( ขอได้รับการตบแต่งภาพปกนิยายเรื่องนี้จาก www.canva.com)
( นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องเฉพาะ มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา เด็กและเยาวชนไม่ควรอ่าน เด็ดขาด! )
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เนื้อหาตอนท้ายบทที่ 17 (บางส่วน)
ฉันยิ้มเย้ยหยันเห็นอรอุมายังร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าท่วมใบหน้าดังสายธารน้ำตกไหลเข้าริมฝีปากของเธอ วางมีดลงในถาดสเตนเลส เอื้อมหยิบขวดไวน์แดงมาเทใส่แก้วไวน์ตัวเอง หมุนแก้วไวน์มองดูน้ำไวน์แดงไหลเคลื่อนตามการเหวี่ยง แล้วยกขึ้นมาสูดดมกลิ่นหอมก่อนจะละเลียดทีละนิด กอปรกับมองดูอาการหวาดกลัวคนตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจจนหมดแก้ว จากนั้นลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนเตียง หน้าจอบอกเวลาตีสามห้านาที เลื่อนไปโหมดกล้องถ่ายรูป กดถ่ายรูปอรอุมาในสภาพอันน่าสมเพชเวทนา ทว่านี่แหละคือสิ่งที่ฉันปรารถนาเหลือเกิน
“เสียเวลามานานมากแล้วคุณบี นี่มันตีสามแล้วนะคุณรู้ไหม ในเมื่อคุณก็รู้ความจริงทุกอย่าง มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะส่งคุณไปเจอกับคุณคินเสียที”
“ไม่...ไม่...อย่า...”
อรอุมาไม่มีโอกาสได้พูดอะไรอีก ฉันหยิบม้วนผ้าเทปสีเหลืองขึ้นมาฉีกยาวสิบเซนติเมตรปิดปากเธอ แล้วปรับเตียงให้นอนราบ หยิบผ้าห่มออกจากกายของเธอ บรรจงพับให้เรียบร้อยวางไว้บนเตียงนอนของฉันอย่างใจเย็น ก่อนจะหยิบผ้าเทปม้วนเดิมมาพันรอบอกและรอบสะโพกอรอุมาหลายรอบจนแน่น ทุกอย่างเรียบร้อยจึงหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาถือไว้ในมือ เงยหน้าสบตากับคนนอนส่ายศีรษะไปมา ส่งเสียงอู้อี้ในลำคอฟังไม่ได้ศัพท์
“คุณบี คุณควรได้เห็นทุกขั้นตอน ที่ฉันจะผ่าเอาอวัยวะทั้งห้าของคุณออกมานะ เพราะฉันจะให้เกียรติคุณด้วยการผ่าตัดวิธีเดียวกับคุณคิน แต่จะแตกต่างกันตรงที่ฉันจะเอาอวัยวะทั้งห้าของคุณออกมาสับให้เละแล้วเททิ้งลงในชักโครก…อย่าดิ้นสิ…ถ้าฉันพลาดมันจะทำให้คุณเจ็บมากกว่าเดิมนะ”
ฉันมองเห็นความกลัวตื่นตระหนกในดวงตาลุกวาวคู่นั้น ใบหน้าซีดเผือด ฉันวางมีดลงใต้ร่องอก ที่เวลานี้มันกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจของเธอรวดเร็วเกินปกติทั่วไป จิ้มปลายมีดแหลมคมฝังเข้าผิวเนื้อขาวนวลแล้วออกแรงกดกรีดลากยาว มีเลือดล้นทะลักตามรอยแยกไหลย้อยมาตามหน้าท้อง ได้ประมาณห้าเซนติเมตร ก็หยุดชะงัก เหลียวมองดูอรอุมาที่เวลานี้หลับตาปี๋บ่งบอกชัดเจนว่า เธอกำลังเจ็บปวดรวดร้าวเกินกว่าหญิงธรรมดาคนหนึ่งจะรับไหว ถ้าเธอสามารถส่งเสียงได้ คงจะกรีดร้องโหยหวนทรมานเจียนตายเป็นแน่
+++++++++++++++++++++
ขอฉันนะ ตับ ม้าม ปอด ไต และ หัวใจ ของคุณ (ตอนที่ 18 + บทส่งท้าย)
“เสียเวลามานานมากแล้วคุณบี นี่มันตีสามแล้วนะคุณรู้ไหม ในเมื่อคุณก็รู้ความจริงทุกอย่าง มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะส่งคุณไปเจอกับคุณคินเสียที”
“ไม่...ไม่...อย่า...”
อรอุมาไม่มีโอกาสได้พูดอะไรอีก ฉันหยิบม้วนผ้าเทปสีเหลืองขึ้นมาฉีกยาวสิบเซนติเมตรปิดปากเธอ แล้วปรับเตียงให้นอนราบ หยิบผ้าห่มออกจากกายของเธอ บรรจงพับให้เรียบร้อยวางไว้บนเตียงนอนของฉันอย่างใจเย็น ก่อนจะหยิบผ้าเทปม้วนเดิมมาพันรอบอกและรอบสะโพกอรอุมาหลายรอบจนแน่น ทุกอย่างเรียบร้อยจึงหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาถือไว้ในมือ เงยหน้าสบตากับคนนอนส่ายศีรษะไปมา ส่งเสียงอู้อี้ในลำคอฟังไม่ได้ศัพท์
“คุณบี คุณควรได้เห็นทุกขั้นตอน ที่ฉันจะผ่าเอาอวัยวะทั้งห้าของคุณออกมานะ เพราะฉันจะให้เกียรติคุณด้วยการผ่าตัดวิธีเดียวกับคุณคิน แต่จะแตกต่างกันตรงที่ฉันจะเอาอวัยวะทั้งห้าของคุณออกมาสับให้เละแล้วเททิ้งลงในชักโครก…อย่าดิ้นสิ…ถ้าฉันพลาดมันจะทำให้คุณเจ็บมากกว่าเดิมนะ”
ฉันมองเห็นความกลัวตื่นตระหนกในดวงตาลุกวาวคู่นั้น ใบหน้าซีดเผือด ฉันวางมีดลงใต้ร่องอก ที่เวลานี้มันกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจของเธอรวดเร็วเกินปกติทั่วไป จิ้มปลายมีดแหลมคมฝังเข้าผิวเนื้อขาวนวลแล้วออกแรงกดกรีดลากยาว มีเลือดล้นทะลักตามรอยแยกไหลย้อยมาตามหน้าท้อง ได้ประมาณห้าเซนติเมตร ก็หยุดชะงัก เหลียวมองดูอรอุมาที่เวลานี้หลับตาปี๋บ่งบอกชัดเจนว่า เธอกำลังเจ็บปวดรวดร้าวเกินกว่าหญิงธรรมดาคนหนึ่งจะรับไหว ถ้าเธอสามารถส่งเสียงได้ คงจะกรีดร้องโหยหวนทรมานเจียนตายเป็นแน่