✧˖° ☼ ⋆｡☽｡⋆｡°✩｡⋆
เบิกฟ้าสว่างอุษณกร สิสะท้อนระเรืองรอง
มวลแสงอร่ามคคนะส่อง รุจิทองคละอำพัน
อาบอุ่นประพรมพสุธะผืน ทิวะฟื้นผสานสรรค์
เชื่อมโยงธำรงฐิติอนันต์ ปริวรรตสะพัดเวียน
คล้อยเคลื่อนผละพ้นศศิสลับ มิติดับปริเยี่ยมเยียน
ครอบคลุมวิเวกประดุจะเปลี่ยน สละภพนิศากาล
สัมผัสยะเยือกอณุละออง วยุท่องสงัดผ่าน
พร่ามัวสลัวมฆะขนาน ปริวารสงบลง
เบื้องหน้าประจักษ์นยนะเห็น ภวะเป็น ฤ ลุ่มหลง
เล่ห์ลวงกระโหมคติดรงค์ ขณะหนึ่งจะจมครัน
เบื้องหลังขนาบมุติสถิต นิรมิตผวาหวั่น
ปรุงแต่งสะทึนอุระฉกรรจ์ ชระงำศิโรราบ
แซ่เสียงกระแสวทะทวี ระยะลี้วิกลฉาบ
ป้องโสตะปัดปฏิฆะสาป อสุกราบพนมยอม
หนทางไฉนปะขรุขระแหว่ง สติแกว่งก็ปนปลอม
รั้งหลอนละเมอหทยะหลอม ปะทุเผาเทวษตรม
ผิดเพี้ยนพิพิธภิทะประดัง ผิวะพังพินาศล่ม
แตกร้าวฉลักประจุระทม มนห่มเปราะเกินบาง
แท้จริงประสบพิเคราะห์เสาะหา คณนาพิพากษ์ต่าง
สุดท้ายมโนกษณะวาง อวสานละสิ้นปวง
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
✧˖° ☼ ⋆｡☽｡⋆｡°✩｡⋆
ทุกขังฉะนี้อคติครวญ มละทวนษมาเทอญ
✧˖° ☼ ⋆｡☽｡⋆｡°✩｡⋆
☀️ สว่างมืด 🌙