มันเป็นเรื่องจริง จริงๆในตอนที่อยู่ด้วยกันหรือมีสิ่งๆนั้นเรามักจะมองข้ามทุกๆอย่าง สิ่งของ การกระทำ หรือของขวัญ หรืออะไรต่อมิอะไรที่เคยทำไห้กัน หรือเคยให้กันมักจะไม่ได้สนใจและไม่ได้คิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญอะไรขนาดนั้น คำพูด พฤติกรรม เราจะลืมเลือนไปทุกอย่าง เราจะไม่เคยนึ่กถึงสิ่งนั้นๆเลยแม้แต่นิดเดียว แต่พอสิ่งของหรือคนบ้างคนจากไปจริงๆ ความทรงจำและสิ่งที่ทำบ้างอย่างกับนึ่กย้อนกลับมาเป็นความทรงจำที่ดี และอยากจะแก้ไขมันอยู่ทุกช่วงเวลา
แต่ตอนที่มีนั้นกลับคิดแค่เพียงว่า เราทำเต็มที่หรือคิดแค่เรื่องแค่นี้ แต่มันอาจเป็นสิ่งสำคัญของคนๆนึ่งแม้มันอาจจะเล็กน้อยแต่มันก็เป็นสิ่งสำคัญของคนๆนั้น เราจะรู้ว่าการกระทำนั้นๆหรือคำพูดสิ่งของสำคัญ ก็ต่อเมื่อสิ่งๆนั้นเลือนลางและไม่มีวันกลับคืนแม้ว่าจะคิดได้หรือทำได้แต่กลับไม่สามารถทำได้เพราะสิ่งๆนั้นไม่ถูกลมพัดไปโดยไม่อาจหวนคืนกลับมา  

อย่ามองแค่การกระทำเล็กน้อยหรือคำพูดแค่ลมปาก มันอาจเป็นคำพูดหรือการกระทำของคนบางคนที่ตั้งใจจริงๆ พยายามทำดีและรักษาไว้ เพราะถ้ามันสายไป คุณอาจจะไม่ทันได้เตรียมตัวและบอกลาเลยก็ได้…😢