สาปอสุรกาย
พยม ดาหลา
บึงน้ำอันกว้างใหญ่ มีพื้นที่ครอบคลุมไปถึงสามหมู่บ้านแห่งนี้ เดิมทีชาวบ้านต่างพากันเรียกขานว่า บึงน้ำถล่ม ก่อนจะถูกแผลงมาเป็นบึงน้ำล่มในเวลาต่อมา
ในส่วนของบึงที่เป็นบริเวณหมู่บ้านคลองโค้ง เกิดมีผีพรายน้ำตัวหนึ่งออกมาอาละวาดหลอกหลอนชาวบ้านให้หวาดกลัว หรือบางครั้งก็หลอกล่อให้คนเดินลงไปจมน้ำตาย เพื่อนำไปเป็นบริวารของผีพราย แต่ผีพรายตนนั้นก็ได้ถูกกำจัดลงไปแล้ว ด้วยฝีมือของพรานเบ็ดผู้เก่งฉกาจ และเต็มไปด้วยคาถาอาคมชื่อพรานเจิด ชาวบ้านในหมู่บ้านคลองโค้งจึงหมดสิ้นจากเรื่องร้าย สามารถออกเรือไปหาปลากันได้ ตามวิถีชีวิตอันสงบสุขของหมู่บ้านริมบึงต่อไป
ส่วนของบึงน้ำ ยังครอบคลุมพื้นที่ของหมู่บ้านอีกสองแห่ง คือหมู่บ้านห้วยอีเก้งและหมู่บ้านปงอ้อ ซึ่งรอยต่อระหว่างสองหมู่บ้านนี้เองมีจุดทางแยกเล็ก ๆ เชื่อมไปยังบึงคำสาป และว่ากันว่า เป็นจุดที่มีปลาชุกชุมอยู่มากที่สุด ชาวบ้านทุกหมู่บ้านต่างรู้กันดี แต่ก็ไม่มีใครแม้แต่สักคนเดียวที่จะมีความกล้าออกเรือไปทอดแหหาปลากันที่นั่น เพราะบึงแยกแห่งนี้มีตำนานความอาถรรพ์ของเมืองโบราณ ซึ่งเป็นที่สิงสถิตของสิ่งต้องสาป ซึ่งแม้จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่ไม่เคยมีใครกล้าเข้าไปพิสูจน์เอาความจริง หรืออยากจะไปรู้เห็นด้วยสองตาตัวเอง ด้วยหวาดเกรงต่อสถานที่อันลี้ลับ ซึ่งจมอยู่ที่ใต้บาดาลอันใหญ่โตนี้
จนกระทั่งในวันนี้เอง ทิดขุน ชายหนุ่มในหมู่บ้านห้วยอีเก้ง ได้ลอยเรือมาเพื่อหาปลาเหมือนเช่นทุกวัน เมื่อเรือมาถึงยังจุดเชื่อมแยกคอขวด
ซึ่งปากทางเข้าจะมีกิ่งไม้รกพาดขวางขัดกันไปมา แต่ทว่าในตอนนี้กลับดูโล่งเตียนไปเสียหมดอย่างน่าประหลาด และเมื่อเพ่งมองทางเข้าก็ไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลใจ จู่ ๆ เกิดความปรารถนาที่ไม่อาจหักห้ามใจได้อยากเข้าไปทอดแหที่ด้านในเสียเหลือเกิน และมือเจ้ากรรมก็ดันเกิดไวกว่าความคิด ได้พายหันหัวเรือเข้ามายังปากทางอาถรรพ์เสียแล้ว
ขณะพายเรือไปเรื่อย ๆ ตามความปรารถนาที่เพิ่งเกิดเมื่อครู่นี้เอง สุดท้ายก็มาหยุดอยู่ที่กลางบึง ซึ่งเป็นจุดที่อยากจะทำการทอดแห เมื่อนิ่งจ้องมองไปที่น้ำ ใจของทิดขุน พลันย้อนนึกไปถึงตำนานของเมืองโบราณใต้บึงน้ำอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ และภาพความทรงจำได้ผุดขึ้นมาในหัว ตอนที่เขาเข้าไปสอบถามกับพรานเจิด ผู้ที่มีความรอบรู้เกี่ยวกับเรื่องบึงแห่งนี้ดีที่สุด
"คำสาปมันเป็นยังไงเหรอครับ ลุงเจิด" ทิดขุนถามขึ้น หลังตั้งใจฟังอย่างสนใจ
"ปู่ของข้าเคยเล่าถึงตำนานของบึงให้ฟังอย่างนี้เมืองศรีไศลรัตนบุรีมีกษัตริย์ชื่อศรีทิวากร มีราชินีชื่อพระนางรัศมีเทวี ราชินีคนนี้มีหน้าตาที่สะสวยมาก แต่ก็มีจิตใจที่โหดเหี้ยมอำมหิตมากด้วยเช่นเดียวกัน นางอยากเป็นคนสวยตลอดกาลและมีชีวิตเป็นอมตะ ถึงกับให้บริวารไปจับสาวพรหมจารีในเมือง มาทำพิธีเซ่นสังเวยให้กับเจ้าอสูรตนหนึ่ง อสูรตนนี้มันมีหน้าตาเป็นยักษ์ แต่ลำตัวของมันกลับเป็นราชสีห์ มันมีชื่อว่าสิงหมุข และในแต่ละปี นางรัศมีเทวีจะต้องทำพิธีนำหญิงสาวมาสังเวยให้สิงหมุขหนึ่งครั้ง และทุกครั้งที่นางทำพิธี เจ้าอสุรกายตนนี้ มันจะบันดาลให้นางเป็นสาวสวยอยู่เสมอ แต่ทว่าต้องแลกมาด้วยดวงจิตของนาง ที่จะทวีความร้ายกาจมากขึ้นไปเรื่อย ๆ จนได้ชื่อว่าเป็นพระนางภูตกาลี"
สาปอสุรกาย โดย พยม ดาหลา
ในส่วนของบึงที่เป็นบริเวณหมู่บ้านคลองโค้ง เกิดมีผีพรายน้ำตัวหนึ่งออกมาอาละวาดหลอกหลอนชาวบ้านให้หวาดกลัว หรือบางครั้งก็หลอกล่อให้คนเดินลงไปจมน้ำตาย เพื่อนำไปเป็นบริวารของผีพราย แต่ผีพรายตนนั้นก็ได้ถูกกำจัดลงไปแล้ว ด้วยฝีมือของพรานเบ็ดผู้เก่งฉกาจ และเต็มไปด้วยคาถาอาคมชื่อพรานเจิด ชาวบ้านในหมู่บ้านคลองโค้งจึงหมดสิ้นจากเรื่องร้าย สามารถออกเรือไปหาปลากันได้ ตามวิถีชีวิตอันสงบสุขของหมู่บ้านริมบึงต่อไป
ซึ่งปากทางเข้าจะมีกิ่งไม้รกพาดขวางขัดกันไปมา แต่ทว่าในตอนนี้กลับดูโล่งเตียนไปเสียหมดอย่างน่าประหลาด และเมื่อเพ่งมองทางเข้าก็ไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลใจ จู่ ๆ เกิดความปรารถนาที่ไม่อาจหักห้ามใจได้อยากเข้าไปทอดแหที่ด้านในเสียเหลือเกิน และมือเจ้ากรรมก็ดันเกิดไวกว่าความคิด ได้พายหันหัวเรือเข้ามายังปากทางอาถรรพ์เสียแล้ว