สวัสดีค่ะในตอนนี้เรารัปทานยาโรคซึมเศร้าจากโรงบาลอยู่ค่ะแต่อาการนี้เราไม่เคยบอกหมอแล้วอาจมีปรึกษาคนอื่นบ้างแต่เราจำไม่ได้แล้วค่ะอาการเราเป็นครั้งแรกนานมาแล้วก่อนที่จะได้รับการรักษาโรคซึมเศร้าตแนที่มีนั

เราเป็นมาพักใหญ่ๆแล้วค่ะน่าจะตั้งแต่2-3เดือนที่แล้ว รู้สึกหัวใจมันเจ็บแปล๊บแปล๊ปตลอด ทุกครั้งที่มีเวลาได้คิดทบทวน ก็จะมีความคิดที่ตัวเองรู้สึกด้อยค่าประหม่าและกังวลตลอดเวลาเลย รวมถึงเรื่องประสบการณ์ที

เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนกลับมาจากงานศพตาแล้วเพื่อนเปิดรูปในงานศพให้ดูเรามัน:)พูดไม่คิดไปบอกว่า หน้าญาติเขาคนนี้ดูเศร้าสุดเลยแล้วเพื่อนก็โกรธเราเข้าใจที่เพื่อนโกรธเพราะถ้าเป็นเราใครมาพูดแบบนี้ก็โกรธเหมือน

ถามผู้ชายหน่อยค่ะ คือเราเลิกกับคนที่เรารักด้วยดี แต่เรารู้สึกว่าเค้าจะหลบหน้าเราตลอดเลย ทั้งๆที่ทำงานด้วยกัน หน้าที่ที่เค้าต้องรับผิดชอบก็ให้เพื่อนเค้าทำแทนหมดทุกอย่าง อย่างวันไหนที่ต้องเจอหน้ากันจริง

ในใจน่ะเหรอ โคตรเหนื่อยโคตรเศร้าโคตรรู้สึกผิดโคตรเสียใจโคตรผิดหวังมีเเต่ปัญหารุมร้อมเเต่ตัดภาพมาที่ภายนอกกลับต้องมาทำตัวร่าเริงต้องยิ่มต้องไม่เครียดต้องรับทุกอย่างให้ได้ทั้งๆที่เราต้องไปร้องให้คนเดียว

เราฝันถึงคนนั้นซ้ำๆคนคนนั้นอยากเป็นนักร้องมากจนวันนึงเขาได้เป็น ก่อนที่เขาจะขึ้นคอนเสิร์ตเรากับเขามีเรื่องทะเลาะกันหนักมากซึ่งเรารู้สึกผิดพยายามจะขอโทษเเต่เขาก็เดินหนีตลอดเเล้วเราก็หนีมาร้องไห้ จนวันน

คนคุยอยู่ดีๆก็หายไปหมายความว่าไงคะแบบไม่บอกกล่าวอะไรเลยถ้าไม่มีใจตั้งแต่แรกทำไมถึงให้ความหวังเรามันเจ็บรู้ไหมแล้วเขาจะยังกลับมาคุยต่อหรือไม่

รู้สึกเศร้ามากค่ะ ไม่ชอบตัวเองทำอะไรก็ไม่ค่อยได้ดี เป็นแม่ก็ยังทำได้ไม่ดี เป็นภรรยาก็ทำได้ไม่ดี เงินก็ไมมีต้องเป็นภาระคนอื่น เป็นตัวปัญหาให้คนอื่นหนักใจ #ไม่ชอบตัวเองเลยค่ะรู้สึกไร้ค่ามากๆ อีกอย่างคือ

เรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็กๆเราเป็นคนที่เรียนเก่งมากแทบจะไม่เคยได้ที่2หรือตกจากเกรด4เลย แต่ก่อนแม่เราก็พูดบ่อยๆว่าหนูต้องเรียนให้ได้ที่1นะอย่าทำให้ผิดหวังอะไรแบบนี้หน่ะค่ะ แต่พอโตมาแม่ก็เหมือนจะร