จริงๆหนะแต่แรกเริ่มเดิมที ก็ไม่ได้ตั้งใจจะกินไข่ต่อวันและทุกวันเยอะอย่างนี้นะ  เผอิญว่าเริ่มแพ้ฟรุคโตสก็เลยต้องงดแป้งไปพักนึงแล้วหันมากินไข่แทนแป้ง ละก็ฟักทองวันละชิ้นเล็ก กินแบบนี้ทุกวันมาสามเดือนแล้ว(ภาคบังคับ)..

ผลที่ได้คือ อาการสายตายาวดีขึ้น จากที่เคยต้องใส่แว่นสายตายาวเวลาขับรถก็ขับรถโดยไม่ต้องใช้แว่นสายตายาว เรียกว่าค่าสายตาที่ยาวตามอายุ แทบจะกลับมาเป็นค่าปกติเหมือนเมื่อครั้งวัยสะรุ่นทีเดียว..

ก็ทึ่งเหมือนกันนะ ที่ไข่กับฟักทอง ช่วยเรื่องสายตายาวได้มากขนาดนี้..   อันนี้อาแปะไม่ได้กินไข่เพราะพอเพียงแบบในหนังสือเรียนเด็กประถมนะ.. ที่กินเพราะจำเป็นต้องกิน  สรุปได้ว่าไข่มากด้วยประโยชน์จริงๆ 

อาแปะว่าหมดยุคของการทำอะไรๆเพื่อความพอเพียงแล้วนะ  ยุคต่อไปมนุษย์ควรทำอะไรเพื่อสุขภาพมากกว่า  ทั้งสุขภาพของร่างกายตน(ปัจเจก) และสุขภาพของโลก   แบบเรียนสำหรับเด็กควรส่งเสริมการตระหนักรักษ์โลกให้มากกว่าเรื่องความพอเพียง..

ฝากรัฐบาลด้วย หนะครับ ... การส่งเสริมการกินไข่ในแบบเรียนนั้นดี แต่มิใช่เพื่อความพอเพียง ควรเน้นไปที่การรักษ์โลก.. 
คือโลกร้อนมากเกินไปแล้ว มนุษย์ต้องช่วยกันลดความร้อน  ช่วยลดโลกร้อนอย่างง่ายๆก็ด้วยการกิน  คือกินอย่างไรที่ทำลายโลกน้อยที่สุด  ...นั่นเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์...หนะครับ..

อมิตพุทธ..