ถ้าสมมติคนคนนึงไม่ได้อยากอยู่บนโลกแล้ว แล้วฆ่าตัวตายเนื่องจากระบบในสมองเข้ามาเกี่ยวข้องจะบาปไหมอย่างเช่นผู้ป่วยซึมเศร้าที่ไม่ได้อยู่บนโลกแล้ว?? (แต่จริงๆมีสมองมีกลไกลที่ป้องกันการฆ่าตัวตายสูงมากแปลว่าคนที่ฆ่าตัวตายได้มีการคิดมานานมากจนสมองยอมรับที่จะให้ตายได้)มันไม่ได้เกินจากการคิดสั้นแต่อย่างไรยังงี้ก็บาปเหรอ หรืออีกกรณีนึงคือผู้ป่วยที่เจอโรคร้ายแล้วตัดสินใจหยุดการรักษาและเลือกฉีดยาที่ทำให้หยุดหายใจ(การุณยฆาตเชิงรุก)หรือไม่รับเครื่องมือทางการแพทย์ช่วย(การุณยฆาตเชิงรับ)ก็ตามยังงี้ก็บาปในทางธรรมถูกไหม แล้วหมอหรือญาติที่เป็นคนตัดสินใจก็บาปไปด้วยเพราะหมอเพราะคนฉีดยา ญาติเป็นคนตัดสินใจให้เขาตายด้วยเพราะไม่อยากให้คนป่วยทรมาน
- ในหลักทางธรรมมีแนวคิดยังไงกับเรื่องนี้หรือแค่มีแค่คำตอบเดียวคือคนที่ตัดสินใจฆ่าตัวตายคือบาปและหมอหรือญาติที่เป็นคนตัดสินใจทางอ้อมหรือลงมือฉีดยาก็บาปเพราะถือเป็นการฆ่าคนตายไม่ว่าจะกรณียังไงก็ตาม???
(อันนี้คืออยากรู้ของทุกศาสนาเลย)