เรือนไม้ใต้ถุนสูง ท้ายหมู่บ้านห่างไกลผู้คน ข้างกอไผ่ใบหนา ริมลำธารกว้าง สายลมเย็นพัดโชย สายน้ำไหลเอื่อยไม่ขาดตอน คืนมืดมิดไร้แสงจันทร์  บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียงเสียงดนตรีของสรรพสิ่งธรรมชาต

ลิบลิบขลิบปลายเมฆ ................. รุจิเรขเพียงเลขา รองรองดั่งทองทา ..................... ฟ้าอร่ามแสงอรุณ ไหวไหวลายผลึก ...................... ร่ำรำลึกตรึกละมุน รอนรอนฤทัยกรุ่น .....................

๏ สายน้ำเลาะเซาะแก่งลงแอ่งหิน เสนาะยินยามยลสายชลไหล กระเซ็นซ่านซัดสายสยายไป ร่วมพงไพรหมู่พฤกษานานาพันธุ์ ๏ เดือนกระจ่างแจ่มตาเวลาจ้อง แสงเรืองรองมองดุจสรวงสวรรค์ เจื้อยเจื้อยแจ้วสกุณาร้องหากัน เรีย

.. พินิจ .. o เงยหน้ามอง ท้องฟ้า ว่ากว้างใหญ่ เมฆล่องลอย คล้อยเคลื่อนไป ย้ายหักเห ลมละลิ่ว ฉิวชื่น รื่นพัดเพ ตะวันเรื่อ เมื่อคะเน เทตกดิน o สนธยา ราตรี ที่เร้นลับ ความมืดขับ ซับแสงหาย มลายสิ้น จง

คืนเงียบเยียบเยือนยังเรือนเย้า ฝนคลายสายเบากระซิบแผ่ว คีตะภวังค์กังวานแว่ว จากแนวขอบฟ้าแห่งราตรี ไร้ดาวราวลี้หลีกหนีหลบ เมฆหม่นฝนกลบทุกถิ่นที่ ไฟดับคับขันหันรอรี เทียนมีไขส่องมองวับแวม คืบคลานผ่านคื