ควรจะเลิก เป็นประเทศที่พึ่งพา การส่งออก การค้าระหว่างประเทศ และ เงินลงทุนต่างชาติรวมถึงเงินจากนักท่องเที่ยวต่างชาติ แต่ให้คนในประเทศช่วยกันจับจ่ายใช้สอย ลงทุน หมุนเวียน กันเอง หรือ แม้แต่ตลาดหุ้น ก็ควรจะเป็นคนในประเทศที่เป็นผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ เหมือน อเมริกา ที่เศรษฐกิจโลกจะเป็นยังไง ก็แทบไม่กระทบ ปัญหาเศรษฐกิจอเมริกา ที่มีก็เริ่มจากภายในประเทศทั้งนั้น ซึ่ง เศรษฐกิจไทย พึ่งพา การค้าภายนอก เงินลงทุนต่างชาติ และ นักท่องเที่ยวต่างชาติมากเกินไป เวลาเศรษฐกิจโลกชะลอตัว ก็ได้รับผลกระทบไปด้วย ดังนั้น ต้องพึ่งพาเศรษฐกิจโลกให้น้อยที่สุด ยิ่ง เป็นเศรษฐกิจที่ปิดกั้นจากภายนอกไปได้เลยยิ่งดี
สัดส่วนการบริโภคในไทย คิดเป็นประมาณ 50 % ของ GDP ซึ่งเอาจริงๆก็ไม่น้อย แต่ควรจะเยอะกว่านี้ สัก 80 % และ การค้าระหว่างประเทศ นำเข้าส่งออก รวมกัน ไม่ควร ให้เกิน 20 % ซึ่งตอนนี้ ประเทศไทยกำลังประสบภาวะ ขาดดุลการค้า ส่งออกน้อยกว่านำเข้า ซึ่งการส่งออกที่ตกต่ำนี้ อาจจะทำให้ เศรษฐกิจชะลอตัวลงบ้างในระยะสั้น แต่เมื่อ GDP โดยรวม ยังพอเติบโต สัดส่วนการส่งออก ต่อ GDP ลดน้อยลงเนื่อยๆ ในขณะที่การนำเข้า ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ นั่นหมายความว่า ตลาดผู้บริโภคของเรา เฟื่องฟูขึ้น เนื่องจากความต้องการบริโภคสูงกว่า กำลังการผลิต ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ดี ยิ่งตอนนี้ ค่าเงินบาทอ่อนลง แต่ ส่งออกไม่โต ยิ่งสื่อถึงว่า ค่าเงินไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการส่งออกแล้ว ต่อให้อ่อน ลงไป ดอลลาร์ ละ 100 บาท ส่งออกก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น เพราะความต้องการภายในประเทศมีมากขึ้น
ถ้าอยากให้ ตลาดผู้บริโภคภายในดีกว่านี้ ต้อง
1. ลดหนี้ครัวเรือน ลงให้เหลือไม่เกิน 20 % ของ GDP
2. ค่าเงิน บาท 80 ต่อ ดอลลาร์ สหรัฐ จะทำให้ กำลังซื้อประชาชนเพิ่มขึ้น ค่าเงินแพงมีแต่คนรวยได้ประโยชน์ ไปดูประเทศที่ ค่าเงินถูกๆ อย่าง ตุรกี อาร์เจนตินา ล้วนแล้ว มีรายได้ต่อหัว และ GDP โตเร็วกว่าไทย
3. จากข้อ 2 กล่าวได้ว่า การที่เศรษฐกิจมหาภาคอ่อนแอ เงินเฟ้อสูง เงินสำรองระหว่างต่ำ หนี้ต่างประเทศสูง ขาดดุลบัญชีเดินสะพัดติดต่อกันเป็นเวลานานๆ อาจจะเป็นประโยชน์ ต่อ ศก และประชาชน โดยรวมมากกว่า ถ้าเงินเฟ้อสูงมาก ค่าเงินอ่อนค่าลงอย่างรวดเร็ว รัฐบาลประเทศเหล่านั้น มักจะเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำขึ้นทีละเยอะๆ ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้ อำนาจซื้อตกต่ำลงแต่อย่างใด ยิ่งถ้า GDP โตเร็วๆ Real wage จะเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ
บทสรุป จากข้อคิดเห็นทั้งหมดนี้
- ตลาดภายในประเทศสำคัญที่สุด
- ลดการค้าระหว่างประเทศให้น้อยที่สุด
- เศรษฐกิจแบบปิด พึ่งพาตัวเองให้มากที่สุด
- เศรษฐกิจมหาภาคอ่อนแอ อย่าง ค่าเงินอ่อนค่าลงมากๆ ทุนสำรองระหว่างประเทศน้อยๆ หนี้ต่างประเทศเยอะๆ ขาดดุลการค้าและขาดดุลบัญชีเดินสะพัดสูงๆ เป็นเรื่องที่ดี เหมือนดั่งประชาชนถูก ปลดปล่อยจากพัฒนาการทางการเงิน ที่รัฐบาลและชนชั้นปกครองสร้างไว้เพื่อ ผลประโยชน์ของคนรวย
ข้อคิดเห็นทางเศรษฐกิจ : เอาจริงๆแล้วประเทศไทยควรจะหันมาพัฒนาตลาดผู้บริโภคภายในประเทศอย่างจริงจัง
สัดส่วนการบริโภคในไทย คิดเป็นประมาณ 50 % ของ GDP ซึ่งเอาจริงๆก็ไม่น้อย แต่ควรจะเยอะกว่านี้ สัก 80 % และ การค้าระหว่างประเทศ นำเข้าส่งออก รวมกัน ไม่ควร ให้เกิน 20 % ซึ่งตอนนี้ ประเทศไทยกำลังประสบภาวะ ขาดดุลการค้า ส่งออกน้อยกว่านำเข้า ซึ่งการส่งออกที่ตกต่ำนี้ อาจจะทำให้ เศรษฐกิจชะลอตัวลงบ้างในระยะสั้น แต่เมื่อ GDP โดยรวม ยังพอเติบโต สัดส่วนการส่งออก ต่อ GDP ลดน้อยลงเนื่อยๆ ในขณะที่การนำเข้า ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ นั่นหมายความว่า ตลาดผู้บริโภคของเรา เฟื่องฟูขึ้น เนื่องจากความต้องการบริโภคสูงกว่า กำลังการผลิต ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ดี ยิ่งตอนนี้ ค่าเงินบาทอ่อนลง แต่ ส่งออกไม่โต ยิ่งสื่อถึงว่า ค่าเงินไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการส่งออกแล้ว ต่อให้อ่อน ลงไป ดอลลาร์ ละ 100 บาท ส่งออกก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น เพราะความต้องการภายในประเทศมีมากขึ้น
ถ้าอยากให้ ตลาดผู้บริโภคภายในดีกว่านี้ ต้อง
1. ลดหนี้ครัวเรือน ลงให้เหลือไม่เกิน 20 % ของ GDP
2. ค่าเงิน บาท 80 ต่อ ดอลลาร์ สหรัฐ จะทำให้ กำลังซื้อประชาชนเพิ่มขึ้น ค่าเงินแพงมีแต่คนรวยได้ประโยชน์ ไปดูประเทศที่ ค่าเงินถูกๆ อย่าง ตุรกี อาร์เจนตินา ล้วนแล้ว มีรายได้ต่อหัว และ GDP โตเร็วกว่าไทย
3. จากข้อ 2 กล่าวได้ว่า การที่เศรษฐกิจมหาภาคอ่อนแอ เงินเฟ้อสูง เงินสำรองระหว่างต่ำ หนี้ต่างประเทศสูง ขาดดุลบัญชีเดินสะพัดติดต่อกันเป็นเวลานานๆ อาจจะเป็นประโยชน์ ต่อ ศก และประชาชน โดยรวมมากกว่า ถ้าเงินเฟ้อสูงมาก ค่าเงินอ่อนค่าลงอย่างรวดเร็ว รัฐบาลประเทศเหล่านั้น มักจะเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำขึ้นทีละเยอะๆ ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้ อำนาจซื้อตกต่ำลงแต่อย่างใด ยิ่งถ้า GDP โตเร็วๆ Real wage จะเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ
บทสรุป จากข้อคิดเห็นทั้งหมดนี้
- ตลาดภายในประเทศสำคัญที่สุด
- ลดการค้าระหว่างประเทศให้น้อยที่สุด
- เศรษฐกิจแบบปิด พึ่งพาตัวเองให้มากที่สุด
- เศรษฐกิจมหาภาคอ่อนแอ อย่าง ค่าเงินอ่อนค่าลงมากๆ ทุนสำรองระหว่างประเทศน้อยๆ หนี้ต่างประเทศเยอะๆ ขาดดุลการค้าและขาดดุลบัญชีเดินสะพัดสูงๆ เป็นเรื่องที่ดี เหมือนดั่งประชาชนถูก ปลดปล่อยจากพัฒนาการทางการเงิน ที่รัฐบาลและชนชั้นปกครองสร้างไว้เพื่อ ผลประโยชน์ของคนรวย