ถูกเขาวางลืมไว้ใช่ไหมเล่า
มิช้าเฉาเหี่ยวแห้งสีแปลงหมอง
กลีบทิ้งก้านรานราลงมากอง
ลมพัดต้องตกเกลื่อนเคล้าเปื้อนดิน

คิดทบทวนหวนถึงคำนึงว่า
รักร้างลาเลือนจางว้างถวิล
เขาลืมวันหวานล้ำ.. น้ำตาริน
ช้ำชีวินเหว่ว้าล้าสิ้นแรง...