สวนบ้านคนมีกระต่ายอาร์กติกเป็นเจ้าของอยู่

คน "จะเก็บไรในสวนกินก็ตามสบายเลย"

กระต่ายอาร์กติก "งั้นเรากินลูกพลับนะ"

คน "ลูกพลับห้ามกิน เจ้ามันใช้ไม่ได้ เราไล่เจ้าออก"

"คงกินได้แต่เศษไม้ใบหญ้าละล่ะมั้งน่ะ" กระต่ายอาร์กติกตัดพ้อกับจิ้งจอกเพื่อนรักที่ทุ่งมัวร์

จิ้งจอก "อย่าคิดมากน่า ว่าแต่เราหิวมากเลยตอนนี้"

กระต่ายอาร์กติก "อ้าว จะกินเราแล้วดิ"

จิ้งจอก "ฮึ่ย เราจะกินเพื่อนได้ไง ว่าแต่เจ้าจงไปบ้านเรา"

กระต่ายอาร์กติกจึงหนีมา ก็ไปเจอกับเพื่อนหลาน

เพื่อนหลาน "มีเรื่องกลุ้มใจอะไรรึ?"

กระต่ายฯ "ใคร ๆ ก็ไม่จริงใจกะเรา รวมถึงเจ้าด้วยสินะหนอย"

เพื่อนหลาน "อย่างว่า ใคร ๆ ก็อยากให้ตัวเองได้ประโยชน์ก่อนทั้งนั้น"

กระต่ายฯ "งั้นต่อไปนี้เราจะเอาเปรียบทุกคนเลย"

เพื่อนหลาน "โป๊ะเช๊ะ เราไปปล้นกัน"

ทั้ง 2 ก็ไปที่ตลาดพร้อมลูกซองคนละกระบอก

กระต่ายฯ "ทุกคนทิ้งข้าวของให้หมด เรามาปล้นนะ"

แม่ค้า 88 "แล้วงี้พวกเราจะเอาไรกิน"

เพื่อนหลาน "นี่เราต้องกังวลไม๊ เรื่องของพวกเจ้า คิดไม่ตกก็ไปโดดน้ำตายซะ"

แม่ค้า 286 "ถึงตายเราก็ไม่ให้พวกเจ้า"

กระต่ายฯ "เป็นแค่แม่ค้า 286 ยังหวงของ พวกเราก็ไม่อยากได้ของ ๆ เจ้าเหมือนกันแหละโด่"

แม่ค้า 386 "เราก็ไม่ให้นะ"

เพื่อนหลาน "เป็นแม่ค้า 386 ก็ดีขึ้นมาหน่อย แต่แม่ค้า 486 ล่ะว่าไง"

แม่ค้า 486 "เรามีตัวคำนวณคณิตศาสตร์รวมอยู่กะตัวเรียบร้อยแล้ว"

กระต่ายฯ "เล่นเกมมาริโอ้ไท้ปิ้งได้ไหม?"

แม่ค้า 486 "อย่าเล่นมัน เสียงออกสปี๊กเกอร์แย่"