีใจกับของขวัญเค้ารึเปล่า
- ปัจจุบัน พี่สองคนยังถามไถ่อะไรบ้างนะ แต่คนโตนี่หายตัวไปแล้วอะ ก็คือไม่สนไรเลย(มั้ง) แต่มันก็สมควร😭
ตอนนี้โตขึ้นก็รู้สึกอยากสนิทกับพี่ตัวเองบ้างแต่ก็นั่นแหละ ไม่กล้าคุย โดยเฉพาะคนโต
❓ถ้าเราไปคุยเล่นด้วยบางครั้งไรงี้พี่จะรำคาญมั้ย
❓คุณพี่คนทั้งหลายอยากคุยอยากสนิทกับน้องมั้ย (โดยเฉพาะพี่ชายน้องสาว)
❓ทำยังไงให้กล้าเข้าไปทัก เป็นคนมนุษย์สัมพันธ์กลายเป็นฟอสซิลไปแล้ว
ปล.พี่คนโตเป็นคนนิ่งมาก พูดน้อย ไม่รู้ว่าออกแนวเย็นชามั้ย ไหว้ทักทายไปก็ตอบมาแค่ ฮือ จบ แต่ทุกคนบอกว่าคนนี้ใจดีที่สุด

ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ