พื้นเพแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามานะคะ เราอยู่กับตาตั้งแต่เด็กจนโต เพราะเราอายุสองขวบแม่ก็หนีไปกทม.ไม่เคยกลับมาเลยค่ะ เท่าที่รู้แม่เปลี่ยนสามีหลายคน แม่เพิ่งกลับมาตอนเราอายุ17พร้อมกับเบบี๋อีก1คน ตอนนี้แม่อายุใกล้40 เราอายุ20 น้องต่างพ่อเรา3ขวบ

สองปีแรกๆที่มาอยู่บ้านแม่ก็ทำงาน ใส่ใจลูกดีค่ะ กินเหล้าสังสรรค์แค่ช่วงเทศกาล แต่ช่วงให้หลังมานี้งานไม่ค่อยทำ เงินจะซื้อขนมให้น้องไปโรงเรียนบางวันก็ไม่มีต้องขอเอากับตา หรือบางทีก็เป็นเงินเรา แม่ไปเที่ยวกินเหล้าแทบทุกสัปดาห์เลยค่ะ มีงานบวช รถแห่ที่ไหนไม่เคยพลาด เมาแอ๋มาทุกครั้งเลยค่ะ ลูกน้อยไม่ เคยเลี้ยง วันนึงเลี้ยงไม่ถึง2ชั่วโมงเลยค่ะ บางทีในวันที่เราทำงานแล้วบังเอิญว่าวันนั้นมีรถแห่ แม่ก็จะทิ้งน้องให้อยู่กับตาที่ไม่ค่อยแข็งแรงแค่สองคน กลับบ้านมาทีไรเรารู้สึกโมโหทุกที
มีครั้งนีงไปกินเหล้าตั้งแต่6โมงเย็น จน4โมงเย็นของอีกวันค่อยกลับมาบ้าน
ตังแต่ปีใหม่มา แอบออกไปทุกวันเลยค่ะ คือจะให้ตาหลับก่อน ซักประมาณสามทุ่มกว่าๆก็จะย่องออกไป แล้วดึกๆค่อยกลับมา ตาไม่รู้นะคะ เรารู้อยู่คนเดียว เป็นแบบนี้วันเว้นวัน แล้วแม่เป็นคนที่ถ้าใครว่าให้ก็จะทำประชดใส่เลย  เราพยามบอกตัวเองว่าอย่าเก็บมาเครียด แต่เรารู้สึกอึดอัดในใจมากๆเลยค่ะ จะบอกก็ไม่ได้ เราควรช่างเขาหรือทำยังไงดีคะ