นั่นแหละคือเราจะบอกว่ายายเราเป็นคนขี้บ่นมากแบบมากๆแล้วก็ด่า เปรียบเทียบเรากับคนอื่นจนเราคิดว่าเราไม่ใช่หลานแกเลยค่ะทีกับคนอื่นแกเกรงใจมากค่ะแบบกลัวคนนั้นว่าอย่างงี้กลัวนี้ว่าอย่างงั้นแต่แกไม่เคยเกรงใจคนในครอบครัวเลยค่ะแกสนใจแต่คนอื่นเปรียบเทียบแต่คนอื่นบางครั้งคนที่แกเอมาเปรียบเทียบกับเรานั้นเขาก็ได้เป็นครูเป็นหมอหมดละทั้งๆที่เราเพิ่งอยู่มอปลายแต่เราเข้าใจค่ะว่าแกอยากให้เราได้ดีแต่ทุกคำพูดของแกมันไม่ได้เป็นแรงผลักดันให้เราเลยค่ะมันเหมือนเป็นมีดที่แทงเข้ามาในจิตใจของเรา แกไม่เคยให้กำลังใจเราเลยด้วยซ้ำค่ะไม่เคยเลย เรายังงงอยู่เลยว่าเราเป็นหลานแกมั้ย แล้วอีกเรื่องคือเราชอบkpopค่ะคือเราก็ฟังแต่kpopแล้วก็ร้องด้วยค่ะแล้วแกบอกว่าชอบมากทำไมไม่ไปเกิดอยู่ที่นู้นเลยแล้วเราชอบkpopเหมือนมันทำให้แกอายเพราะว่าเราอยู่อีสานคือคนแก่เขาไม่รู้หรอกค่ะว่าคืออะไรมันเหมือนเราแปลกคนเลยค่ะ แล้วเรื่องหนึ่งคือเราขอเงินแกไปซื้อผักที่จะมาทำอาหารแกก็พูดว่าซื้อแต่ผักทำไมไม่เกิดที่เกาหลีเลยละคือเรางงเลยค่ะถ้าเราเลือกเกิดได้เราไปนานแล้วค่ะ วนมาที่เรื่องkpopค่ะ คือเราไปคอนเสิดของวงkpopแล้ววันนี้แกหาเรื่องเราค่ะว่าคนอื่นเขาไม่เห็นพากันไปเขายังอยู่บ้านอยู่(เพื่อนแถวบ้านที่เป็นรุ่นเดียวกันกับเรา)ไปแบบเสียเงินไปทำไมมันจะทำให้เรียนเก่งหรอแล้วแกก้พร่ามไปเรื่องคนนู้นเรียนดีคนนั้นตื่นเช้าซึ้งมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่แกพูดแล้วอีกอย่างหนึ่งเลยค่ะเราเป็นคนที่ทำทุกอย่าง ทำงานบ้านทุกอย่าง ทุ่งเราก็ไป เราทำทุกอย่างแบบจริงๆแต่เแกไม่เคยว่าเราดีเลยค่ะแกว่าคนอื่นดีดีทุกอย่างถึงแกจะไม่ได้อยู่บ้านเขาแต่แกรู้ทุกอย่างว่าคนนี้ทำนี้คนนั้นทำนั้น ทุกครั้งที่เราทำแล้วแกว่าเราอย่างงั้นอย่างงี้เราแบบไม่อยากอยู่บ้านเลยค่ะแต่มันไม่มีที่ไปเราเลยทำไรไม่ได้ยิ่งแม่เราไปตปทแกยิ่งด่าเราหนักเลยค่ะบ่นหนักมากด้วยเพราะเหมือนเราเป็นคนหลักของบ้านเพราะแม่ไม่อยู่แต่เรายังมีน้องชายนะคะเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้านด้วยแต่ไม่ทำห่าไรเลยค่ะเราต้องพูดซ้ำๆมันถึงจะทำแต่แกก็ไมว่าไรมันถึงจะว่ามันแต่ก็ลามมาถึงเราทั้งๆที่เราไม่ผิด เราเสียใจจริงๆค่ะทุกครั้งที่ยายด่าเรา บ่นเรา น้ำตาเราไหลแบบควบคุมไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้เรายังโกรธแกอยู่เลยค่ะที่แกว่าเราไปคอนเสิดทำไมไปแล้วมันเรียนเก่งหรือไงแล้วแกพูดหลายอย่างมากเลยค่ะเราจำไม่ได้เพราะตอนนั้นน้ำตาเราเริ่มมาแล้วค่ะ เหมือนเราไปคอนเสิดแล้วมันทำให้แกอายคนอื่นอะค่ะเราก็ไม่รู้ว่าทำไม เหมือนเราจะไปทำร้ายใครอะค่ะแล้วเราก็พูดประชดแกไปหลายอย่างเหมือนกันค่ะคือตอนนั้นอารมณ์เรามันร้อนมากเลยค่ะสรุปก็คือทั้งยายและเราร้อนใส่กันทั้งคู่ เวลาเราจะอธิบายน้ำตามันก็ไหลเลยค่ะคือเราไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของเราเหมือนยิ่งจะอธิบายมันก็ไหลมาเรื่อยๆมันทำให้เราประชดแบบสั้นๆแล้วก็หนีเลยค่ะเราเข้าใจว่าแกแก่แล้วแต่เราก็อยากให้แกเข้าใจเราบ้างว่าสิ่งที่เราจะไปมันทำให้เรามีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่บ้านอีก เรื่องนี้เราเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลยค่ะเพราะเรากลัวว่าคนอื่นจะคิดเหมือนยายเราเราเลยมาระบายตรงนี้แทนค่ะ
แล้วเราไม่รู้ว่าจะทำไงต่อแล้วเพราะเราก็ไม่อยากง้อยายเราเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ