แท้จริงแล้ว บัญญัติศัพท์ ของพระอริยะบุคคล เป็นแค่ชื่อเรียก แค่โวหารของโลกเท่านั้น

สิ่งสำคัญที่สุด ที่ทุกคนต้องเข้าใจคือการ สิ้นตัณหา หรือ การปรินิพพาน มีอาการอย่างไร เเล้วบัญญัติที่ใช้เรียกขาน จึงเกิดขึ้นตามมา

ผมจะไล่ตั้งแต่อินทรีย์แข็งถึงอ่อน
ถ้าคุณปริพพานช่วงไหน  ก็เรียกบัญญัติตามนั้น จิตหลุดพ้น อย่างไร ก็บัญญัติชื่อเรียกตามนั้น

พอเข้าใจไหม?  การเคลื่อนไป สามารถเป็นเครื่องวัดระดับอริยบุคคล

การปรินิพพานใน ปัจจุบัน= อรหันต์

อุปมาช่างตีเหล็ก=อันตราปรินิพพายี(ยังไม่เกิดถพ)
อุปมาช่างตีเหล็ก=อุปปหัจจปรินิพพานยี(ยังไม่เกิดภพ)
อุปมาช่างตีเหล็ก=อสังขารปรินิพานยี(ยังไม่เกิดภพ)
อุปมาช่างตีเหล็ก=สังขารปรินิพพานยี(ยังไม่เกิดภพ)

*อนาคามี4จำพวกแรก เป็นการปรินิพพานระหว่างโลก

ปรินิพพานที่ชั้นอกนิฏฐ=อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี (เกิดภพสุทธาวาส)

*อนาคามีที่เกิดภพ เป็นจิตที่มีอินทรีย์อ่อนที่สุด ในอนาคามี5จำพวก


ปรินิพานที่ภพเทวดา = สกิทาคามี(กลับมาสู่โลกนี้คราวเดียว)

เคลื่อนไปเป็นเทวดาแล้วกลับมาปรินิพพานที่สกุล 1รอบ = เอกพีชี

เคลื่อนไปมาระหว่าง เทวดา มนุษย์ 2-3รอบ= โกลังโกละ

เคลื่อนไปมาระหว่าง เทวดา มนุษย์ 4-7รอบ ไม่เกิน7 =สัตตักขัตตุปรมะ

*โสดาบันมี3แบบ (เกิดภพ)


สรุป  จำง่ายๆ จิตที่หลุดพ้นใน ทิฏฐธรรม เท่านั้น เรียกว่า พระอรหัต์ แต่ถ้าจิตเคลื่อนจากอัตตภาพนี้แล้วจะไม่นับหรือใช้โวหารสมมุติเรียกอาการจิต ที่เคลื่อนไป ขยับไปดับที่อื่น ว่าเป็นอรหันต์