สวัสดีค่ะ
ตามหัวข้อเลยค่ะ
แค่อยากจะขอกำลังใจ
เนื่องจากเราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน (เพื่อนส่วนมากจะไม่ค่อยรับฟังและเอาแต่เรื่องตัวเองมาแทรก เราจึงไม่เคยเล่าอะไรให้ใครฟังอีก)

พอดีเราเป็นโรคซึมเศร้า แต่อยู่ในขั้นแรกๆ ที่หมอก็ให้ยามาไม่กี่ตัวในการกิน แต่ตอนนี้เลิกรักษาไปเอง เนื่องจากค่าใช้จ่ายเยอะด้วย อีกอย่างคิดว่าความรักจากคนรอบข้างจะช่วยเราได้

แต่วันนี้เราหมดกำลังใจจะก้าวเดินต่อค่ะ เราตกงานมาสักพัก พึ่งได้งานทำ5วันแล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าที่เข้าทาง ไม่รู้จะรอดมั้ย ดันมาเจอวิบากอีก1อย่าง เราทะเลาะกับแฟนหนัก เกิดจากความขี้นอยของเราส่วนตัว แล้วก็ความที่เป็นซึมเศร้าที่สมองเรามันจะสั่งการให้เราคิดหนักกว่าเดิม

ทำให้ตอนนี้ เราต้องแยกทางกับแฟน แล้วเค้าคิดว่าเค้าไม่ผิด เค้าเลยไม่ง้อเราเลยค่ะ เค้าก็ปล่อยให้เราหายไปแบบนี้ สุดท้ายเป็นเราเองที่หายไปแล้วเสียใจคนเดียว ส่วนเค้าก็คงใช้ชีวิตปกติ

เราอยู่แบบร้องไห้ เสียใจ กินไม่ลง นอนไม่ได้ ทำงานไม่ได้ดี คือไม่ได้อยากเศร้านะ แต่มันเป็นไปเอง รู้สึกแย่มากค่ะ รู้สึกผิดด้วย เพราะ กับแม่เรา เรายังไม่อยากเอ่ยปากพูด สงสารแม่นะ แต่ในตอนนี้หัวใจของเรามันบอบช้ำไปหมด

ไม่รู้จะทักหาใครหรือคุยกับใครดี เลยอยากจะมาระบายและขอกำลังใจจากทุกคนค่ะ ช่วยเมตตา ปลอบเราที บางช่วงอารมณ์ที่เราคุมไม่ได้ มันดิ่งมากๆ

เราไม่เคยมีความรู้สึกอยากตายหรือฆ่าตัวตายแบบคนที่เป็นหนักๆ แต่พอมาวันก่อน เรารู้สึกอยากหยุดข้ามถนนเพื่อให้รถชนตาย แต่มันเป็นแค่วูบเดียว แล้วได้สติขึ้นมา

เราไม่รู้จะต้องทำยังไง เค้าถึงจะกลับมาง้อเรา หรือยอมเราบ้าง แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เราเองหายจากความเศร้านี้ได้ 😭

ได้โปรดอย่าด่าหรือใช้คำพูดรุนแรงกับเรานะคะ